Essay waarin de auteur –in de schaduw van de Griekse crisis– op zoek gaat naar de voorwaarden van in recente tijden uitgeholde begrippen als rechtvaardigheid, inclusie en democratie. Daarvoor vertrekt hij van een conceptuele overheveling van Aeschylus' tragediecyclus Oresteia naar het hedendaagse Europa en Griekenland, waarbij hij in het spoor belandt van onder meer Pier Paolo Pasolini en Kathy Acker.
