Autobiografisch essay door de Franse socioloog (1953) waarin hij beschrijft hoe hij vanuit Parijs als homoseksueel terugkeert naar zijn geboorteplaats, waar hij opgroeide in een homofoob arbeidersmilieu.
De linkse Franse socioloog Didier Eribon komt er achter dat zijn leven getekend is door een grote gespletenheid, die zijn leven opdeelt in verschillende identiteiten: homo, politiek links, afkomstig uit de arbeidersklasse. Het is ook een collectieve geschiedenis van het naoorlogse Frankrijk, wat het boek uniek maakt.
