Te veel geluk : verhalen
Alice Munro
Alice Munro (Auteur), Pleuke Boyce (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Geus, cop. 2014 |
VOLWASSENEN : ROMANS : MUNR |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2014 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13976 |
Sofie De Smyter
i /un/18 j
Op het eerste gezicht heeft de vers in het Nederlands vertaalde klassieker alles weg van een traditionele bildungsroman. In acht hoofdstukken zien we Del Jordan het leven van meisje inruilen voor dat van jonge vrouw, in de jaren veertig van de vorige eeuw, ergens in het midden van nergens. Zo samengevat lijkt het boek een studie in dufheid, maar bij Munro is weinig wat het lijkt.
De hoofdstukken zijn vooreerst geen echte hoofdstukken, maar stukken tekst die meer dan genoeg ballen hebben om het ook zonder de rest te rooien. Zoals zo vaak bij Munro het geval is vragen haar verhalen erom traag geconsumeerd te worden door hun meedogenloze precisie en eerlijkheid.
Slecht meisje
Het titelverhaal is een karakteristieke zweepslag. Het grootste deel van het verhaal draait om Mr. Chamberlain, die optrekt met de huurster die bij Del en haar moeder in het stadje Jubilee inwoont. De andere mannen uit Dels leven - haar broer, vader en oom Benny - zijn op dat moment al naar de marge verdwenen en brengen het grootste deel van hun tijd door op de familieboerderij. Dat de stadsmannen niet hetzelfde zijn als die van het platteland ontdekt Del gauw. Mr. Chamberlain leert haar niet veel, maar de gebeurtenissen die starten met een briefje waarop hij schrijft "Del is een slecht meisje," zijn als les meer dan groot genoeg.
Grote kater
Bij Munro is alles dubbel. Begeerte is een spel dat Del met plezier meespeelt. 'Doop' is op dat vlak misschien het grappigste verhaal uit de reeks, al smaakt de humor - het zou Munro niet zijn - bitterzoet. Wanneer Del haar maagdelijkheid verliest boven een bed pioenrozen en het graag verteld wil hebben, zegt ze tegen haar moeder dat ze een grote kater met een vogel bezig gezien heeft. Op Dels aandrang om even te komen kijken naar het bloed reageert de moeder met een raak "Ik heb wel wat beters te doen".
De geladen relatie met haar moeder is er een die alle verhalen tekent, samen met de vraag welke vrouw Del nu uiteindelijk wil worden. Ze kijkt op naar de agnostische, koppige, vrijgevochten vrouw die haar moeder is, maar het feit dat ze mannen als nevenwerkingen van het leven ziet, gaat er bij Del niet in. Ook haar grappige, vrijgezelle tantes blijken niet het lichtende voorbeeld: wanneer de broer voor wie ze zorgden sterft, zakken ze in elkaar als kaartenhuisjes.
Del wil niet zonder mannen maar ook niet alleen maar met. Ze wil kunnen doen wat mannen doen, én er door hen om begeerd worden. Dat ze het pad van ex-beste vriendin Naomi niet volgt, die gelooft dat "als je je benen niet onthaarde, je de liefde misliep", hoeft dan ook niet te verbazen.
In 'Fotograaf', het laatste verhaal, staat ze klaar om de wereld in te trekken, maar ze weet dat ze, net als Munro, met een pen naar haar roots zal terugkeren. Ze zal er de wereld die ze kent mee vastleggen, maar in dubbel gelaagde foto's: de mensen zoals ze zijn én zoals ze zelf nog niet weten dat ze zijn, een talent dat Munro ook hier weer meesterlijk tentoonspreidt.
Alice Munro, Levens van meisjes en vrouwen, De Geus, 384 p., 21,95 euro. Verschijnt op 23 juni. Vertaling: Pleuke Boyce.
SOFIE DE SMYTER ■
Kathy Mathys
i /ul/11 j
Nu Alice Munro vorig jaar de Nobelprijs Literatuur kreeg, verschijnen er vertalingen van ouder werk.Levens van meisjes en vrouwen is een bundel uit 1971. Hij lijkt op een roman, want alle verhalen gaan over het leven van Del Jordan. Munro begint met haar kindertijd en eindigt met de jongvolwassen vrouw. Op de achterflap van mijn Engelstalige editie staat het woordscrapbook (plakboek), wat een lossere opzet suggereert dan een roman. Munro herhaalt bepaalde details steeds opnieuw. Ze doet dat vermoedelijk niet met verstrooide lezers in gedachten, wel omdat ze de verhalen als zelfstandige satellieten ziet.
Het boek begint - ook al in de romantraditie - met een grondige omzwerving door het landschap, de stad Jubilee in Ontario in de jaren 40. Dels familie woont op Flats Road, een overgangsweg tussen het centrum en de bush. Veranda's met schommelstoelen, verlopen velden vol paardenbloemen, met krantenpapier afgeplakte ramen in verkrotte huizen van illegale stokers: het is een decor waar Dels moeder een hartstochtelijke hekel aan heeft.
