Een stem uit de hemel. Eigenlijk zou ik als titel moeten geven: "De leugen van het klooster", maar dat zou een beetje oneerbiedig zijn tegenover de kloosterlingen. Nochtans zijn de nonnen van geen kleintje vervaardigd. Hun leven staat wel in het teken van hun geloof maar de dubbelzinnigheden in hun gesprekken liegen er niet om. Ze kennen de wereldse deugden. Op een dag verdwijnt de pastoor die de zusters met raad en daad bijstond. Zuster Maria heeft alle moeite om de zusters op hun plaats te krijgen waar ze moeten zijn. Zeker na het verdwijnen van hun geliefde pastoor. Was hij wel zo geliefd? Nochtans heeft geen enkele non een goed woordje voor de verdwenen pastoor. Maar op een dag moet er gekozen worden voor een opvolger. Zuster Komieka heeft een boontje voor een jonge Broeder. Zuster Maria heeft het op haar beurt voor de Kapelaan. Iedereen heeft in het klooster wel iemand die als de opvolger voor hun pastoor zou kunnen dienen. Waarom willen ze elk hun kandidaat naar voren schuiven? Zit daar meer achter? Wat gebeurt er als de zusters weten dat ze niet voor het kloosterleven in de wieg gelegd zijn? Om op al die vragen een antwoord te kunnen geven komt er opeens - precies uit de hemel - een stem. Een stem die alles weet en voor alles een oplossing heeft. Een stem die grote schoonmaak houdt in het klooster. Maar wie is die stem? Dat is het raadsel van het toneelstuk. Een stuk dat bol staat van komische dubbelzinnigheden, maar zeker niet vulgair. Integendeel een toneelstuk voor jong en oud en een avondje uit in een andere wereld. Een stuk voor een regisseur die van wanten weet. (cop. Quintens)
Dit cabaret is cabaret: een bonte afwisseling van sketches, liedjes, monologen en wat choreografie. Dit alles in een ogenschijnlijk vrij los verband. Los verband? Los ja, omdat -voor wie dat echt wil- een vrije keuze gemaakt kan worden uit het aangeboden materiaal. Inderdaad niet alle delen en niet alle sketches dienen gespeeld te worden, liedjes kunnen weggelaten worden, monologen en de choreografie geschrapt. Ook de volgorde van verschillende scènes is voor interpretatie vatbaar. Wie het cabaret in zijn geheel brengt, zal verrast worden door de veelzijdige samenhang. Een goede regie zal erop toezien deze verbanden te accentueren. De samenhang tussen de uiteenlopende scènes blijkt o.a. uit: de vrouw als centrale figuur en thematiek, het personage van de werkvrouw als rode draad: haar stereotiepe terugkerende handelingen, haar stereotiepe taal met het terugkerend motief 'Ik werk...', haar eigenheid en ook verscheidenheid: ze is werkvrouw maar ook huisvrouw, (toekomstige) moeder, sloper, ..., de schoen als leidmotief en als rekwisiet, de samenhangende thematiek van de verschillende delen en scènes. (cop. Degeest)
Enkele bewoners van een bejaardentehuis komen regelmatig bijeen in het park. Ze vertellen hoe het vroeger was en hoe het nu is. De toevallige voorbijgangers worden regelmatig aangesproken door de bejaarden. Iedereen heeft een eigen verhaal te vertellen. Seppen en Gust hebben zelfs een stoute mond als er een mooie blonde vrouw voorbijkomt. Over zusteroverste van het bejaardentehuis kunnen ze ook niet veel goeds vertellen. Eenzaamheid kennen ze blijkbaar ook niet en zeker niet als ze samen op de banken in het park zitten. Hun banken, niemand anders mag daarop zitten. Daar begint een ontluikende liefde te bloeien. Door het langdurig met elkaar om te gaan slaat de verliefdheid bij de oudjes toe. Flavie is verliefd op Seppen en Gust is verliefd op Palmiere. De vraag is of hun liefde beantwoord wordt. Wie zou er daar een stokje kunnen voorsteken. De pastoor of zusteroverste misschien. Zij zijn natuurlijk van de oude stempel, niettegenstaande de pastoor nogal jong van leeftijd is. Naar het einde toe "De gekke oudjes doen gek", maar dan heel gek. Er komt een tijd dat de pastoor en zusteroverste ook oud worden. Wat zal er dan gebeuren of wat is er