Loden last : het taboe rond zelfmoord
Bram Bakker
Bram Hulzebos (Auteur), Bram Bakker (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Contact, 2004 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 418.7 HULZ |
31/12/2004
Bram Hulzebos' vader pleegde zelfmoord in 1999. In Een te dunne huid schreef hij over de zoektocht naar de laatste levensjaren van zijn vader en onderzocht hij welke factoren konden geleid hebben tot zijn dood. De rol die de hulpverlening speelde -- of juist niet -- kwam uitvoerig en kritisch aan bod. Psychiater Bram Bakker publiceerde in 2003 Te gek om los te lopen, een veelgeprezen onthullende kijk in de Nederlandse psychiatrische praktijk, waarin enkele pijnpunten werden blootgelegd. Hoewel geschreven vanuit verschillende invalshoeken, hadden beide boeken nogal wat raakvlakken. Het kritiekpunt bv. dat de behandeling van iemand die uiteindelijk zelfmoord heeft gepleegd vaak te wensen overliet, dat de geslaagde poging wellicht te voorkomen was geweest. Beide auteurs kwamen in aanraking met veel nabestaanden van mensen die zichzelf om het leven hadden gebracht. Op basis van interviews die ze van hen afnamen hebben ze samen Loden last, het taboe rond zelfmoord geschreven.
Mensen die iemand verloren aan zelfdoding maken voor een groot deel hetzelfde door als zij die te maken kregen met een overlijden door bv. ziekte of ongeval. Maar volgens Hulzebos en Bakker hebben ze het zwaarder dan bij een 'normaal' verlies. Er is sprake van een taboe; een negatieve kijk van de samenleving op zelfmoord en de zelfmoordenaar 'besmet' nogal eens de achterblijvende familie. Los van de reacties van de omgeving hebben zelfmoordnabestaanden ook te kampen met vragen en gevoelends die mensen die iemand verloren aan ziekte of ongeluk niet hebben, zoals "Waarom heeft hij/zij het gedaan?" en "Had ik het kunnen voorkomen?"
"Doel van dit boek was de mensen die met zelfmoord zijn geconfronteerd hun verhaal te laten doen, om meer aandacht te krijgen voor een groot, maar zwaar onderschat maatschappelijk probleem dat zelfmoord heet," zeggen Hulzebos en Bakker aan het einde. Van Loden last word je dan ook niet bepaald vrolijk. Niet alleen vanwege het onderwerp, maar ook omwille van de schrijnende getuigenissen van de achterblijvers; hoe ze omgaan met hun lange, pijnlijke, moeizame rouwproces, en de (lijdens)weg die er vaak aan voorafgegaan is (zowel voor henzelf als voor de zelfmoordenaar). Tien vaak erg uiteenlopende verhalen zijn in dit boek opgenomen. Soms worden in een ander lettertype enkele termen uit het zelfmoord- of psychiatrisch jargon verduidelijkt, bv. psychofarmaca, separatie, obsessieve-compulsieve stoornis.
De gedachte leeft dat je mensen die zichzelf om het leven willen brengen maar moet laten betijen, want uiteindelijk doen ze het tóch. Journalist Hulzebos en psychiater Bakker vegen dat van tafel. Ze pleiten voor meer onderzoek en maatregelen, net zoals er in verkeersdrempels en rotondes wordt geïnvesteerd.
Dit boek levert een belangrijke opbouwende bijdrage aan het maatschappelijk debat over zelfmoord en helpt de muur van het taboe rond zelfdoding te slechten. Gebaseerd op situaties uit de Nederlandse praktijk, maar dat mag geen beletsel zijn voor de Vlaamse lezer die zich wil informeren, zich een mening wil vormen over wat er onder de sluier zit die nog altijd over zelfmoord hangt. [Els Van Bellingen]
T. van Oirschot-Sparla
Een psychiater en een ervaringsdeskundige, intens bezig met het gegeven zelfdoding (suïcide of zelfmoord), hebben elkaar gevonden via hun ervaringen op dit terrein. Zij schreven niet alleen samen een boek, waarin suïcide het onderwerp is, maar ze kwamen ook tot veel dezelfde conclusies en vandaar uit kwamen ze tot het afnemen van een aantal interviews met nabestaanden van zelfmoordenaars. De auteurs laten opvallend kritische geluiden horen; de psychiater vooral ook nogal eens ten opzichte van zijn eigen beroepsgroep. Ze raken soms bijzonder hete hangijzers aan, waar het om de professionele hulpverlening gaat en dat zal betrokken mensen hoopvol stemmen. Misschien dat er dan tenslotte toch nog positieve veranderingen ontstaan, waar het dikwijls zo dringend noodzakelijk is. Dit boek met interviews, gemaakt met nabestaanden, die zich hier en daar wanhopig uiten over 'deskundige' helpers, is een klemmend pleidooi voor een 'andere aanpak'. Het heeft overtuigingskracht. En ook al bieden de auteurs geen pasklare oplossingen - ze bieden dit boek aan als een constructieve bijdrage aan de discussie daarover -, het is een duidelijk en boeiend boek voor iedereen, die te maken heeft met psychische problemen van mensen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.