Ettore Scola schildert de arme bevolking niet zo symphatiek af als de Italiaanse films van vlak na de oorlog deden. Bij hem zijn ze allemaal "Lelijk, smerig en gemeen" Niet alleen hebben ze het recht zo te zijn aldus Scola,ze zouden het nog veel méér moeten zijn
Kroniek van een vriendschap tussen drie oudere mannen die elkaar in het verzet hebben leren kennen, maar in de naoorlogse jaren moeite hebben om de problemen en frustraties de baas te blijven