Zoekresultaten

Sint-Jozefsparochie Deurne (Auteur)

Jan Hofman (Auteur)

Collectief Bonte en Reynier (Auteur)

Reginald Rose (Auteur), André Obey (Bewerker)

Een jury van twaalf mannen moet het al of niet schuldig aan moord met voorbedachte rade uitspreken over een jongen van 19 jaar, die beschuldigd wordt van moord op zijn vader. Bij de eerste stemming spreken elf leden het schuldig uit, onder invloed van 't gehoorde in de rechtzaal, zonder de zaak zelf verwerkt te hebben. De architect deinst als enige voor een schuldig zonder meer terug, niet uit overtuiging van onschuld, maar hij beseft de volle zwaarte van het feit, dat er een leven op 't spel staat. Hij wil de zaak beredeneren, hij vraagt één uur, omdat de jongen, die door geboorte en milieu 'n moeilijke start in 't leven heeft gehad, er recht op heeft, dat er over hem gepraat wordt. Aanvankelijk is iedereen sceptisch gestemd, maar al redenerend ontdekken zij onlogische getuigenverklaringen en betwijfelen of de zaak door de pro deo advocaat wel goed verdedigd is. Met het verstrijken van de uren voegen zich steeds meer stemmen bij die van de architect. Alleen de zakenman blijft zich tot aan 't einde hardnekkig tegen het onschuldig verzetten - niet uit overtuiging, maar uit rancune tegen zijn eigen zoon, in wie hij zich diep teleurgesteld voelt. Tenslotte kan hij de spanning niet meer verdragen en geeft ook hij toe. (cop. NCA)

Ad De Bont (Auteur), Jan Verbist (Bewerker)

Het echtpaar Fazila en Djuka Balic is in de loop van 1993 uit Foca (Bosnië) naar Nederland gevlucht. Ze vertellen het verhaal van wat er tijdens de oorlog is gebeurd met hen, afzonderlijk en samen, en vooral met hun veertienjarige neef Mirad. Het dagboek dat Mirad in Nederland heeft achtergelaten vormt de kern van dit als een authentiek relaas opgebouwde stuk. Mirad, die vrede had gevraagd voor zijn dertiende verjaardag, een dag voor de Bosnische oorlog uitbrak. Ruim een jaar later, na te zijn opgepakt en mishandeld, vlucht hij naar Nederland. Zijn vader is dan al dood, zijn moeder weggevoerd, zijn kleine zusje is voor zijn ogen gestorven. Hij heeft niemand meer dan oom Djuka en tante Fazila, die ook gevangen zitten. Maar op de dag dat zijn oom en tante (zij Kroatisch, hij Bosnisch) zijn vrijgelaten en naar Nederland komen gaat Mirad terug, omdat de kans bestaat dat zijn moeder nog leeft. Djuka en Fazila vertellen dit relaas aan het publiek, en passant vullen zij voor elkaar de ontbrekende stukjes in de puzzel op. De afloop wordt in het midden gelaten; als Fazila vraagt of het weer kan worden zoals vroeger, is het antwoord: "Ik denk het wel, maar dan anders. Alles is anders". Ad de Bont neemt in zijn vertelling de voorgeschiedenis van deze oorlog mee: de kunstmatige oplossing van Tito om het land bij elkaar te houden ('die bedacht dat iedereen die geen Serviër of Kroaat was dan maar Moslim moest heten'); de jarenlange systematische campagne van de Servische media en de rol van de VN. Ook de gruwelen komen aan de orde, zoals in de scène waarin wordt verteld hoe Mirads zusje omkomt door een mortiergranaat. Desondanks gaat het verslag van de onmenselijkheid van de oorlog niet uit boven het incasseringsvermogen van het -jongere- publiek. Dat is vooral te danken aan de tedere manier waarop deze kleine historie wordt verteld. Djuka en Fazila verontschuldigen zich in proloog en epiloog voor wat hun ellende los kan maken, ja zelfs voor het feit dat ze bestaan: "sorry dat wij jullie rust verstoren, sorry dat wij in een gewoon huis wonen, en van jullie huizen (...) ook sorry dat we niks bij ons hebben, het enige dat we hebben is een verhaal" Op deze manier blijft in Mirad het evenwicht bewaard tussen wat verteld moet worden en wat niet te vertellen valt. (cop. NVA)

