De oorlog van Alan : herinneringen van Alan Ingram Cope. 2
Emmanuel Guibert
Emmanuel Guibert (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Silvester, 2012 |
MAGAZIJN : STRIPS VOLWASSENEN: ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BEELDROMAN : OORL |
15/03/2013
Alan Cope raakte als bejaarde bevriend met stripauteur Emmanuel Guibert en vertelde hem zijn herinneringen aan de oorlog, waarop laastgenoemde er een driedelige reeks van maakte. Cope overleed in 1999, niet zo lang na het verschijnen van het eerste deel in het Frans. Dat album viel op door zijn — voor een oorlogsverhaal — laconieke en positieve sfeer. Alan, nog niet echt volwassen, ziet alles als een avontuur en ontpopt zich tot een onbevooroordeeld en relativerend observator van de geschiedenis, met scherpe herinneringen.
Ging het eerste boek aanvankelijk over kleine avonturen van een G.I. in het opleidingskamp, vriendschapsbanden en opmerkelijke figuren en — als een contrapunt — een breuk met zijn familie, dan eindigt het met de aankomst — op zijn twintigste verjaardag — in een verwoest Le Havre.
Het tweede album situeert zich volledig in de oorlog, al blijkt dat ook relatief. Alan en zijn collega's moeten eerst enkele maanden wachten wegens materiaalproblemen en rijden daarna met hun tankdivisie heel Europa door, tot aan de Russische grens, zonder veel van de gevechten te merken. Op de cover lijkt Alan wel op Kuifje, en zo gedraagt hij zich ook: vriendelijk en behulpzaam, verantwoordelijk en een beetje afstandelijk. Alweer ligt de nadruk op mensen en relaties ermee — onder hen ook Duitsers of Tsjechen.
Alan is een open, misschien soms wat naïeve kerel, maar met een prima sociaal vermogen. De gruwel is alweer grotendeels achtergrondgeruis, op enkele uitzonderingen na. Het lijkt haast onecht, een beetje zoals de foto waarop generaal Patton (die allicht niet Patton zelf is) Alan (eigenlijk gewoon iemand anders met zijn naam onder) een medaille opspeldt.
In dit derde deel is de oorlog voorbij. Alan blijft nog een tijd gelegerd in het bezette deel van Europa, werkt op verschillende plaatsen voor het leger en ontmoet een heleboel interessante mensen, die net als hij hun leven weer richting proberen te geven. Meer nog dan de vorige delen bulkt dit boek van portretten van (ex-)collega-soldaten, foute of sympathieke Duitsers, en koppige kunstenaars. Die laatste zijn Gerhart en Vera, respectievelijk pianist en dichteres, die Alan zijn hele leven zal blijven schrijven en zien.
Dit album omvat de herinneringen aan de rest van Alans leven. De oorlog blijft ook na zijn pensioen nog doorwerken. Hij besluit dat hij zijn hele leven in dienst van de verwachtingen van anderen gesteld heeft en zichzelf aldus verloochend heeft. Vanaf dan gaat hij filosofisch om met zijn verleden en herinneringen, en probeert hij ze te gebruiken als een soort zingeving. Vandaar ook de ingehouden kracht van deze strip.
Behalve de vele anekdotes in het middengedeelte, met Alan die ook nog terugkeert naar de VS, daar niet kan aarden en een leven in Europa uitbouwt, is vooral het einde een apotheose met veel zeggingskracht — en het doorbreken van kleuren. Misschien wat onverwacht na een voortkabbelend en flegmatiek preludium van enkele honderden pagina's.
Dit mooie en humanistische levensverhaal valt ook nog eens - en haast vooral - op door zijn prachtig grafiek. Guibert is een eminente tekenaar en verbluft behalve door variatie en zwierig zwart-witrealisme met een meesterlijk spel van grijswaarden. De effecten die hij met zijn inkt weet op te wekken maken van sommige beelden echte kunstwerkjes. Het resultaat is een stukje tekenmagie waarbij je je afbraagt 'hoe doet hij het toch?'. [Wilfried Poelmans]
Manu Manderveld
Derde en laatste deel van een striptrilogie. Op 22 maart 1946 wordt korporaal Alan Cope eervol ontslagen uit het Amerikaanse leger. Op dat ogenblik is hij assistent van een legeraalmoezenier bij de troepen in Duitsland. In zijn vrije tijd maakt hij onder meer kennis met het kunstenaarsechtpaar Gerhardt en Vera Münch. Hij is een Duitse componist en pianist, zij een dichteres van Amerikaanse afkomst. Zij worden vrienden voor het leven en introduceren de jonge Alan bij andere kunstenaars die later internationaal beroemd zullen worden. Alan blijft na zijn ontslag nog als burger werken voor het leger en beslist dan om terug te gaan naar de Verenigde Staten. Hij breekt zijn opleiding tot predikant af en keert terug naar Europa om zich uiteindelijk in Frankrijk te vestigen. Geen barre oorlogsfeiten in dit derde deel, wel een anekdotisch verhaal over een jonge man die zijn weg zoekt in een naoorlogs tijdperk. De fraaie tekenstijl (in zwart-wit; alleen de laatste drie pagina's zijn in kleur) en de mooie lettering verhogen de leesbaarheid van dit eerder vlakke stripverhaal.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.