Tony
Bouke Billiet
Bouke Billiet (Auteur), Daniel Billiet (Auteur), Heide Boonen (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Afijn, 2006 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BILL |
31/12/2006
'We verhuizen,' zei papa, en hij nam mama's hand in de zijne." Ouders geven hun kleine kinderen doorgaans weinig of geen inspraak bij dergelijke ingrijpende beslissingen, maar deze openingszin zegt dat er iets onwrikbaars is aan het besluit. Papa en mama nemen samen stelling in, Joris en Elke zullen er zich hoe dan ook moeten bij neerleggen. Voor Elke zijn er niet zo veel problemen, ze is pas vijf, maar Joris heeft het moeilijk: "Is er een tuin met voetbal?", "Verhuizen de buren mee?", en vooral, "hoe moet het met Lize?" Moeilijke vragen blijkbaar, want papa wordt er boos van. Joris' besluit staat vast, hij verhuist niet mee. In wat volgt, worden de voorbereidingen voor de verhuis getroffen, terwijl Joris er tobbend bijloopt. Hij ziet de barst in de badkamerspiegel en denkt aan Lize, hij zoekt zijn speelgoed bij elkaar en Lize is van de partij, hij verhuist haar strips en haar kleren, maar Lize zelf kan niet mee. Ze woont namelijk in de vijver achter in de tuin, sinds ze daar was uitgegleden en die steen harder bleek dan haar hoofd. Joris blijft bij haar. Ze is tenslotte zijn grote zus, "een kwartiertje groter" dan hij.
Dit is mijn huis, zei het water is een intens verhaal over wat het betekent om iemand te verliezen, over wat je op een bepaald moment moet achterlaten en wat je altijd zal meenemen. Joris is door de dood van zijn zus gebonden aan het huis dat door verdriet wordt bewoond. Je leest het tussen de regels, want over Lizes dood wordt liever niet gesproken. Je voelt het in de beladen zinnen, zonder dat er veel wordt uitgezegd. De taal is sober, concreet en poëtisch, de schrijver registreert zonder commentaar. Joris is erg inleefbaar in zijn denken en handelen, het moeilijke thema maakt het boek nergens zwaar op de hand. Joris is aandoenlijk in zijn vasthoudendheid om bij Lize te blijven, en als dat niet kan, om haar in flessen naar de vijver bij het nieuwe huis te transporteren. Lize-in-de-vijver is inderdaad erg concreet in het boek aanwezig, iets wat doorheen het hele verhaal volkomen aanvaardbaar blijft, zoals blijkt uit een betekenisvol elliptisch beeld als dit: "Joris wierp een steentje in het water. 'Hé, laat dat!' riep Lize, maar ze zag Joris' gezicht en werd weer rustig."
Heide Boonen heeft de verbondenheid van de twee kinderen krachtig uitgedrukt in haar illustraties. Joris is een wat wezenloos kijkend figuurtje, dat in heel zijn voorkomen eenzaamheid uitstraalt. Lize is op bijna elke illustratie aanwezig, en ze beheerst op veel prenten zijn doen en laten. Een erg sterk boek. [Jen de Groeve]
Herman Kakebeeke
Zijn ouders mogen dan besloten hebben te verhuizen, Joris is niet van plan mee te gaan. Daar heeft hij zo zijn redenen voor: zijn vriend Tom, de buurt, de school en de vijver. Want in die vijver woont Lize en die wil hij niet alleen achterlaten, maar daarover kan hij met niemand praten. In de loop van het verhaal wordt duidelijk wie die Lize is met wie Joris zo'n innige band heeft. Ze is zijn net iets oudere tweelingzusje dat bij het spelen in de vijver verdronken is. Met doeltreffende eenvoud vertelt het verhaal hoe Joris het gemis van zijn zusje een plaats heeft gegeven in zijn leven, in zijn gedachten. Korte flashbacks geven een beeld van hoe ze ooit met elkaar omgingen. Zo vanzelfsprekend als bij Joris, zo moeizaam is bij de ouders, vooral bij de vader, de omgang met het verlies. Hoekige zwart-witillustraties (linoleumsnedes) begeleiden dit gevoelige verhaal over de verwerking van een gemis. Vanaf ca. 9 jaar.
An Lippens
ua/an/22 j
“We verhuizen”, zei papa. ‘We’, dat waren mama, papa, Joris en zijn zusje Elke. Maar niemand dacht aan Lize in de vijver. Het was dan ook Joris’ geheim en hij was niet van plan het aan iemand te vertellen. Joris verzet zich, hij pakt steeds opnieuw zijn spulletjes uit, die mama en papa in dozen hadden gestopt. En op een dag is heel het huis leeg, ze verhuizen. Joris krijgt een nieuw vriendje maar hij wil Lize terughalen, die nog steeds in de vijver van hun oude huis woont. Joris gaat stiekem terug naar de vijver en vult lege flessen met modder en water uit de vijver. Lize moet mee! Wat Joris nog niet wist, was dat er achter hun nieuwe huis ook een vijver ligt, voor Lize! Een gevoelig verhaal met een prachtige titel, dat op het eerste gezicht over verhuizen gaat, maar onderliggend een veel zwaarder thema ter sprake brengt: een gestorven zusje. Lize was Joris’ tweelingzusje en ze is verdronken in de vijver in de tuin. Joris ontkent haar dood en in zijn fantasie leeft ze verder in de vijver. Hij praat en speelt met haar en het idee haar te moeten achterlaten kwelt hem. De figuur van Joris en de manier waarop hij omgaat met de dood van zijn zusje staan centraal. Zijn ouders en jongere zusje zijn vlakke figuren die niet uitgewerkt worden. De illustraties zijn van de hand van Heide Boonen. Elk hoofdstuk is geïllustreerd met een paginagrote lino. Ze zijn in zwart-wit afgedrukt en vrij donker en grimmig van sfeer. Dit kan wel, gezien de thematiek, maar persoonlijk had ik het toch liever wat luchtiger gezien.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.