Zusje van mijn zusje : hoe overleef ik, hoe overleef ik haar?
Maya Lievegoed (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Inmerc, cop. 2007 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : LIEV |
Besprekingen
31/12/2007
Welke littekens dragen jongeren die opgroeien in kindertehuizen levenslang met zich mee? Herstellen ze überhaupt wel van die psychische schade? Uit Maya Lievegoeds oprechte relaas blijkt alvast dat het kan.
Ze presenteert haar verhaal uitdrukkelijk als een grotendeels autobiografisch geheel. Zowel haar vader als haar moeder waren regelmatig psychotisch, en werden diverse keren opgenomen in diverse psychiatrische instellingen. Als twee zulke getormenteerde zielen elkaar vinden, loopt het zelden goed af. In een spervuur van vragen onderzoekt Lievegoed hoe het zover is kunnen komen en hoe kinderen moeten opgroeien in zo een instabiele leefomgeving. Maya en haar drie jaar oudere zus proberen wanhopig om ieder moment, ieder ogenblik te overleven. Al gauw worden beide meisjes opgenomen in een kindertehuis, waar de contouren voor hun latere psychische problemen zich nog scherper aftekenen: vechten uit zelfbehoud, seksueel misbruik, gebrek aan behoeften van het individu. Pas als ze in een pleeggezin worden opgenomen, ervaren ze voor het eerst de kracht van liefde en geborgenheid. Maar voor Maya's zus blijkt het dan al te laat: ze lijdt aan dissociaties en verbeeldt zich 6 persoonlijkheden te hebben. Ook zijzelf wordt opgenomen in een psychiatrische instelling, waar ze na een lang en moedig gevecht de strijd tegen depressies en schimmen uit het verleden wint: ze studeert nu aan het conservatorium en maakt furore met haar eigen muziekbandje. Maar dat maakt haar helaas nog geen goed auteur. Vooral in het begin verhindert haar uitermate zwakke en onbeholpen schrijfstijl, vol associaties en onlogische gedachtesprongen, een coherente lezing. Haar haarscherpe analyse, bijwijlen koel en afstandelijk, beperkt zich tot een sterke registratie van de buitenkant. Pas bij de beschrijving van haar depressie weet Lievegoed de juiste snaar te raken, en dan wint het boek sterk aan zeggingskracht.
[Jürgen Peeters]
C. Oranje-Timmerman
De auteur van het boek is een jonge vrouw die vanuit haar eigen ervaringen haar opvoeding beschrijft. Ze vertelt over haar oudere zus, die bepalend is voor haar ontwikkeling, vanwege het ontbreken van de opvoedende rol van hun ouders. Deze opvoeding door de ouders, die beiden een psychische ziekte hebben, wordt gekenmerkt door liefdeloosheid, wanorde en gebrek aan aandacht. De hoofdpersoon in het boek houdt met alles wat ze doet en voelt rekening met haar zus en probeert, als ze uiteindelijk samen in een pleeggezin wonen, zich daarvan los te maken. Ze bereikt tenslotte een bepaald evenwicht dat ze zelf verworven heeft en vindt een houding ten opzichte van haar zusje en ouders. Het boek is goed geschreven en vormt een pleidooi om goed naar kinderen te kijken en te luisteren om grote schade in de opvoeding te voorkomen. Het is geweldig dat een kind - nu een jonge vrouw - dit alles op deze heldere manier kan verwoorden. De tekst wordt afgewisseld met mooie poëzie en zwart-witfoto's.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.