Lachen en gieren met een knipoogje naar het onwaarschijnlijke. André Vanzande heeft zijn aanvraag ingediend om mee te mogen doen aan een examen voor secretaris in een bejaardenhuis. Zijn vrouw Madeleine begint te zweven en denkt dat André enorm veel geld gaat verdienen. Voor haar is dat een promotie en denkt dat ze daarmee stinkend rijk gaat worden, ze is er zelfs heilig van overtuigd dat André die betrekking al beet heeft. Ze begint zich van alles voor te stellen, en de waanzin slaat toe. André en Joske (de zoon), laten alles maar begaan tot ze beseffen dat moeder eigenlijk hoogmoedswaanzin begint te krijgen. Marleen (het poetsmeisje), kan niet veel goeds meer doen, maar wat Madeleine niet weet of niet wil weten, is dat Joske op Marleen verliefd is. Madeleine wil haar vriendinnen overtreffen met de promotie van haar man en ze nodigt vriendinnen uit. Deze zijn niet zo gesteld op de aanstellerij van Madeleine en zeggen de afspraak af. Uiteindelijk en uit beleefdheid komen ze toch, maar dan een dag later, naar de koffiekrans. Wat Madeleine niet weet is, dat het juist op dat moment is, als de vriendinnen aanwezig zijn, dat Joske en André hun verhaal doen. Dit natuurlijk tot groot jolijt van de vriendinnen. Verder ga ik niet vertellen wat er dan met Madeleine gebeurt, maar dat zien we wel... Dit stuk kan en mag men overzetten in het dialect van de streek. (cop. Quintens)
Lommen en Gust treffen de laatste voorbereidingen voor het jaarlijkse Ceciliafeest van hun geliefde fanfare. Het gaat hun vereniging duidelijk niet meer voor de wind. Meer bepaald hun lokaal lijkt op zijn minst sedert Leopold I onbewoond en onbewoonbaar: planken van de houten afsluitwand donderen zo maar (helaas, meestal op het hoofd van onze vrienden) naar beneden. Op het Ceciliafeest zal ondermeer het presidentsmandaat van hun vereerde vriend, meneer Lowie, verlengd worden. Voor Lommen lijkt die verlenging, ondanks de tegenkandidatuur van ene Onghena, zonder meer vast te staan. Maar dan vernemen we dat de meubelfabriek van vriend Lowie uitgerekend de dag voordien in "staat van faling" werd verklaard. Het is niet meteen duidelijk of het om een bedrieglijk of een gewoon bankroet gaat. En is meneer Lowie zelf nu aangehouden of niet? Het wordt een harde avond, nacht en morgen voor Lommen: veertig jaar muzikale samenwerking en vriendschap, die kan hij toch niet zo maar van zich afzetten? Hij moet wel, machteloos, toezien hoe de andere medestrijders van de fanfare de een na de andere afvallig worden. Zal meneer Lowie het halen? Of wordt het Onghena? En als meneer Lowie het haalt, kan het bestuur dan verder doen op de hoempa-hoempa-manier van vroeger? Moet het dan niet met zijn tijd mee? Eén ding is zeker: het wordt nooit meer als vroeger. (cop. De Bie)
'Kabaal in de kleedkamer' is een hilarische klucht over de muizenissen in de grote kleedkamer van een theater waar het semi-professionele gezelschap 'Kunst en Kitsj' haar vaste stek heeft. Samson Broekx, huisregisseur van 'Kunst en Kitsj' heeft een revolutionaire aanpak in gedachten bij de start van de repetities van de nieuwe productie: de actrices mogen zelf onder elkaar uitmaken wie van hen de vrouwelijke hoofdrol mag gaan vertolken. De gevolgen zijn niet te overzien. Het gesprek tussen de drie 'ster'-actrices, Marina De Sloovere, Camilla Parker en Venus Williams, - alle drie goed voorzien van een ego, maar niet alle drie even knap, intelligent of sluw- mondt uit in een veldslag. Uiteindelijk besluiten ze hun lot toe te vertrouwen aan Peterke Impanis, de toneelmeester. Maar die ziet er niet alleen uit als wat men doorgaans en beleefdsheidshalve een snul noemt, hij is er ook werkelijk een. Bovendien wordt hij nogal redelijk kort gehouden door zijn moeder. Maar wat veel erger: Peterke Impanis heeft nog nooit 'gekernisteld'. Zou dat zijn zwakke plek zijn? (cop. Hoedemaekers)
Veerdonk is een gemeente zoals alle andere in Vlaanderen ... er gebeuren daar geen ophefmakende schandalen... en zelfs geen moorden, wat zeldzaam wordt!... De mensen leven er hun doodgewone leventje... met zijn kleine wisselvalligheden van iedere dag. Het is in de beenhouwerij van "Mijnheer Oscar" dat we even een kijkje gaan nemen... Mijnheer Oscar heeft werkelijk geen reden tot klagen: hij heeft een bloeiende zaak, is vrijgezel en mag bogen op een blakende gezondheid! En toch... hij is niet gelukkig... zijn opvliegend karakter en grenzeloze oorzuchtige ambities vergallen zijn vreedzame levensdagen. Stel u voor... hij is geen lid van de gemeenteraad, zelfs niet van de kerkfabriek; hij met zijn gewichtig figuur, zijn geld en zijn deftige afkomst wordt zo maar gladweg voor een gewoon... doodgewoon beenhouwertje aanzien! Maar dat zal veranderen! Hij zal aan die snullen van de gemeente eens laten zien dat hij een "Mijnheer" is met standing en... (cop. Mariën)
