Thee op de blauwe sofa : een geheime liefde in Afrika
Natasha IllumBerg (Auteur)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Cargo, 2005 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ILLU |
Besprekingen
31/12/2005
Ik liep de onverharde weg op, waar je prachtige lichaam was gevallen, op brute wijze vermoord, met een enkel schot in het hart. De hardvochtigheid. Het hart. Het hoofd zou nog iets anders zijn geweest, maar het hart, mijn liefste. Het hart dat overal verscheen. Ik ging op de grond liggen, naast het laatste van jou dat ik ooit zou zien, en haatte mezelf omdat ik wist dat het uit je hart was gelopen. Een jager heeft aan één blik genoeg. Ik smeerde een paar druppels bloed van je hart op mijn lippen. Ik mocht je daarna nooit meer zien, mocht niet naar je begrafenis, maar iets van je kracht, een paar druppels van het hart dat overal was zal ik met me meedragen tot aan mijn dood, een mensenleven later, niet nu." In deze poëtische stijl evoceert de van oorsprong Zweedse Natasha IllumBerg in Thee op de blauwe sofa haar relatie met Tonio Trzebinski, Kenia's bekendste schilder, die in 2001 voor haar huis werd neergeschoten. In dit op autobiografische ervaringen gebaseerd verhaal blikt IllumBerg, naast schrijfster ook jager op groot wild in Oost-Afrika, op hun relatie terug. Een verboden relatie, want haar minnaar was getrouwd en hun relatie geheim. Voor de verwerking van haar verlies kan Natasha bij niemand terecht. De auteur mengt haar jachtervaringen, haar andere Afrikaanse belevenissen en de brieven die ze met haar minnaar wisselde tot een document om haar verlies en verdriet te boven te komen. Zoals bovenstaand citaat aantoont balanceert zij daarbij soms érg dicht op de rand van sentimentaliteit. Thee op de blauwe sofa is dan ook een boek dat vooral een 'gevoelig' publiek zal aanspreken. [Geert Swaenepoel]
T. van Oirschot-Sparla
De Zweeds-Tanzaniaanse schrijfster (1971) is jager op groot wild in Afrika, vooral op buffels, waarover zij al eerder een boek schreef: 'Rivieren van rode aarde' (2000). Haar minnaar was een getrouwde man, een kunstenaar. Hij wordt doodgeschoten als ze elkaar pas korte tijd kennen. Het waarom komt niet helemaal uit de verf. Eigenlijk vertelt het sterk autobiografische verhaal vooral over het verdriet na zijn dood. En dit gebeurt op een wel bijzonder literaire manier, zodat je als lezer soms niet precies weet of het nu gaat om het verdriet of om de beeldrijke taal waarin je dat verdriet wilt beschrijven. Terzijde wordt ook een blik gegund in het mooie Afrikaanse landschap en in de leefgewoontes van de vrouwelijke jager. Dat is interessant, want het is natuurlijk wel heel apart om de enige vrouwelijke jager op groot wild in Afrika te zijn. De beeldrijke taal vergt vaak heel geconcentreerd lezen, maar andere gedeelten zijn treffend rechtstreeks geschreven vanuit een diepe emotie. Bekoorlijk boekje voor ervaren lezers. Vrij kleine druk.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.