Geen blad voor de mond
Jean-Marie Dedecker
Jean-Marie Dedecker (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2009 |
VERDIEPING 4 : BLAUWE TOREN : SOCIALE WETENSCHAPPEN : 313 DEDE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Van Halewyck, 2009 |
VOLW. : NON FICTIE : 313 DEDE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2009 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 313 DEDE |
31/12/2010
In dit boek laat Jean-Marie Dedecker zijn licht schijnen over de problematiek van de migratie en de islam. Er werden erg snel veel exemplaren van verkocht, wat bewijst dat Dedecker nog steeds een sterk merk is.
Het erg polemische boek bestaat uit achttien essays, die elkaar soms overlappen. Aan bod komen thema's als de arbeidsmigratie, de gezinshereniging, de hoofddoek, de rituele slachtingen, de sharia, het moslimfundamentalisme en de Palestijnse kwestie. Dedeckers basisstandpunt is intussen bekend: allochtonen moeten hier niet weg (zoals het Vlaams Belang voorstaat), maar moeten zich schikken naar de normen en waarden van de westerse maatschappij. Hij pleit voor een laïcité ? een absolute scheiding tussen kerk en staat ? naar Frans model. We moeten ophouden migranten te 'pamperen' (dat woord valt voortdurend in het boek) en positief te discrimineren. Zijn grote voorbeeld is Canada, dat slechts migranten importeert die door hun kennis en opleidingsniveau een maatschappelijke meerwaarde creëren. Dedecker doet heel wat concrete voorstellen in zijn boek: geen kindergeld meer voor spijbelende criminele jongeren, gezinshereniging beperken tot vrouw en kinderen, geen onmiddellijke toegang tot de sociale zekerheid voor wie niet zelf heeft bijgedragen, geen directe medische hulp meer voor mensen zonder papieren, de oprichting van boot camps naar Nederlands model...
Dedecker past de trucjes toe van een volleerd volksmenner. Zo somt hij een eindeloos aantal cijfers op: allochtonen vormen een bedreiging voor de scheiding tussen kerk en staat, zeventig procent van onze criminaliteit heeft met allochtonen te maken, zestig procent van de sociale woningen in onze steden wordt door vreemdelingen ingenomen, nergens is de werkloosheid onder allochtonen zo groot als in België (ze kosten 1,2 miljard aan werkloosheidsuitkeringen per jaar), de migratie kost in ons land jaarlijks 7,67 miljard euro of 2,2 procent van het bruto binnenlands product enz. Tegenover al die cijfers kunnen echter ook andere cijfers worden geplaatst. Bovendien worden ze uit hun (wetenschappelijke) context gerukt. Net als zijn collega's van het Vlaams Belang, stelt ook Dedecker de zeer complexe materie van de multiculturaliteit en diversiteit ? waarin vele historische, psychologische, sociologische en economische facetten spelen ? bedrieglijk eenvoudig voor. Bovendien voedt hij een aantal primaire reacties door woorden als 'vreemdeling', 'migrant', 'allochtoon', 'islamiet' en 'crimineel' niet voldoende van elkaar te onderscheiden. Wat te denken van de volgende passage: 'Sinds 2004 steeg het aantal geregistreerde misdrijven door tieners tussen 14 en 17 jaar met 28 procent, en de klachten voor slagen en verwondingen met 26 procent. Wekelijks gebeurt een verkrachting binnen de schoolmuren. Het kan nog altijd driester: op 22 juni 2009 werden in Leuven twee inbrekers geklist van 10 en 13 jaar oud. Twee Albanezen van wie er al eentje was genaturaliseerd. Jong geleerd, oud gedaan'. De ruwe Dedecker linkt hier op demagogische wijze het algemeen probleem van de toenemende agressie in onze samenleving aan twee jongeren van Albanese origine. Bovendien suggereert hij dat die twee jongeren ook in de toekomst verloren zijn voor de maatschappij.
Dedecker beroept zich graag en vaak op knappe denkers zoals Paul Cliteur, Paul Scheffer en Afshin Ellian, die in Nederland het islamdebat op gang hebben gebracht en blijven voeden. Zelf haalt hij hun niveau echter niet. Er worden heel veel onrechtvaardigheden beschreven, er worden heel veel kaakslagen voor 'de universele waarden van de westerse samenleving' aangeklaagd, maar bitter weinig haalbare en humane langetermijnoplossingen naar voren geschoven. [Gunter Bousset]
Redactie Vlabin-VBC
In dit boek laat Jean-Marie Dedecker, voorzitter van de Vlaamse, rechts-liberale politieke partij Lijst Dedecker (LDD), zijn licht schijnen op de problematiek van de migratie en de islam. In achttien essays gaat hij in op thema's als de arbeidsmigratie, de hoofddoek, de sharia en de Palestijnse kwestie. Dedeckers basisstandpunt luidt dat allochtonen hier niet weg moeten, maar zich wel moeten schikken naar onze normen en waarden. We moeten ophouden migranten te 'pamperen'. Dedecker doet heel wat concrete voorstellen: geen kinderbijslag meer voor criminele jongeren en gezinshereniging beperken tot vrouw en kinderen. Bij dat alles past hij de trucjes van de volleerde volksmenner toe. Zo somt hij een eindeloos aantal uit hun context gerukte cijfers op. Bovendien stelt hij de complexe materie van de multiculturaliteit bedrieglijk eenvoudig voor. Dedecker beroept zich graag op denkers als Paul Cliteur en Paul Scheffer, maar hun niveau haalt hij niet. Er worden heel veel onrechtvaardigheden aangeklaagd, maar bitter weinig humane langetermijnoplossingen naar voren geschoven. Met eindnoten.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.