Sensatiekranten
De jonge Del legt haar oor te luisteren bij de excentrieke vrijgezel die voor haar vader werkt, oom Benny, verteller van straffe dorpsverhalen. In Benny's tot aan de nok met rommel volgestouwde huis leest Del in sensatiekranten over verkrachtingen en freaks. Ze hongert naar verhalen, in wat voor vorm ook.
Andere kleurrijke figuren in haar kinderjaren zijn de twee ongehuwde oudtantes, zussen die grappend door het leven lijken te gaan maar een zieldodende filosofie aanhangen: val niet op, hou je gedeisd. Wie wel een gooi doet naar succes of zich bezondigt aan enige vorm van vertoon is schaamteloos, vinden de oudtantes. Voor de jonge Del zijn de twee ontzagwekkende figuren; later krimpen ze voor haar geestesoog en wanneer ze een verzoek van hen niet inwilligt voelt ze 'wroeging, de soort lichte wroeging waarin ook wrede, pure voldoening schuilt'.
Wie Munro kent van recenter werk, treft hier bekende thema's: het bekrompen denken in ruraal Canada, de zoektocht naar iets anders dan wat de norm voorschrijft, de wreedheden die we allen begaan.
Dels moeder walgt van onwetendheid en bekrompenheid. Als verkoper van encyclopedieën meent ze goud te verhandelen, zozeer prijst ze kennis. Toch is ze niet één en al vooruitstrevendheid, over seks doet ze preuts. Del weet niet altijd wat ze aanmoet met de hoekige waarheden die haar moeder vertelt. Munro schrijft meesterlijk over de band tussen moeder en dochter, over de verschroeiende schaamte van Del over haar ongewone moeder.
Verlangen
In elk van deze verhalen grijpt Munro een nieuw thema bij het nekvel: de dood in 'Erfgenamen van het levende lichaam', het geloof in 'Het religieuze tijdperk'. Del voelt zich tijdelijk aangetrokken tot de verhalen en rituelen van de kerk. In verschillende vertellingen plaatst Munro twee ingrijpende gebeurtenissen naast elkaar, de herdenking van de kruisiging van Christus en het neerschieten van de hond van de familie, bijvoorbeeld. De twee belichten en becommentariëren elkaar op een impliciete manier.
Het valt op dat de jongere Munro uitgebreid schrijft over seksueel verlangen, eerst in puberale, smachtende vorm, dan, wanneer Del ouder wordt, zonder terughoudendheid. Wat doet ze dat overtuigend en onverschrokken.
Hoe te leven als vrouw in een wereld waarin de mist al te traag optrekt? Dels moeder gelooft in verandering, in een universum waar vrouwen hun eigen weg beginnen te gaan. Naomi, Dels schoolvriendin, voegt zich naar de heersende waarden. Ze lakt haar nagels in parelmoer, stopt vroegtijdig met school en neemt een keurig baantje. Voor Del heeft Munro iets anders in petto; in het laatste verhaal lezen we hoe ze de dorpsverhalen kneedt tot materiaal voor een roman.
Geweldige dialogen, psychologische finesse, intensiteit, filosofische diepgang: het zijn de superieure ingrediënten van deze bijzondere collectie.
ALICE MUNRO
Levens van meisjes en vrouwen.
Vertaald door Pleuke Boyce, De Geus, 379 blz., 21,95 ? (e-boek 17,99 ?). Oorspronkelijke titel: 'Lives of girls and women'.
De auteur: won op haar 82ste in 2013 de Nobelprijs Literatuur. Canadese die vooral korte verhalen schrijft.
Het boek: een verhalenbundel van 1971, nu pas vertaald. Laat zich lezen als een roman.
ONS OORDEEL: de bekende thema's van Munro bijzonder en superieur uitgewerkt.
¨¨¨¨è
Kathy Mathys ■
Marita de Sterck
Sinds de 83-jarige Canadese schrijfster de Man Booker International én de Nobelprijs voor literatuur ontving, wordt veel van haar ouder werk vertaald. Deze bundel uit 1971 laat zich lezen als een los gecomponeerde roman waarin de coming of age van de jonge Del in de jaren veertig in een stadje in Ontario gevolgd wordt. Vooral de complexe relatie tussen Del en haar moeder, die in het landelijke Canada encyclopedieën verkoopt, en het seksueel ontluiken van het pubermeisje, dat bij wijze van experiment met de dromen van de kostganger in huis speelt, komen sterk uit de verf. Scherp observeert Del haar omgeving; naar het einde toe wordt duidelijk dat hier een jonge schrijfster opstaat. Een intrigerende psychologische roman voor een ruim publiek. Normale druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.