Nederland in twaalf moorden : niets zo veranderlijk als onze identiteit
Jan Blokker
Jan Blokker (Auteur), H.J.A. Hofland (Auteur), Harry Mulisch (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2011 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 5971 |
31/12/2011
In 1978 kwamen op vraag van Vrij Nederland drie Nederlandse literaire grootheden op hun vijftigste verjaardag samen om tijdens een vraaggesprek de balans op te maken van een halve eeuw mens, Nederlander en schrijver zijn. Hun namen: Jan Blokker, H.J.A. Hofland en Harry Mulisch. Later zou het trio nog drie keer op dezelfde vraag ingaan, namelijk in 1992 (vijfenzestigste verjaardag), in 2002 (vijfenzeventigste verjaardag) en in 2007 (tachtigste verjaardag). Vorig jaar overleden Blokker en Mulisch, waardoor een volgend interview niet langer mogelijk is. Hoog tijd dus om de vier interviews te bundelen. Ik heb nooit iets met leeftijd gehad is een uniek portret van drie schrijvers, vrienden en karakterkoppen. Het eerste interview in 1978 komt wat traag op gang. De toon is aarzelend. Het is duidelijk dat de schrijvers nog aan de interviewer moeten wennen en vice versa. De vijftigste verjaardag blijkt voor de schrijvers geen grote mijlpaal. Met getallen heeft het drietal maar weinig: ‘Op onze opmerking dat we dan ongeveer de helft van de vragen kunnen weggooien, mompelt Blokker: "Ja, doe maar."’ Gelukkig ontpopt Mulisch zich (meermaals) tot gangmaker van het gesprek, dat algauw de grootste gemener deler van de schrijvers, en bij uitbreiding die van hun generatie, blootlegt: de Tweede Wereldoorlog. In de vier gesprekken keert de oorlog terug. Niet steeds in dezelfde vorm, maar in andere gedaantes: de Holocaust, de oorlog in Vietnam, de Amerikaanse inval in Irak en de moord op Theo Van Gogh. Politiek, vriendschap, kinderen, het gevoel (al dan niet) ‘Nederlander’ te zijn, het schrijverschap... worden behandeld.
Het laatste interview in 2007 heeft geen tijd nodig om op gang te komen. De sfeer is uitgelaten. Het drietal blijkt goed op dreef. Nog steeds rad van tong, voorzien van een duidelijke mening en bang voor niets of niemand.
Ik heb nooit iets met leeftijd gehad is een passend eerbetoon aan een geestverwantschap, een boeiende kijk in het hoofd en de ziel van drie literaire tenoren, maar het is ook een moment voor de lezer om zelf stil te staan bij bepaalde onderwerpen en een voorlopige balans op te maken — of je nu iets met leeftijd hebt of niet.
[Steven Stroobants]
Gerard Oevering
In 1972 werden Blokker (1927-2010), Hofland (1927) en Mulisch (1927-2010), toen zij vijftig werden, door Joop van Tijn voor Vrij Nederland geïnterviewd. Het interview sloeg aan. Drie interviews volgden: op hun 65ste (in 1992 door Joop van Tijn), 75ste (in 2002 door Jeroen Vullings en Xandra Schutte) en 80ste verjaardag (in 2007 door Pieter van den Blink en Mischa Cohen). Deze vier gesprekken zijn in dit uitgaafje gebundeld. De oorlog blijkt in deze gesprekken hun ijkpunt te zijn. Daarnaast komen de eigen zwakheden, het ouder worden en de Nederlandse politiek ter sprake; in alle gesprekken geven ze door hun uitgebreide kennis van zaken een staalkaart van de Nederlandse cultuur van dat moment. De gespreksleiders zien kans de verschillende perspectieven van de drie gesprekspartners goed tot hun recht te laten komen. Het zijn boeiende interviews met interessante observaties, vaak geestrijk, soms humoristisch, altijd informatief.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.