Reginald Rose (), Cees Nooteboom ()

Een jury van twaalf mannen moet het al of niet schuldig aan moord met voorbedachte rade uitspreken over een jongen van 19 jaar, die beschuldigd wordt van moord op zijn vader. Bij de eerste stemming spreken elf leden het schuldig uit, onder invloed van 't gehoorde in de rechtzaal, zonder de zaak zelf verwerkt te hebben. De architect deinst als enige voor een schuldig zonder meer terug, niet uit overtuiging van onschuld, maar hij beseft de volle zwaarte van het feit, dat er een leven op 't spel staat. Hij wil de zaak beredeneren, hij vraagt één uur, omdat de jongen, die door geboorte en milieu 'n moeilijke start in 't leven heeft gehad, er recht op heeft, dat er over hem gepraat wordt. Aanvankelijk is iedereen sceptisch gestemd, maar al redenerend ontdekken zij onlogische getuigenverklaringen en betwijfelen of de zaak door de pro deo advocaat wel goed verdedigd is. Met het verstrijken van de uren voegen zich steeds meer stemmen bij die van de architect. Alleen de zakenman blijft zich tot aan 't einde hardnekkig tegen het onschuldig verzetten - niet uit overtuiging, maar uit rancune tegen zijn eigen zoon, in wie hij zich diep teleurgesteld voelt. Tenslotte kan hij de spanning niet meer verdragen en geeft ook hij toe. (cop. NCA)

Ghislain Debray (Auteur)

Dorothy Laudan (Naar het werk van), Coby Marks (Auteur)

Michaela wil zich in het Wilde Westen vestigen als arts. Ze wordt daar echter niet aanvaard omwille van haar vrouw zijn. Niettegenstaande veel bedreigingen, tegenwerkingen en tegenslagen zet ze toch door en zal ze mede door haar medische kennis het vertrouwen winnen van enkele mannen. Zij brengt ook vrede tussen indianen en andere dorpsbewoners. (cop. Desmaele)

Willy Marivoet (Bewerker), Anne Provoost (Auteur)

Bonte (), Reyniers ()

Jan Van Blokland (Auteur)

Het vluchtingenprobleem is zeer actueel. Josef en Maria waren ook vreemden in het land van Herodes. Voor hen was er geen plaats in de herberg. Dit stuk is geschreven met een kerstgedachte. Ook nu, vandaag de dag, worden er kinderen geboren onder erbarmelijke omstandigheden. De nationaliteit van het buitenlands echtpaar in dit stuk, is niet van belang. Ik heb ze Hassan en Fatima genoemd, misschien weet U een betere naam te bedenken. Dit jaar zijn het de Vietnamezen die vluchten. Het volgend jaar zijn het vluchtelingen met een andere nationaliteit. De personages zijn gewone mensen met hun vreugde en verdrietjes. De koopman discrimineert elk ras omdat hij het niet kan verkroppen dat zijn dochter is getrouwd met een Marokkaanse jongen. De vrouw van de kerstballen treurt om het verlies van haar kind. De dame in het verhaal is de schakel tussen de koopman en de vrouw. Het zijn gewone mensen zoals U en ik. Ik wens U veel spelvreugde met dit stuk. (cop. Van Blokland)

Stephen Poliakoff (Auteur), Johan De Paepe ()

