Tuinfeest
György Konrád
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Bezige Bij, 2006 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : KONR |
31/12/2006
Het verdriet uit de titel is het besef dat de dood in de pot voor een haan onvermijdelijk is, waarop een andere "blijmoedige, epicuristische" haan zich evenwel verheugt dat dit lot hem voorlopig nog niet overkomen is. De dood is een zekerheid, maar er bestaat een minieme kans het nog even langer te rekken dan de ander. Wat blijft is droefenis en het besef er het beste van te maken. Om dit te verwoorden creëert György Konrád in Het verdriet van de hanen Kalligaro, een alter ego, wat hem toelaat over zichzelf in de derde persoon te kunnen spreken en zijn personage alles te laten doen en zeggen waartoe hij zelf ("een afgrijselijke troglodiet") niet bij machte is. Wie Konráds eerdere Geluk en Zonsverduistering las is goed vertrouwd met de biografie van deze "Hongaarse mompelaar", wiens werk tot in 1988 in zijn eigen land verboden was en die het daarna bracht tot voorzitter van de internationale schrijversorganisatie PEN en voorzitter van de Berlijns-Brandenburgse Kunstacademie. Het draagt ertoe bij om zijn laatste boek beter te begrijpen. In Het verdriet van de hanen is immers de reflecterende Kalligaro aan het woord in enkele honderden korte stukjes, de meeste niet langer dan een paar bladzijden. Daarin mijmert hij over ouderdom, roem, de Holocaust, de dood, de genoegens van de kleine dingen en bekende episodes uit zijn leven. Mijmeringen die hij met leesbaar genoegen als een soort literaire kubus van Rubik om en om draait, om er telkens vanuit een verrassende hoek opnieuw naar te kijken. Hier is een gezapige oudere man bezig, die stukjes schrijft, tussendoor graag wandelt, een koffiehuis bezoekt, nog het liefst van al feestelijk in de tuin van zijn buitenhuis in Hegymagas een zalige leegheid beleeft, waarin hij zichzelf opnieuw kan relativeren. Zijn boek is het relaas van een gelukkige oude dag, als de haan die overleeft en beseft dat zijn beurt ook komt, maar dat dit hem niet kan beletten lekkere maïskorreltjes te blijven pikken. De dag van heden is het beste dat we hebben. Konráds meanderende observaties, soms associatief uit mekaar voortvloeiend, soms vrijblijvend gebabbel, maar altijd superieur verwoord, zijn boeiend om te volgen. [Jos Van Damme]
Eszter Zinkstok
In deze roman voert Konrád zijn alter ego Kalligaro ten tonele. In korte, getitelde hoofdstukjes beschrijft dit zeventigjarige personage gebeurtenissen uit zijn persoonlijk leven en de (Hongaarse) maatschappij. De thema's variëren van luchtige anekdotes tot filosofisch getinte beschouwingen en politieke kritiek. Evenals in veel van zijn andere romans bedient Konrád zich ook in dit werk van zijn favoriete, veelal autobiografische, onderwerpen: zijn liefde voor Boedapest en het Hongaarse platteland, verhalen over zijn familie, zijn status als verboden schrijver tijdens het communisme inclusief de relatieve vrijheid die hij als gevolg daarvan - paradoxaal genoeg - genoot, alsmede zijn ambivelente houding ten opzichte van het buitenland. Het boek kan dus worden gezien in het verlengde van eerder werk, maar daarnaast is deze roman te beschouwen als een nostalgische terugblik van een oudere man op een leven dat grotendeeels voorbij is. Konrád is een van de meest vertaalde Hongaarse schrijvers in het buitenland, maar inmiddels geniet hij ook in eigen land aanzien. In Nederlandse vertaling verscheen een groot aantal romans uit zijn omvangrijke oeuvre, waaronder 'Tuinfeest', 'Nalatenschap' en 'Geluk'. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.