De juf die buiten spelen als huiswerk opgaf
Rien Broere
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Eenhoorn, 2012 |
Woord Jeugd Verhalen :
|
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Eenhoorn, 2012 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BROE |
15/04/2013
In ieder deel uit de reeks over de kinderen van de Verlegenstraat wordt één kind in de kijker gezet. In Hebbes! gaat het over Linda, een verlegen meisje. Ze zit graag thuis om in haar eentje of met haar broertje Ron te spelen, maar het liefst van al zou ze een huisdier hebben om te knuffelen en te verzorgen. Helaas heeft haar broertje een allergie en is het enige huisdier dat Linda mag houden een vis, en laat ze daar nu net een hekel aan hebben. Op buiten spelen met de andere kinderen uit de straat is Linda niet zo gesteld. Eén keer vindt Linda op weg naar huis een gewond poesje. Ze neemt het mee naar huis en verstopt en verzorgt het in het tuinhuisje. Het wordt voor Linda echter steeds moeilijker om haar geheim verborgen te houden. Dan duiken er ‘Vermist’-posters op in de straat en beseft Linda dat ze de poes niet langer kan houden.
Inhoudelijk is het verhaal niet bijzonder. Een verlegen meisje wil graag een huisdier en heeft hier veel voor over. Daarnaast worden er hoofdzakelijk huiselijke situaties beschreven, die hier en daar een glimlach weten te ontlokken. De tekst is in een duidelijke, heldere taal geschreven en af en toe duiken er ook mooie beelden op: ‘Hoog in de lucht zeilen twee vogels. Het zijn net snippers papier.’
Het boek is, zoals zijn vier voorgangers in de reeks, geschreven rond een bepaalde karaktereigenschap. Linda is verlegen en heeft het moeilijk om vrienden te maken. Ze wil liefst geen aandacht trekken, want dan flapt ze er door de zenuwen allerlei rare dingen uit. Hoewel door het werken rond één eigenschap het geheel misschien wat eendimensionaal aanvoelt, legt Rien Broere een zekere fijngevoeligheid aan de dag in het beschrijven van Linda’s gemoedstoestand waardoor verlegen kinderen zich allicht in haar zullen herkennen.
Opvallend zijn ook de tekeningen van Riske Lemmens. De illustraties zijn krachtig en expressief in zwart-wit en maken gebruik van verschillende technieken zoals stempels, foto’s en inkt. Soms beelden ze letterlijk uit wat de tekst zegt, maar een andere keer zijn ze erg fantasievol. Linda lust bijvoorbeeld niet graag vis en haar afschuw wordt in de prent uitgedrukt door de aardappelen die het op een lopen zetten wanneer ze de vis over de pot zien klauteren.
Het boek kent een ietwat belerend einde, maar is best de moeite waard. [Stéphanie Cuyt]
Sarah Dekinder
Linda is dol op dieren. Ze heeft een hele verlanglijst opgesteld voor haar verjaardag, maar spijtig genoeg is haar broertje Ron allergisch voor dieren. Het werd een goudvis; wat heb je daar nu aan! Op een dag vindt Linda een gewonde poes. Ze neemt het diertje stiekem mee naar huis om te verzorgen. Al gauw blijkt het niet eenvoudig om haar nieuwe vriendje geheim te houden. Als ze bovendien ook nog ontdekt dat haar poesje al een baasje heeft, moet ze een moeilijke beslissing nemen. Vijfde, los te lezen deel uit de serie ‘De kinderen van de Verlegenstraat’*. De auteur legt in dit boek opnieuw de link met de axenroos, waardoor het een leuk instrument is om de sociale vaardigheden op een speelse manier te bespreken. Linda vertegenwoordigt hier de schildpad, het dier dat symbool staat voor loslaten. De leuke paginagrote zwart-witillustraties zijn net als in de andere delen verzorgd door Riske Lemmens. Door het sterke inlevingsvermogen van de auteur in de wereld van kinderen in combinatie met eenvoudige en toch gedetailleerde omschrijvingen, vertolkt hij wederom een vlot leesbaar verhaal voor kinderen vanaf ca. 9 jaar.
Elke Verhulst
ua/an/22 j
Linda is zoals een meisje hoort te zijn in een voorspelbaar boek. Ze heeft geen echte vrienden en weet niet goed hoe ze zich moet gedragen in een groep. Ze is liever op zichzelf (zoals een schildpad).
Ze houdt van dieren en wil zoals alle meisjes een huisdier. Maar dan is er natuurlijk het jongere broertje dat allergisch is aan huisdieren …
Ze vindt een gewond poesje en neemt de verzorgende taak op zich. Ze verstopt het beestje in het tuinhuis en kan dit geruime tijd verborgen houden voor haar ouders. Ze geeft de poes de naam: Hebbes. Dit legt ineens de link naar de cover en de titel. Een van de leukere elementen in het boek.
Toch begint haar geweten na een tijdje te knagen wanneer ze inziet dat het beestje waarschijnlijk gemist wordt door iemand. Een poster met een foto van de poes en het woord ‘vermist’ maken het allemaal nog moeilijker. Ze twijfelt en praat er met niemand over. Haar twijfels worden moraliserend maar mooi verwoord. Natuurlijk neemt ze de juiste beslissing en eindigt het verhaal met een gezellige koffiekrans.
'Hebbes!' is een eenvoudig geschreven, voorspelbaar en vrij moraliserend kinderboek. Eenvoudig op het vlak van taal en inhoud. Op het vlak van taalgebruik kan dit een voordeel zijn. Het boek wordt aangeraden aan 9+, maar is volgens mij ook (vooral) op jongere leeftijd te lezen. Ook kinderen met leesproblemen zullen dit boek gemakkelijk aan kunnen.
Het boek is het vijfde deel in een reeks. Bij elk deel staat het hoofdpersonage voor een figuur uit de axenroos. Dit hoofdpersonage weerspiegelt de schildpad. Ze is teruggetrokken, twijfelt en heeft moeite om keuzes te maken.
Het verhaal komt zeer traag op gang. Gelukkig is het einde wat vlotter geschreven zodat je een positief gevoel overhoudt aan dit boek.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.