Groot!
Annette Huber
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 2005 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Vriendschap |
31/12/2005
De Duitse Manuela Olten verraste met haar debuut Echte kerels, het prentenboek dat op een speelse, grappige manier clichés over meisjes en jongens tegelijk in de verf zette en onderuit haalde. Echte vrienden breit niet alleen qua titel verder op het debuut, maar is ook op andere vlakken een, zij het veel minder sterke, kopie van de voorganger. Een vergelijking dringt zich op. Echte kerels zet meteen de juiste toon: reeds op de titelpagina zien we twee echte kerels die zich bescheuren, op de openingsbladzijde liggen deze kerels in een heel groot bed en roepen meteen "Meisjes zijn oersaai!" Bij Echte vrienden gaat het er allemaal een stuk minder opvallend aan toe. De twee jongetjes op de titelbladzijde worden niet alleen veel kleiner afgebeeld maar staren eerder verlegen of bedremmeld naar de grond. Op de openingspagina is er helemaal geen tekst en zien we twee jongens vechten op een grijze speelplaats terwijl andere jongens en meisjes om hen heen staan en hen aansporen. Op de volgende bladzijde haalt een juf, van wie we alleen de lange armen en geruite rok te zien krijgen, de vechtersbazen uit elkaar met de woorden: "Wat is hier aan de hand?" Daarna sommen de jongens elk in geuren en kleuren op wat de ander heeft gedaan en wie er wel niet eerst begon. Hierbij slaat hun fantasie danig op hol en eindigt alles in het welbekende "Leugenaar!" en "Jij liegt zelf!". Na nog wat scheldwoorden heen en weer, volgt er een stilte en het inzicht dat ze toch wel stom bezig waren, en dat ze best een partijtje willen voetballen samen.
Het hele verhaal speelt zich op dezelfde grijze speelplaats af, ik mis de significante kleurenwisseling uit Echte kerels. Bovendien barst dit prentenboek van de grappige situaties, in woord en beeld, door de manier waarop deze jongens zichzelf ontmaskeren, en van stoere kerels tot de angsthazen worden, waarvoor ze de meisjes de hele tijd uitmaakten! Het tweede boek laat alleen zien dat kinderen bij een ruzie typische dingen zeggen en doen, en ook gaan overdrijven. Maar dat ze dit allemaal even vlug weer kunnen vergeten en toch weer gaan spelen. Als ik de prentenboeken niet vergelijk, is Echte vrienden best een aardig boek, maar het zou nooit dezelfde aandacht gekregen hebben die het debuut wel te beurt viel. Jammer ook dat de maakster zo erg geprobeerd heeft om het stramien van haar eersteling te volgen. [Karin Van Camp]
Sofie Fabiani
Prentenboek waarin twee kleuters ruzie maken en elkaar hierbij voor alles en nog wat uitmaken. Uiteindelijk zien ze in hoe stom ze eigenlijk bezig zijn en besluiten samen te gaan voetballen. In dit boek zijn de illustraties onlosmakelijk verbonden met de (weinige) tekst. Op elke bladzijde is in een zinnetje te lezen waar de jongens elkaar uitschelden. De platen zijn in gouache-techniek: veel bruin/grijs op een vlekkerige grijze ondergrond, steeds over twee pagina's. Prachtig uitgevoerd boek in groot formaat dat zeer herkenbaar is voor peuters vanaf ca. drie jaar. Ook zeer geschikt om in gezin en/of groepsverband het thema ruzie bespreekbaar te maken.
Inge Umans
ua/an/22 j
Speelplaatstafereeltje: twee jongens vechten, ze worden aangemoedigd door omstaanders, twee meisjes fluisteren in elkaars oor, de juf draait zich verbaasd om en stevent af op de vechtersbaasjes. Ze wil weten wat er aan de hand is. Er ontstaat een over en weer geroep waarbij de vrienden elkaar om de beurt beschuldigen van gooien met tassen, petten stelen, boterhammen in het gezicht gooien tot snot aan een jas vegen. En dan volgt dé typische beschuldiging bij ruzies die steevast uitmondt in een welles-nietesdiscussie: hij begon eerst! Ondertussen zien we juf op de achtergrond ongeduldig met haar voet op de grond tikken en zich bladzijde na bladzijde verder terugtrekken. Het over en weer geroep blijft maar duren tot de jongens inzien dat hun geruzie nergens op slaat en ze beter een partijtje voetbal kunnen spelen … Manuela Olten bewees al met ‘Echte kerels’ dat je met weinig woorden in grote, prachtige tekeningen een fantastisch en humoristisch verhaal kan vertellen. In dit boek kiest ze voor een heel herkenbaar tafereel: een ordinaire ruzie tussen twee vrienden op de speelplaats van een school. De tekeningen staan bol van emoties en grappige details. Er is de gezichtsuitdrukking van de ruziënde vrienden, de omstaanders die staan aan te moedigen maar ook het jongetje dat op elke tekening aanwezig is en eerst het geruzie verschrikt aanschouwt, zich zelfs verstopt achter de rok van juf om zich uiteindelijk verbaasd in het haar te krabben en weg te lopen. Ook de aanwezigheid van juf die de vechters uiteen trekt en wil weten wat er aan de hand is. Je ziet enkel de onderkant van haar rok. Ze laat de vrienden uitrazen en verdwijnt bladzijde na bladzijde meer op de achtergrond, nadat ze eerst ongeduldig met haar voet heeft staan trappelen. Ook de andere kinderen verliezen hun interesse en verdwijnen één voor één. De tekst bestaat uit enkele zinnen, die alles zeggen wat er te zeggen valt. De kleine tekeningen op de schutbladen van het boek zijn ook geniaal; in dunne lijnen staan de hoofdjes van de ruziënde vrienden met allerlei boze, norse en gemene gezichtsuitdrukkingen geschetst. Een aanrader!
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.