Sinds de eerste druk in 1855 geldt Babicka al 150 jaar als een pronkstuk van de Tsjechische literatuur. Nemcova gebruikt haar herinneringen aan haar grootmoeder en aan een gelukkige jeugd in een Boheems dorp in de vallei van de rivier Úpa als basis voor een vertelling over een grootmoeder die veel met haar kleinkinderen optrekt, over dagelijkse gewoonten in het gezin, over het verzamelen van kruiden, over bezoeken aan de boswachter, de molenaar en het kasteel, over festiviteiten en tradities. Toch stemt het beeld dat Nemcova schept van het Boheemse platteland in Tsjechië niet overeen met haar werkelijke jeugdherinneringen. Het is eerder een droomwereld, zoals te vinden in Tsjechische en Slovaakse sprookjes, die ook in haar ander werk gestalte krijgt.
