Lichaam en steen is een literaire beschouwing over film, geweld en zelfvernietiging. Camiel van Winkel kijkt naar films als een neerslag van sociale dilemma's en taboes. Hij dringt diep door in werken van o.a. Steve McQueen en Nicholas Provost, Urszula Antoniak en Michael Haneke, Gus Van Sant en Ilya Chrzjanovski, Chantal Akerman en Lars von Trier.Films zoals Antichrist, Code Blue, Shame en La pianiste exploreren het relationele moeras waarin de liefde gepaard gaat met extreme vormen van geweld. Dit raakt aan het mengsel van haat, woede en wrok dat in de hedendaagse samenleving zo'n explosieve rol is gaan spelen. Lichaam en steen zoekt naar de troebele bronnen hiervan.
