Achter de stilte : het verhaal van een verborgen Joods kind
Esther Naschelski (Auteur), Hans Grietens (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Acco, 2009 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : GESCHIEDENIS : 935.4 NASC |
Besprekingen
00/00/0000
De Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog behoort bij de meeste mensen tot het collectief geheugen, uitgezonderd de hardnekkig betweterige negationisten. Dat vele niet-joden, op gevaar van zelf vervolgd te worden, Joden hielpen onderduiken is ook bekend. Onder die onderduikers bevonden zich ook veel baby's en kleuters of kleine kinderen. Minder bekend is wat hun lot was tijdens en na de onderduikperiode.
Om bij de bezetter niet op te vallen, lieten katholieke en protestantse opvangouders de kinderen dopen. In katholieke pensionaten deden deze kinderen hun eerste communie of werden ze gevormd. Dat heeft het leven van ontelbare kinderen gered. Na de oorlog waren er echter opvangouders die het opgroeiende kind voor zich opeisten en niet meer aan de overlevende echte ouders wilden afstaan.
In Achter de stilte getuigt een vrouw die pas drie was toen ze na de deportatie van haar ouders naar Auschwitz (ze zullen nooit terugkeren) als ondergedoken kind terechtkwam in een kinderkribbe van het Franciscanessenklooster nabij de Dossinkazerne in Mechelen. Esther overleeft de oorlog, maar ziet nadien haar familie en verwanten niet terug. Ze is overgeleverd aan de grillen van een fanatieke vrouw, Fernande Henrard, die haar samen met vele andere joodse kinderen weghoudt van haar roots. Ze zwerft van pensionaat naar pensionaat en lijdt fel onder het kille en harde kostschoolleven. Geen liefde, geen woord over het verleden, geen stem, wel een klimaat van antisemitisme.
Pas in 2005 ontdekt ze op 65-jarige leeftijd het ware verhaal van haar familie. Ze verneemt wie haar vader was en wordt geconfronteerd met de tragische dood van haar ouders in Auschwitz. Het wordt een lang rouwproces dat haar kracht geeft om haar verhaal neer te schrijven. Ze krijgt hierbij begeleiding van Hans Grietens, professor aan het Centrum voor Gezins- en Orthopedagogiek van de Katholieke Universiteit Leuven. Voor het eerst in haar leven wordt er naar haar geluisterd.
In dit boek vertrouwt Esther ons haar leven toe: haar droevige jeugd, de lange stilte van haar volwassenheid, het bruuske ontwaken, het gedreven zoeken gedurende vier jaren. Het is een gekwetste, kwetsbare maar ook moedige en vechtende vrouw, schrijft Grietens in de inleiding. Aan het einde van het boek wijdt Grietens een aantal bladzijden aan de beschrijving van de weg naar Esthers verhaal. Esther reconstrueert in opeenvolgende hoofdstukken een aangrijpende geschiedenis: "Leven als verborgen kind;, ik word een tweede maal verborgen; ik word in stilte volwassen; ik ontwaak en kom naar buiten; mijn tocht doorheen tijd, herinneringen en emoties; terug naar de wortels van mijn cultuur: de reis naar Israël; ik leef verder met de puzzel van mijn verhaal".
In Achter de stilte komt Esther tot echte volwassenheid en brengt ze een levendige getuigenis, opdat we niet zouden vergeten welk leed door haat en fanatisme verblinde mensen elkaar kunnen aandoen. Ze betoont tevens eer aan haar ouders, die het drama van de Shoah met hun jong leven moesten bekopen. [Frans L. Van den Brande]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek vertelt de joodse Esther Naschelski hoe ze tijdens de Tweede Wereldoorlog als kind onderdook in een klooster in Mechelen, en hoe het haar nadien verging. Naschelski was pas drie toen haar ouders werden gedeporteerd naar Auschwitz. Na de oorlog werd het meisje overgeleverd aan een fanatieke rooms-katholieke vrouw die haar samen met andere joodse kinderen weghield van haar roots. Ze zwierf van pensionaat naar pensionaat en leed fel onder het kostschoolleven. Pas in 2005 ontdekte ze, op 65-jarige leeftijd, het ware verhaal van haar familie. Ze verneemt wie haar vader was en wordt geconfronteerd met de dood van haar ouders in Auschwitz. Het rouwproces verwerkt ze door haar verhaal neer te schrijven. Naschelski vertelt over haar droevige jeugd, de lange stilte van haar volwassenheid, het bruuske ontwaken en haar zoektocht naar de waarheid. Bij het schrijven werd ze begeleid door Hans Grietens, professor aan het Centrum voor Gezins- en Orthopedagogiek van de KU Leuven, die ook de inleiding en het nawoord verzorgde. Een aangrijpende getuigenis, verlucht met enkele zwart-witfoto's.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.