Dit is geen cobra
Bette Westera
2 exemplaren
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
De Fontein, 2010 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : Kleuter : gevoelens - gedrag
Dood |
Aanwezig |
De Fontein, 2010 |
VERDIEPING 0 : THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST
Dood |
Aanwezig |
De Fontein, 2010 |
THEMACOLLECTIE ENKEL VOOR ONDERWIJS EN DIENST
Dood |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Fontein, 2010 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Dood |
31/12/2000
Dit is Harmen van Straaten in grote doen. Zijn realistische tekenstijl komt in dit prentenboek tot zijn volle recht met een sober maar indrukwekkend kleurgebruik en ijzersterke composities. De overwegend bruine en grijze tinten zijn even gedurfd als origineel en passen perfect bij dit verstilde verhaal over afscheid nemen en de kracht van herinneringen. In de prenten uit het verleden, waarin opa nog leefde, steekt meer groen, in die uit het heden meer bruin. Ook de compo-sities zijn ijzersterk. De composities leiden knap de aandacht naar de figuren waarvan houding en gezicht telkens op een suggestieve manier emoties uitdrukken.
Het verhaal opent en sluit met hetzelfde gedicht of noem het kaperslied. Bij het begin heeft het iets geheimzinnigs en op het eind werkt het op een wonderlijke manier troostend. Het eigenlijke verhaal begint opvallend direct: 'Ik ga niet mee,' zegt Joost. 'Ik blijf hier, bij opa.' 'Dat kan niet,' zegt mama. 'Opa is dood. We gaan hem begraven. Nog even en dan komen de auto's.' Om hem te troosten, speelt mama kiekeboe met opa's rode zakdoek. Via een 'Weet je nog?' komen vanzelf de herinneringen tot leven: hoe Joost en zijn opa cowboy speelden of piraat, hoe ze samen 'wegliepen', solidair tegenover de ouders, 'van wie ze niks mogen', hoe opa Joost leerde fietsen en hoe elke logeerpartij een feest was. En telkens speelde opa's zakdoek een bijzondere rol. Op de prenten krijgt die zakdoek een prominente rol als leidmotief. Het slot van het boek is indrukwekkend: Joost krijgt de zakdoek, om een knoop in te leggen. Dat roept via een associatie de slotzin op: "Opa was een opa om nooit te vergeten".
Een opa om nooit te vergeten is een sterk kinderboek over dood, afscheid nemen en de kracht van herinneringen door de perfecte harmonie van tekst en illustraties en de sobere maar veelzeggende tekst. Vanaf vijf jaar. [Jan Van Coillie]
Redactie
Opa is overleden; terwijl ze wachten op de begrafenis, denken Joost en zijn moeder terug aan hoe het was toen hij nog leefde. Hoe Joost en opa cowboy speelden met opa als paard, hoe ze een piratenschip bouwden, hoe opa zijn kleinzoon leerde fietsen en hoe fijn het was als Joost mocht komen logeren. Dit zijn dierbare herinneringen waarin opa blijft voortbestaan. En om die herinnering tastbaar te maken geeft mama haar zoontje de grote zakdoek van opa en zegt hem er een knoop in te leggen. Dat deed opa ook als hij iets niet mocht vergeten. Tekst en illustraties (in waterverf, krijt en inkt) vormen een prachtige eenheid. De tekeningen, in overwegend weemoedige tinten grijs en sepia, zijn soms meer dan paginagroot. De grote zakdoek van opa is letterlijk de rode draad door het verhaal. De tekst staat in een een vette letter meestal onderaan de pagina. Vanaf ca. 4 jaar. Heraanbieding van het boek, nu als Fundel. Dit interactieve prentenboek bevat een chip met een aantal leuke en stimulerende digitale toepassingen, die zorgvuldig zijn afgestemd op de inhoud van het boek.
Gert Broeckx
ua/an/22 j
De opa van Joost is gestorven. De kist met zijn dode lichaam staat in de voorkamer. Wanneer Joost naar de kist kijkt, staan zijn ogen vol tranen. Mama ziet het en geeft Joost de rode zakdoek van opa. De rode zakdoek roept een boel herinneringen op. Opa speelde er kiekeboe mee toen Joost als baby in zijn box stond en Joost zat met een rode halsdoek op opa's rug toen ze cowboy speelden. Hij weet nog hoe opa een piratenschip bouwde met echte zeilen en een rode vlag. Ze namen zelfs papa gevangen. Toen ze geen hut mochten bouwen van mama liepen ze zelfs weg en kwamen pas thuis toen het al donker was. Opa leerde hem fietsen en wanneer hij bij opa wilde logeren belde hij van tevoren en zorgde opa voor muisjes, koekjes, friet en aardbeienijs. Opa legde dan een knoop in zijn rode zakdoek en vergat het nooit. Joost wil nog duizend dingen vragen aan opa. Is het donker in de kist? Doet het pijn om dood te gaan? Gelukkig heeft hij de rode zakdoek ... en hij legt er een knoop in.
Prachtig prentenboek met de tedere illustraties van Harmen van Straaten, die veel emoties losmaken. Het gaat over de begrafenis van opa en over verdriet, maar vooral over de leuke herinneringen aan opa, waarin de rode zakdoek een belangrijke rol speelt. Die is dan ook hier en daar als een opvallend rood accent aanwezig in de doorgaans gedempte tinten van de prenten. Zeer gevoelige tekst van Bette Westera. Mooi!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.