dan allemaal gebeurd. De Seppen en Gust krijgen de toelating om na hun dood nog even te komen kijken hoe het met de banken in het park gesteld is. De banken waar ze een stuk van hun oude dag op gezeten hebben. En wie komt er daar??? Juist de pastoor en zusteroverste en onze oudjes kunnen het niet laten om weer gek te doen. Zij zijn verbaasd en ze ontdekken een boekje die over... dat hoor je dan wel. Een avondje samen met een groepje ouderen die hun verhaal vertellen en waar je nadien met een glimlach naar huis gaat. Een glimlach omdat je kaakspieren pijn doen van het gekkenwerk van onze oudjes. (cop. Quintens)
De puisant rijke Mevrouw Savage komt na een periode van afwezigheid weer terug in "Het Klooster". De wilde harde wereld buiten ontvluchten. De directie van "Het Klooster" is hier erg blij mee omdat "Het Klooster" aan de rand van bankroet staat. Als Mevr. Savage om financiële steun wordt gevraagd blijkt dat zij geen toegang meer heeft tot haar geld en onder curatele staat. Dan komen er twee punkachtige amateurcriminelen in "Het Klooster". Zij zoeken toevlucht omdat zij die ochtend geprobeerd hebben om een bank te beroven. Na een stroeve start komt Mevr. Savage tot een overeenkomst met een van de criminelen. Ze doen alsof ze Mevr. Savage gegijzeld hebben en verdelen de buit. Ondanks een storende politieagent lukt het geheel. Maar Mevr. Savage krijgt bezwaar (Het is tenslotte haar geld). Zij biecht alles op maar tegelijkertijd chanteert ze haar pleegkinderen (die hoge functies hebben en een schandaal niet kunnen gebruiken) dus mag ze het geld houden. Daarna krijgen de twee criminelen wat problemen omdat de een de rust van "Het Klooster" wel aanspreekt en de ander denkt dat hij de hele wereld met zijn aandeel van de buit kan regeren. Maar ook zij komen eruit en ze vertrekken. Alle rust keert weer terug en "Het Klooster" is gered. Het is een vermakelijk stuk maar niet zo sterk als Deel 1 "Dwaasheid heeft haar eigen recht." Het stuk is handig als je een aantal jonge spelers hebt. (cop. NVA)
Het verhaal speelt zich af in een klein burgelijk parochietje omstreeks de jaren 1856. Tijdens de periode van de koster-schoolmeester. De periode van de schoolstrijd. Ze komen ook uit een hongerperiode, maar de koster doet gewoon zijn alledaagse dingen verder. Het gieten van kaarsen, verkoop van allerhande religieuze artikelen, enz... Zijn meid - Rosalie - echter geeft les aan de kinderen van het dorp en verzorgt de kerk en de kapel. Dit doet ze samen met de nonnen van het klooster, behalve natuurlijk het lesgeven. De winkelierster Mathilde is erop uit om alle roddels die het dorp rijk zijn te gaan vertellen aan iedereen die het horen wil. Maar op een dag komt er een einde aan de loopbaan van Rosalie als lesgeefster. De schoolopzichter heeft gemeld aan de burgemeester, dat er een leerkracht moet komen die in het bezit is van een diploma. Er komt een nieuwe juffrouw. Dat er nog meer geroddeld wordt in de parochie staat als een paal boven water. De verbeelding van sommige parochianen slaat op hol. Rosalie de meid van de koster kan het niet verdragen dat de overheid haar werk afpakt. Zij gaat dan op een vuile manier haar baan verdedigen. Mathilde de grootste babbelaarster van de gemeente doet onwetend haar duit in het zakje om Rosalie nog meer op te hitsen. Euphrasie weet nooit van niets, zij is de onschuld zelve. Daarom is ze ook de meid van de pastoor. De koster, de burgemeester en de pastoor laten alles maar aan zich voorbij gaan. Maar opeens wordt alles te erg en dan komt de verrassing. Alles speelt zich af in de schamele woning van de koster. (cop. Quintens)
Het verhaal is hetzelfde als "Zegen der jaren" van dezelfde auteur. Alleen speelt het zich nu af rond de kerstperiode en werden enkele scènes herschreven om een duidelijke kerstsfeer te creëren. (cop. Toneelfonds Janssens)
