Een vrachtwagen rijdt het getto van Wilna binnen. Kittel, SS-officier, houdt Chaja, een lid van de groep staande. Zij blijkt een zak bonen te hebben en Kittel wil haar daarom neerschieten. Dan wordt bekend dat zij een bekende zangeres is. Zij treedt vervolgens op, om haar leven te redden.Vier maanden na de instelling van het getto van Gens, de door de nazi's aangestelde joodse leider, het plan op om toneelvoorstellingen te geven. Sommigen beschouwen het plan als een middel om lotgenoten in het getto nieuwe moed te geven en de eigen cultuur te kunnen behouden. Anderen daarentegen zien het als niet geoorloofd om op deze bewuste plek toneel te spelen. 'Op een begraafplaats speelt men geen theater.' Dat schrijft de bibliothecaris Kruk met grote letters op de muur. Van Kittel, zelf ook artiest, moet er echter gespeeld worden. Zo ontstaat de situatie, dat men theater maakt uit overlevingsdrift. Kittel dwingt Chaja tijdens een feest dat uitloopt op een orgie, om 'Swanee' van George Gershwin te zingen. Om haar te vernederen zet hij haar zijn nazi-pet op. Chaja zingt letterlijk voor haar leven, de medebewoners putten zich uit in een 'dodendans' en de muzikanten proberen het opzwepende tempo van Kittel bij te houden.Intussen probeert Jakob Gens door samenwerking met de Duitsers joodse levens te redden en verdient Weisskopf flink aan zijn naaiatelier waar Duitse uniformen worden gerepareerd. De bibliothecaris Hermann Kruk schrijft dagboeknotities en wordt bezocht door Dr. Paul, directeur van het Instituut voor Bestudering van Joodse Volken. Deze werpt zich op als de 'bewaker' van de joodse cultuur en laat oude manuscripten en boeken uit de bibliotheek wegslepen.Srulik, de man met de pop, zal als enige van het toneelgezelschap overleven, wanneer Kittel de groep neerschiet, omdat Chaja in de groep ontbreekt. (cop. NVA)
