De schoenlapper is pas op latere leeftijd met een jonge, levenslustige vrouw getrouwd. Het huwelijk heeft hem echter maar weinig geluk gebracht, want het schoenlappersvrouwtje ontpopt zich al snel tot een ware feeks. Om schandalen in de buurt te vermijden, probeert de schoenlapper zijn vrouw zo veel mogelijk te sussen. Op den duur wordt het hem toch te machtig en neemt hij de benen. Zijn vrouw verandert als een blad aan een boom. Om in haar levensonderhoud te kunnen voorzien opent zij een kleine taverne, waar de vrijers zich al gauw verdringen. Zelfs de burgemeester waagt zijn kansje, maar het schoenlappersvrouwtje is een voorbeeld van trouw en zet haar aanbidder flink op hun nummer. Op een goede dag krijgt het dorp bezoek van een rondtrekkende potsenmaker, die in de taveerne zijn kunsten zal vertonen. Terwijl twee aanbidders van het schoenlappersvrouwtje met elkaar op straat op de vuist gaan, trekt de potsenmaker plots de vermomming van zijn gezicht... (cop. Toneelfonds Janssens)
Maggie wil het leven dwingen. Ze kwam uit een net maar arm gezin. Op school kreeg ze een vriendje. Meteen na het eindexamen zijn ze getrouwd. Daarmee waren de geldzorgen voorbij, want Brick was de zoon van een de grootste plantages in het zuiden van de Verenigde Staten. Hij en zijn vriend Skipper werden beroepsvoetballers. Maggie reisde mee naar alle wedstrijden. Toen begonnen de geruchten over de vriendschap van de twee jongens. Zij vond het onzin en wilde het bewijzen. Maar Skipper faalde in bed met haar. De slag kwam hard aan, hij raakt aan de drank en stierf kort daarna. Brick heeft dat niet vergeven aan zijn vrouw. Hij wil haar niet meer aanraken, hij werkt niet meer, hij is aan de drank. Hun huwelijk is in het slop, geen kinderen, terwijl oudere broer Cooper en zijn Mae er al vijf hebben en nummer zes op komst. Wie zal straks de plantage moeten beheren als "grote pappa" er niet meer is? En die tijd komt met rasse schreden nader, want laboratoriumonderzoek heeft uitgewezen dat de oude man kanker heeft. De organen zijn al aangetast. Lang kan het niet meer duren. Cooper staat te springen om de zaak over te nemen en zijn broertje naar een sanatorium te sturen. Als "grote mama" maar eenmaal van de waarheid doordrongen is, zal ze zeker bereid zijn een volmacht te tekenen. En weer grijpt Maggie in. Ze zegt in verwachting te zijn. Het grote verlangen van haar schoonouders is vervuld. Het onmiddellijk gevaar is afgewend. Ze haalt alle drank weg om zo Brick te dwingen haar leugen tot waarheid te maken. Zal het haar lukken? (cop. NCA)
Elodie is getrouwd met Alolphe. Ze is echter niet zo gelukkig meer, want zij voelt zich erg verwaarloosd door haar man. Voortdurend verwijt zij Adolphe, dat zijn salaris ontoereikend is voor haar verlangens. Bovendien verdenkt Elodie haar man ervan, dat hij een verhouding heeft met Adèle, het dienstmeisje. Tijdens een van de vele ochtendruzies fantaseert Elodie, dat zij een minnaar heeft en plotseling stapt de knappe Adonard de slaapkamer binnen. Juist omdat Adonard uit haar verbeelding voortspruit is hij de meest ideale man, die er voor Elodie bestaat: rijk, knap, attent en hartstochtelijk. Kortom, een schrille tegenstelling met Aldophe, die net een onderdanig telefoongesprek moet voeren met zijn directeur, meneer Fessard-Lebonze. Wanneer Elodie te horen krijgt dat haar man zal ontslagen worden, slaan bij haar de stoppen door. Adolphe verdiept zich samen met de kinderen in een andere fantasie. Hierin leest Adolphe, meneer Fessard-Lebonze eens flink de les... Een stuk waarin fantasie en werkelijkheid hand in hand gaan. (cop Toneelfonds Janssens)
Filomeen heeft het nogal hoog in haar bol. Ze vindt het beroep van haar man Oscar, een doodgewone chauffeur, veel te min voor haar. Om haar dochter Rozette aan een betere partij te helpen begint ze een pension met de bedoeling voorname gasten in huis te halen. Rozette is echter helemaal niet opgezet met die 'voorname gasten'. Zo is er een zogezegde professor, een oude afgeleefde droogstoppel, die maar al te graag een avontuurtje wil met een jonge frisse bloem en een legionair op rust, die aan zijn verblijf in de woestijn blijkbaar een permanente zonneslag heeft overgehouden. Om nog maar te zwijgen van een jonge flierefluiter, die zich uitgeeft voor student in de geneeskunde maar eerder studeert voor student. Bovendien heeft Rozette al een lief, Karel. Wanneer haar moeder, naast een gewone meid, ook nog een bovenmeid wil om de kamers te doen profiteert Rozette hiervan om Karel in huis te halen als Karolien. Oscar schrikt zich rot wanneer hij zijn dochter ziet vrijen met de bovenmeid maar lacht zich bijna een bult wanneer hij de ware toedracht te horen krijgt. Filomeen kan er helemaal niet mee lachten en wanneer Karel ook nog een chauffeur blijkt te zijn gooit ze hem met klikken en klakken aan de deur. Als ook haar gasten één voor één het pension verlaten stort haar wereld in mekaar. Dan maakt echter een rijke oliesjeik zijn opwachting. Voor Filomeen is hij de redder in nood en de ideale echtgenoot voor haar dochter. Prins Achmeid lijkt echter niet geïnteresseerd in Rozette maar wel in Filomeen zelf en wil haar ten koste van veel geld in zijn harem. Filomeen zoekt hulp bij Oscar maar gelooft haar eigen ogen en oren niet wanneer deze haar maar al te graag van de hand wil doen. Ze is immers toch niet tevreden met een doodgewone chauffeur en zo een kans wil hij haar niet ontnemen. Filomeen belooft hemel en aarde en vooral veel nederigheid om bij Oscar te mogen blijven waarna deze de oliesjeik eventjes aan de deur wipt. Maar of die belofte van nederigheid bij Filomeen wel gemeend was blijft nog maar zeer de vraag. (cop. GYBELS)