In het rustoord "Zegen der jaren" slijten de bejaarden een schijnbaar vredige maar eentonige oude dag. Zij vrezen de strenge moeder-overste en smelten weg voor de lieftallige zuster Birgit. Wanneer Metten, een keuterboerke en vrijgezel zijn intrede doet als hereboer en hals over kop verliefd wordt op Valerie, een bejaarde weduwe, is het gedaan met de rust. Moeder-overste, de manzieke directrice wil immers de nog goedogende boer voor zichzelf inpalmen maar vist achter het net. Uit wraak wil ze Metten en Valerie aan de deur zetten. Sooi, een gepensioneerd slager, wil bemiddelen maar vangt bot. Enkel een mirakel kan moeder-overste van gedacht doen veranderen. Maar mirakels gebeuren alleen in Lourdes, tenzij de bewoners zelf voor een mirakel zorgen. En wanneer Sooi en Metten ontdekken dat Gusteke, de doofstomme schilder in het rustoord, in feite helemaal niet doof is en zelfs enkele woorden kan spreken, is het mirakel in de maak. Metten wacht de gebeurtenissen niet af. Verscheurd door heimwee naar zijn boerderijke en verbitterd omdat hem geen tijd wordt gegund om zich aan te passen aan een wereld, die de zijne niet is, neemt hij afscheid van Valerie en verlaat het rustoord. Het mirakel gebeurt. Valerie mag blijven. Zal Metten ooit terugkeren? Zal hij zijn eenzaam leven op de boerderij hervatten? Of zullen de geborgenheid van het rustoord, zijn liefde voor Valerie en de vriendschap van de overige bewoners de bovenhand halen? (cop. Gybels)
Het stuk begint in een ziekenhuis: Viviane, Herbert en hun Tante - de 3 hoofdpersonages - zitten in de penarie omdat ze de operatie van hun resp. oom en echtgenoot niet kunnen bekostigen. Omdat het drietal niet meer op legale wijze aan geld kan komen wordt er besloten een bankoverval te plegen. De uitvoering van dit wanhoopsidee heeft plaats in bedrijf II: Herbert en zijn nicht Viviane overvallen een bank, daarbij min of meer "geholpen" door 2 domme agenten die niet bij machte zijn de overval te verijdelen. Bij het begin van bedrijf III zien we dat Viviane, Tante en Herbert naar een nonnenklooster gevlucht zijn. Ze hebben inmiddels vernomen dat hun overval een maat voor niets is geweest omdat hun oom niet geopereerd hoeft te worden. De drie besluiten dan maar zich in het klooster schuil te houden. Ze verstoppen zich in een kast om de nonnetjes uit de weg te blijven en vanuit deze schuilplaats vernemen ze dat het klooster er frauduleuze praktijken op nahoudt, door een gesprek af te luisteren tussen de dorpspastoor en Moeder Overste die het dreigend bankroet van de instelling willen vermijden. Doordat ze de vervalste boekhouding in handen krijgen kunnen Herbert, Viviane en Tante druk uitoefenen op Moeder Overste; deze laatste gaat door de kniëen en aldus ontstaat er een verbond tussen de geestelijken en de drie voortvluchtigen: Tante, Herbert en Viviane zullen, in ruil voor bescherming tegen de arm der wet, niets van de vervalsing openbaar maken. Zodoende lijkt de gefrustreerde commissaris die het onderzoek leidt geen voet aan de grond te zullen krijgen, maar hij kan rekenen op de steun van zijn vriend Kees; de kok van het klooster; deze sluwe Hollander slaat immers alles wat er op het podium gebeurt nauwkeurig gade vanuit zijn keuken, via een geheim luikje. Tenslotte begint het er beroerd uit te zien voor de geestelijken en de drie voortvluchtigen. (cop. Schoofs)
Een groep als nonnen vermomde dievegges is bijeen in een tijdelijk onderkomen van waaruit ze opereren en de buit verkopen aan een zekere Solly. Op een gegeven moment krijgen ze bezoek van twee nonnen, die ook nog willen blijven logeren. Natuurlijk veroorzaakt dit de nodige consternatie bij de 'zusters' die opeens hun rook- en drinkgewoonten moeten opgeven en zich in liefdadig werk moeten storten. Maar wat blijkt? De twee bezoekende nonnen zijn ook dievegges - er wordt dan besloten tot zusterlijke samenwerking. Op dat moment gaat de bel, op de stoep staan... twee nonnen met koffers. (cop. Toneelfonds Janssens)
