Geur van angst
Nigel McCrery
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Fontein, cop. 2008 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 159 |
31/12/2008
Nigel McCrery mag dan wel een relatief nieuwe naam zijn in de thrillerwereld, de Brit is met De Earl Grey-moorden zeker niet aan zijn proefstuk. Eerder schreef hij immers 13 afleveringen van 'Silent witness', de televisieserie rond forensisch pathologe Sam Ryan, en ook de gelijknamige boekenreeks is van zijn hand. Voordat McCrery achter zijn schrijftafel kroop, was hij acht jaar werkzaam bij de Londense politie, waar hij meewerkte aan verschillende moordzaken. Deze ervaringen vormden duidelijk een inspiratie voor De Earl Grey-moorden, waarin het politieonderzoek centraal staat.
Het verhaal begint sterk, met de bejaarden Violet Chambers en Daisy Miller die gezellig keuvelen terwijl ze een kopje thee drinken. Plots stuikt Daisy stuiptrekkend in elkaar, maar Violet lijkt zich meer zorgen te maken over de vlekken in het tapijt dan over haar stervende 'vriendin'. Nadat Daisy letterlijk en figuurlijk opgeruimd is, neemt Violet haar identiteit over en trekt ze in haar huis in. Een procedé dat ze al ettelijke keren eerder heeft gedaan en waarbij haar slachtoffers oude, eenzame en alleenstaande vrouwen met een eigen huis en een goed pensioentje zijn.
Ondertussen wordt inspecteur Mark Lapslie opgeroepen naar een auto-ongeval in een verlaten veld. Dat is vreemd, want Lapslie is al enkele maanden met ziekteverlof omdat hij lijdt aan synesthesie, een verschijnsel in de hersenen waardoor de zintuigen ontregeld zijn (Lapslie kan bv. geluiden proeven ? zo smaakt hij chocolade wanneer zijn gsm rinkelt). De aandoening kostte hem al zijn huwelijk en bijna ook zijn carrière, maar dan wordt hij dus gebeld door rechercheur Emma Bradbury. Naast het lijk van de chauffeur is immers ook het half begraven lichaam gevonden van een oude vrouw. Zij mist enkele vingers, blijkt al enkele maanden dood en is vergiftigd met de plant herfsttijloos. De identiteit van de dode vrouw wordt snel gevonden, maar ze wordt niet vermist en haar hypotheek wordt netjes elke maand afbetaald. Lapslie ontdekt nog gelijkaardige gevallen, tot hij merkt dat hij wordt tegengewerkt door mensen binnen zijn eigen politiekorps.
Met een bejaarde vrouwelijke seriemoordenaar introduceert McCrery een ongewone dader in De Earl Grey-moorden. Doordat de identiteit en de werkwijze van Violet Chambers al in de eerste hoofdstukken uit de doeken worden gedaan, heeft de auteur ruim de tijd om zijn moordenaar voor te stellen en uit te werken. Hij neemt de lezer vervolgens mee in haar gedachten, waaruit blijkt dat ze, ondanks haar onschuldige uiterlijk, een meedogenloos monster is. Ook Mark Lapslie is door zijn ongewone ziekte een interessant personage, dat in dit boek echter nog niet echt grondig is uitgewerkt. Toch is De Earl Grey-moorden een veelbelovend begin van een mogelijke nieuwe reeks rond Lapslie en Bradbury.
Ten slotte valt nog de vreemde Nederlandse vertaling van de titel op. De oorspronkelijke Engelse titel Still waters was nl. een veel betere keuze geweest dan De Earl Grey-moorden, zeker omdat de personages in het boek helemaal geen Earl Grey-thee drinken, maar wel Darjeeling... [Karen Vandyck]
C. Vandenbroucke
Een auto-ongeluk brengt een al jaren bedolven lijk aan het licht. De weinige aanwijzingen die Inspecteur Lapslie, pas terug uit ziekteverlof (hij lijdt aan synesthesie: het proeven van geluiden), heeft wijzen op een seriemoordenaar. Ondertussen volgen wij het relaas van een bejaarde dame die familieloze weduwen charmeert om hen te vergiftigen, hun identiteit te stelen en te leven van hun inkomsten. Ondertussen houdt een geheimzinnige Britse overheidsdienst de vorderingen van Lapslie in de gaten. McCrey werkte jarenlang bij de politie en schrijft nu scenario's voor de BBC. Ook zijn boeken zijn filmisch geschreven maar missen daardoor diepgang. De inspecteur is een boeiend personage waarbij zijn 'ziekte' zowel privé als professioneel, alle aandacht naar zich toezuigt. Een bejaarde seriemoordenares is natuurlijk ook een leuk gegeven en het is knap hoe ze haar toekomstige slachtoffers met haar uiterlijke charme inpalmt. Maar deels door de structuur (we weten al dadelijk wie de dader is) schiet er weinig spanning over. En het motief van de moordenares is flinterdun. Paperback met normale druk, volle bladspiegel.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.