Ik ben een fout : theaterscripts en theaterteksten 1975-2004
Jan Fabre
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Meulenhoff/Manteau, 2005 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : TONEEL : FABR |
31/12/2005
In 2004 werd een groot aantal theaterteksten en -scripts van Jan Fabre reeds verzameld in de omvangrijke uitgave Ik ben een fout. In deze Geschiedenis van de tranen worden vier andere teksten gebundeld. Twee ervan zijn geschreven voor de opvoeringen op de Cour d'honneur in het Palais des Pâpes voor het festival van Avignon: Ik ben bloed en Geschiedenis van de tranen. Als beeldend kunstenaar is Fabre sterk gefocust zowel op de samenstelling als op het functioneren van het menselijk lichaam. Zoals de meeste van zijn vorige teksten zijn ook deze moeilijk los te zien van de theatrale beelden van de voorstelling, en zijn de associatieve en repetitieve elementen sterk aanwezig.
De twee andere teksten zijn monologen die door acteur Dirk Roofthooft werden gecreëerd. In De keizer van het verlies (dat reeds in 1996 werd opgevoerd) zet Fabre een zgn. mislukte kunstenaar-clown op de planken, die ingaat tegen de gangbare codes. Hij gaat herhaaldelijk op zijn bek, maar is toch in staat de onoplosbare droom te dromen. De productie leidde destijds tot een polemiek in de pers over vermeend plagiaat. In deze versie heeft Fabre evenwel al zijn citaten van voetnoten voorzien. In De koning van het plagiaat (dat in 2005 werd gecreëerd) dient Fabre zijn literaire criticasters op een ironische wijze van repliek. De koning is een kunstenaar-charlatan, die de stelling verdedigt dat imitatie een bron van schoonheid is. Want bestaat er nog wel originaliteit in de kunst? En de monoloog eindigt met de boutade "Je bent uniek als je anderen na wilt doen zonder dat het je lukt".
De meeste teksten van Fabre krijgen pas hun ware betekenis wanneer ze in samenhang met zijn erg plastische ensceneringen gezien worden. Deze twee theatermonologen, die een statement inhouden over de positie van de kunstenaar in de samenleving en over het wezen van de kunst zelf, zijn literaire teksten die niet alleen opgevoerd, maar ook op zichzelf kunnen gelezen worden en interessant discussiemateriaal bevatten. [Toon Brouwers]
Willem Nijssen
Bundel met 4 toneelteksten, die niet eerder werden gepubliceerd, in aanvulling op het “verzameld werk” dat eerder in 2004 verscheen onder de titel ‘Ik ben een fout’*. Drie van de 4 teksten zijn feitelijk monologen (met een sterke inslag van “monologue intérieur”). In de vierde –gelijknamig aan de titel van de bundel– komen weliswaar een hond en een rots voor als sprekende personages, maar ook hier overheerst de sfeer van monologue intérieur. Vol associaties en gedachtesprongen, dus. Of beter: vol gedachtecirkels. Cirkels rond zingeving, die steeds uitkomen op eenzaamheid, op vergeefsheid, en op de lach als enige antwoord daarop. ‘De keizer van het verlies’ en ‘De koning van het plagiaat’ zijn 2 monologen die met een tussenpoos van 10 jaar gespeeld werden door Dirk Roofthooft en die een zoektocht zijn naar de rol van de kunst(enaar). Twee kanten van de artiest Fabre, of een evolutie van ‘kunstenaar als clown’ naar ‘kunstenaar als beheerder van cultuur-erfgoed’? Interessante vragen, niet eenduidig beantwoord in hun dramatisch-poëtische (maar ook enigszins “modieus” aandoende) verwoording.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.