Façades
Sylvain Ephimenco
Sylvain Ephimenco (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Houtekiet, 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 313 EPHI |
31/12/2005
De Frans-Nederlandse journalist Sylvain Ephimenco is het soort publicist dat de "allochtone intellectuelen" onder ons doet gruwen omdat hij heel stellig een collectieve reactie van de moslimgemeenschap verwacht op de terroristische aanslagen in New York en Madrid. Hij deed dat al in een 'Open Brief' in 'Trouw' op 29 september 2001, en herhaalt het in deze bundel -- een verzameling artikels die hoofdzakelijk in 'Trouw' verschenen -- nog een aantal keren: "Het gevaar is binnen hun religie ontstaan en, hoewel onschuldig hieraan, hebben ze een zekere verantwoordelijkheid als het gaat om bestrijding en vergelding van dit kwaad". Zo'n oproep vinden bv. de Maghrebijnse intellectuelen die het boek Breek de stilte (VUBPress, 2003) publiceerden, getuigen van een ongehoorde verdachtmaking van alle Europese moslims. Nochtans heeft Ephimenco een punt. Je kunt "het kwaad" niet zomaar stilzwijgen of volledig buiten jezelf plaatsen. Hij overschat wel de mogelijkheid tot een collectieve reactie van de moslimgemeenschap, die is nu eenmaal te verscheiden en niet-hiërarchisch.
Ephimenco richt zich ook tot de "multiculturalisten" die volgens hem jarenlang een politieke correctheid hebben gepredikt die haaks staat op de oude secularistische en emancipatorische idealen van links. Hij spreekt van een staatsideologie die enerzijds de "kleine bange burgers" de mond snoert, en anderzijds de allochtone gemeenschappen ontslaat van verantwoordelijkheidszin. De gebeurtenissen van de laatste jaren, en zeker de moord op Theo van Gogh, hebben het failliet van het multiculturalistische beleid bewezen. Ephimenco verdedigt mensen als Ayaan Hirsi Ali die de echte problemen willen aankaarten. Hij stelt in de plaats een "multi-etnisme" voor dat bestaat uit een homogene openbare sfeer, die uitgaat van de dominante, autochtone cultuur, en een cultureel verscheiden privésfeer. Opzichtige openbare tekenen van de islam, zoals de hoofddoek op school of grote moskeeën die door Arabische landen worden gefinancieerd, vindt hij niet kunnen.
Zo nieuw is deze kritiek niet. Ook in progressieve kringen wordt al langer gewaarschuwd voor een multiculturalisme dat in de praktijk neerkomt op onverschilligheid. Ephimenco zal die waarschuwingen als niet 'hard' genoeg afdoen, omdat ze te veel wijzen op discriminatie en achteruitstelling, zaken waar hij nogal licht over gaat. Maar met zijn scherpe pen weet hij sommige problemen heel duidelijk te stellen, en een aantal hoofdstukken in dit boekje zijn overtuigend geschreven (de stukken over de oorlog in Irak, waar hij fel tegen was, dan weer niet). Ephimenco houdt zich alleszins ver van stereotypering, en benadrukt telkens dat hij een dialoog wil aangaan. Alleen: we weten nu misschien beter wat we niet (meer) willen, maar wat we dan wel willen, blijft nog onduidelijk. In Ephimencos "multi-etnisme" moeten de nieuwkomers zich de "primaire waarden van de traditionele dominante cultuur" eigen maken, maar hoever dat moet gaan, vertelt hij er niet bij. We komen hier opnieuw uit bij de vaagheden van het aloude integratie-concept. [Chris Bulcaen]
Drs. Marianne van den Heuvel
Deze columns zijn bijna allemaal eerder verschenen in dagblad Trouw en bewerkt voor deze bundel. Ze gaan over thema's als verdraagzaamheid, vrijheid van meningsuiting, feminisme, religieus extremisme en het veranderend karakter van de multiculturele samenleving. De auteur is voor vreedzame confrontaties en verdediger van het vrije woord. Het boek eindigt met een open brief aan de moordenaar van Van Gogh. De auteur is van geboorte Algerijn, vaste columnist bij Trouw en bekend gespreksdeelnemer bij allerlei forums. Hoewel krantencolumns een beperkte houdbaarheidsdatum hebben, kan dit boekje een groter gewicht toegekend worden, omdat het goed geschreven is, goed doordacht en niet in één woord te vangen; het geeft een zeer goed tijdsbeeld van een belangrijk ijkpunt: de diepe crisis na de moord op een omstreden filmmaker. Een waardevolle bijdrage aan de voortgaande discussie over het politieke klimaat na de moord op Van Gogh.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.