Ooit had Karel tweeëndertig mensen in dienst, onder wie een chauffeur en een dame die voor de koffie zorgde. Nu is hij drieënzeventig en slijt hij zijn dagen in een appartementje met uitzicht op de Noordzee. Niet omdat hij van de zee houdt, maar omdat de weg die hem westwaarts voerde, daar ophield. 'Kentucky, mijn land' is een donker boek, een tragikomedie over oude glorie en fluitende kappers, over verstilde hoop en onuitgesproken liefde. Op de achtergrond speelt soulmuziek en tussen de lakens frutselen bleke meisjesbenen.
