De vondst van het levenloze lichaam van een jonge inwoner van een dorpje op de grens van Italie͏̈ en Frankrijk zorgt eind jaren tachtig voor veel onrust.
1937. De jonge legeradvocaat Pietro Bailo is voor een netelige kwestie van Turijn naar Addis Abeba gestuurd, de hoofdstad van het door de Italianen gekoloniseerde Ethiopië. Hij moet een sergeant verdedigen, maar nog voor het proces is begonnen lijkt iedereen er al van overtuigd dat die ter dood moet worden veroordeeld. In de dossiers leest Pietro gruwelijke verhalen over verdwijningen, afslachtingen en het platbranden van dorpen. Intussen zit hij wel vijfduizend kilometer van huis, ver weg van zijn geliefde in Turijn.
Davide Longo brengt in zijn citybook "Meester Utrecht" twee werelden bij elkaar. Hij koppelt de waarheid over Stefano Maffeis - die in 2008 onder begeleiding van dichter Ingmar Heytze een 'eenzame uitvaart' kreeg - aan een fictief verhaal over een melancholieke schoolmeester die zeker weet dat zijn voorvader betrokken was bij de ondertekening van de Vrede van Utrecht in 1713.
Turin, fin de l'été 2008. Sur un chantier ferroviaire, les ossements de femmes et d'hommes sont découverts. Douze au total, tous tués de la même façon, d'un coup sur la nuque. Une fosse commune, donc. Du moins, c'est l'idée que s'en fait le commissaire Vincenzo Arcadipane, avant que l'équipe spéciale responsable des crimes liés à la Seconde Guerre mondiale s'empare de l'affaire et le court-circuite.\nArcadipane pourrait accepter cette décision venue d'en haut et se concentrer sur la crise existentielle qu'il traverse. Mais tout, dans cette histoire, lui paraît louche, à commencer par ce bouton de jean trouvé sur place, qui ne peut dater de l'époque de la guerre. Aidé d'Isa Mancini, sa jeune collègue mise à pied pour insubordination, et de son ami et mentor Corso Bramard, le commissaire décide de mener une enquête parallèle en creusant et remuant le passé, jusqu'à découvrir l'impensable.\nTraduit de l'italien par Marianne Faurobert
Corso Bramard est le plus jeune commissaire d'Italie. Un homme aussi insondable que les montagnes piémontaises, et dont les intuitions s'approchent de la clairvoyance. Sa vie se dissout lorsque Automnal, un tueur en série qui entaille le dos de ses victimes avec d'étranges dessins, s'en prend à sa femme et à sa fille. Vingt ans plus tard, Corso, désormais enseignant, vit dans la campagne turinoise et passe son temps à grimper en montagne, souvent de nuit, dans l'espoir à peine dissimulé de tomber.\nPourtant, il reste quelque chose de bien vivant en lui : l'obsession de mettre la main sur son ennemi. Car l'assassin continue à le narguer en lui envoyant par la poste des extraits d'une chanson de Leonard Cohen. Dix-sept lettres en deux décennies. Mais cette fois, dans la dernière, Automnal commet une petite erreur. Juste de quoi ouvrir la brèche, dans laquelle Bramard va s'engouffrer avec toute la force du désespoir.\nDans cette quête épique et absolue, Bramard aura plus que jamais besoin du commissaire Vincenzo Arcadipane, son élève et ami, pour peut-être enfin atteindre sa cible, et trouver la paix. Il le traque depuis une vie, mais Automnal a toujours eu une longueur d'avance. Jusqu'à aujourd'hui.
De vondst van het levenloze lichaam van een jonge inwoner van een dorpje op de grens van Italie͏̈ en Frankrijk zorgt eind jaren tachtig voor veel onrust.
De vondst van het levenloze lichaam van een jonge inwoner van een dorpje op de grens van Italie͏̈ en Frankrijk zorgt eind jaren tachtig voor veel onrust.
De roman speelt zich af in Valle Varaite, in Piemonte, op de grens van Italië en Frankrijk. De vondst van het levenloze lichaam van de jonge Fausto zorgt voor veel commotie in een afgelegen dorpje. Het is Fausto's verdiende loon, al wil niemand zeggen waarom.