De dromen van de jaren zestig zijn weggedroomd en worden gecounterd door de harde realiteit van de jaren zeventig, door nationalistische reflexen in Engeland, door racistische betogingen, door economische en sociale crisis. Met die realiteit zijn Charlotte en Kevin opgegroeid. Zij kiezen in hun jeugdige overmoed, gedeeltelijk ook onbezonnen, voor een Engeland dat niet geofferd wordt aan geld, auto en industrie, voor een clean Engeland dat toebehoort aan de Engelsen. Charlotte en Kevin zetten zich volledig in voor dit ideaal. Ze doen wat ze doen, zonder veel vragen te stellen, zonder angst voor wat hen te wachten staat. Tot ze op hun weg Nick tegenkomen. Hij wil alleen maar een lift, maar naarmate het stuk vordert, krijgt hij inzicht in de ideologie die Kevin en Charlotte aanhangen en ondervindt tot welke wreedheid het tweetal in staat is. Wanneer Charlotte een politieagent neerschiet, wil Nick niet meer hen te maken hebben. Maar zij beletten hem te vluchten. Nick hoopt nog Charlotte tot andere inzichten te kunnen brengen, maar Charlotte knalt hem koelbloedig neer. (cop. K. Jocqué)

De dood van Bessie Smith

Edward Albee (Auteur), Gerard Reve (Vertaler)

We bevinden ons in Tennessee anno 1937. De tijd waarin het apartheidsregime in Amerika nog zwaar geldt. In het begin zien we scènes die ogenschijnlijk niet met elkaar te maken hebben; twee negers die elkaar in een bar ontmoeten en een harde confrontatie tussen een vader en een dochter die verpleegster is in een ziekenhuis. Eén van de negers is onderweg met een voormalig bekende zangeres (een negerin) naar het Noorden om een comeback te maken. Dan zien we hoe de verpleegster in het ziekenhuis werkt. Ze vernedert de negerbroeder en probeert de semi-arts te chanteren. Kortom een kreng. De neger en de zangeres krijgen een ongeluk en komen voor hulp bij het ziekenhuis. De zuster wil ze wegsturen. Het is een blank ziekenhuis. De semi-arts gaat toch helpen. Alleen komt de hulp te laat. De zangeres (Bessie Smith) is dood. (cop. NVA)

Amnesty International (Auteur)

Tone Brulin (Auteur)

Joshua Sobol (Auteur), Claudia Schrobsdorff ()

Een vrachtwagen rijdt het getto van Wilna binnen. Kittel, SS-officier, houdt Chaja, een lid van de groep staande. Zij blijkt een zak bonen te hebben en Kittel wil haar daarom neerschieten. Dan wordt bekend dat zij een bekende zangeres is. Zij treedt vervolgens op, om haar leven te redden.Vier maanden na de instelling van het getto van Gens, de door de nazi's aangestelde joodse leider, het plan op om toneelvoorstellingen te geven. Sommigen beschouwen het plan als een middel om lotgenoten in het getto nieuwe moed te geven en de eigen cultuur te kunnen behouden. Anderen daarentegen zien het als niet geoorloofd om op deze bewuste plek toneel te spelen. 'Op een begraafplaats speelt men geen theater.' Dat schrijft de bibliothecaris Kruk met grote letters op de muur. Van Kittel, zelf ook artiest, moet er echter gespeeld worden. Zo ontstaat de situatie, dat men theater maakt uit overlevingsdrift. Kittel dwingt Chaja tijdens een feest dat uitloopt op een orgie, om 'Swanee' van George Gershwin te zingen. Om haar te vernederen zet hij haar zijn nazi-pet op. Chaja zingt letterlijk voor haar leven, de medebewoners putten zich uit in een 'dodendans' en de muzikanten proberen het opzwepende tempo van Kittel bij te houden.Intussen probeert Jakob Gens door samenwerking met de Duitsers joodse levens te redden en verdient Weisskopf flink aan zijn naaiatelier waar Duitse uniformen worden gerepareerd. De bibliothecaris Hermann Kruk schrijft dagboeknotities en wordt bezocht door Dr. Paul, directeur van het Instituut voor Bestudering van Joodse Volken. Deze werpt zich op als de 'bewaker' van de joodse cultuur en laat oude manuscripten en boeken uit de bibliotheek wegslepen.Srulik, de man met de pop, zal als enige van het toneelgezelschap overleven, wanneer Kittel de groep neerschiet, omdat Chaja in de groep ontbreekt. (cop. NVA)

Herman Joseph (Auteur)

Denise Bonal (Auteur), Hervé Lescornez ()

Martin King (Auteur), Michael Collins (Auteur)