Een wasserij in een Antwerpse volksbuurt in 1914. De wasserij is dé plaats bij uitstek waar vrouwen elkaar ontmoeten, en tijdens de tijdrovende waskarwei elkaar de laatste nieuwtjes vertellen. De wasserij dient terzelfder tijd als uitlaatklep voor hun vele frustraties, en als analysesessie voor hun zielsproblemen. Door de openhartige gesprekken van de wasvrouwen, hun ruzies en discussies, hun dromen en verlangens, krijgen we als toeschouwer geleidelijk aan een scherp beeld van de harde werkelijkheid van het dagelijkse leven in het begin van deze eeuw. Op het eind van de werkdag komt Gustaaf z'n vrouw halen: ze moet onmiddellijk naar huis komen, want er is oorlog uitgebroken. Het bevel tot algemene mobilisatie hangt overal aan de muren in de stad uit. De vrouwen reppen zich naar huis. Hun mannen en zonen moeten zich klaarmaken. (cop. K. Jocqué)
