Socrates heeft zijn hele leven gewijd aan de opvoeding van de jeugd. Toch heeft hij zich het ongenoegen op de hals gehaald van een aantal vooraanstaanden. Er wordt een complot tegen hem gesmeed. Hij wordt voor het gerecht gedaagd op beschuldiging van het bederven van de jeugd. In een schijnproces wordt hij ter dood veroordeeld. Socrates had zich aan deze uitspraak verwacht. Hij weigert genade te vragen. Zelfs als zijn vrienden hem uit de dodencel willen verlossen, weigert hij mee te gaan. Socrates drinkt de gifbeker. (cop. VVT)
Prometheus van Aischulos (525-456 voor Christus) is een stuk over onze cultuur. Optimisme gaat gepaard aan mateloos pessimisme. Zeus, heerser over de hele wereld, ketent zijn neef Prometheus - die hem heeft geholpen zijn macht te vestigen - aan het uiteinde van de aarde, vast aan een rots. Dit is zijn straf omdat hij het goddelijke vuur aan de mensen heeft gegeven en hen heeft leren denken, iets wat Zeus aan zichzelf en de zijnen had willen voorbehouden. Prometheus legt zo de grondslag voor onze beschaving. Vanaf dat moment was iedereen in staat een menswaardig en geestrijk bestaan te leiden. Omdat Prometheus de gave had te weten wat er in de toekomst zou gaan gebeuren, wist hij ook wat zijn straf zou zijn. Maar dat weerhield hem niet. Wat heeft Prometheus' zijn weldaad ons gebracht? Is ons denken iets geworden of is het verworden? Vuur is een levensvoorwaarde en betekent vooruitgang, maar tevens vernietiging. Wij kennen de schoonheid én de schraalheid van het denken, de pijn én de lust van het denken. De rotspunt waaraan Prometheus volgens de Grieken werd vastgeklonken, het vuur en het denken, het lijden en verleiden, werd door Theatergroep Hollandia verbeeld in de suggestieve omlijsting van een autosloperij. (cop. Blokdijk)