Wel en wee ontmoeten elkaar , beiden zijn van plan om zelfmoord te plegen. De een omdat hij een mislukkeling is en de ander omdat hij zo'n geluksvogel is. Dan komt er een vrouw voorbij en beide mannen zijn spontaan verliefd. De vrouw weet de mannen tegen elkaar uit te spelen en het eindigt dat één van de mannen verdwijnt (waarschijnlijk verdrinkt in een poging te zwemmen om indruk te maken) en de vrouw de andere man alleen laat. (cop. NVA)
Frank is een uitgebluste universiteitsleraar Nederlands wiens desillusies hem regelrecht naar de fles hebben gedreven. Rita is een eenvoudig, ongelukkig getrouwd, haarkapstertje. Haar man vindt namelijk dat ze onderontwikkeld is. Ze besluit dus bijlessen te nemen. Haar frisse, ongedwongen ideeen botsen al snel met de conservatieve ideeen van Frank. Toch zullen zij langzaam begrip voor elkaar beginnen opbrengen. Uiteindelijk zal Rita "afstuderen" en behoorlijk wat "wijzer" zijn geworden. Maar ook Frank heeft heel wat geleerd. Hij zal namelijk de zin voor het leven terug gevonden hebben. (cop. Toneelfonds Janssens)
Een vrouw die op zoek is naar een eigen identiteit en zich geen houding weet te geven. Ze neemt verschillende persoonlijkheden aan. 1. Betty: wil een job, wil geen trut zijn, zet zich af tegen Lulu, kan moeilijk contact leggen, wil vaste relatie. 2. Ingrid: wil werk omwille van haar kind, zet zich af tegen verkoopster en Lulu, wil iets betekenen. 3. Lulu: is de hoer die de mannen voor haar doet kruipen, ze hemelt zichzelf op, haar levensfilosofie = profiteren van het leven. 4. Germaine: visverkoopster, moet dus veel kunnen verdragen en hard werken. (cop. Desmaele)
De 'Vriendenkring van de politie' gaat toneel spelen o.l.v. Albert, de adjunct, die ook in het theater, als regisseur, de lakens uitdeelt. Hij vindt dat er nu maar eens een meer cultureel stuk moet gespeeld worden in plaats van de jaarlijkse klucht. Een drama dus. Voor alle zekerheid heeft hij er zelf één geschreven. Verder handhaaft hij streng de regel dat alleen eigen mensen mogen meedoen. Dat zorgt voor grote problemen als één van de dames een ongeluk krijgt. Als de invaller andere bedoelingen heeft dan in te vallen, de oudste de jongste moet spelen, de acteurs hun tekst misbruiken en de commissaris in de zaal zit, blijkt nog maar eens hoe snel een drama een klucht wordt. (cop. Toneelfonds Janssens)
Voor de onlangs overleden president-directeur van de Internationale Ontwikkelingsmaatschappij moet een opvolger worden gekozen. Barend van de Wetering is lid van het bestuurscollege. Hij is bezeten van macht, aanzien en geld. Drie van de vijf overige leden van het college hebben hem toegezegd zijn kandidatuur voor de hoogste positie te zullen steunen. Toch is hij er niet gerust op te worden gekozen omdat zijn collega's op het laatste moment nog van mening kunnen veranderen. Hij mist de steun van zijn vrouw, die zich door hem verwaarloosd voelt. Bovendien speelt een geheimzinnig briefje hem parten. De tekst daarvan luidt: Vergeet het maar, jij wordt nooit de president-directeur. Hij geeft geen idee wie het heeft geschreven en wie het op zijn bureau heeft gelegd. (cop. Elick)
"Miss showbizz" is het verhaal van een jong meisje dat zich - in een zorgeloze vakantiestemming - laat overhalen om de plaats in te nemen van haar afwezige vriendin. Die heeft zich namelijk bij een impressario aangeboden als would-be zangeres. Die showbizz-manager ziet wel degelijk toekomst- en geldgewin! - in het (verkeerde) meisje, en zo gaat dan de hele zaak aan het rollen, uiteindelijk tegen de wil in van de nieuwe "vedette", maar ... een happy-end doet alle ontstane emoties en verwarde toestanden vergeten! Deze musical poogt via een leuk verhaaltje de toeschouwer in de potten te laten kijken van de showbizzkeuken: hoe een vedette "gemaakt" wordt: uiterlijk (door in dit geval een 'costumeur'), artistiek (door een aangepast liedje dat een hit moet worden), promotioneel (door een 'soft press'-blad); alles georganiseerd door een impressario die er alleen maar op gebrand is van een simpel meisje een heuse ster te maken, en daarbij helemaal geen oog heeft voor het menselijk aspect. De liedjes zijn heel licht en makkelijk herkenbaar gehouden, aansluitend bij het thema van de musical zelf. Want al wordt de toeschouwer met de neus op de minder fraaie (en in dit stuk uitvergrote) kanten van glamour en glitter gedrukt, de 'verpakking' blijft uiterst licht, en nergens boodschap-achtig. (cop. Dierick)
