De verdovers : roman
Anna Enquist
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, cop. 2004 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : POEZIE : ENQU |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Arbeiderspers, cop. 2004 |
VOLWASSENEN : POEZIE : ENQU |
31/12/2004
Het werk van Anna Enquist blijft een bron van discussie voor recensenten en lezers. Heel wat critici verwijten haar een zekere stilistische slordigheid en een gemakkelijke emotionaliteit, maar daartegenover staat een grote waardering van het lezerspubliek. Voor een deel is die kritische reserve niet onterecht, maar wat betreft de poëzie van Enquist gaat het toch eerder om een verschil in literatuuropvatting dan om een echt kwaliteitsoordeel. Ook uit De tussentijd blijkt hoezeer Enquist niet zweert bij het gedicht als een volstrekt autonome taalconstructie waaruit alle concrete anekdotische aanknopingspunten en alle emotionele ervaringen geheel geweerd moeten worden. Integendeel, de dichteres geeft al bij de opdracht aan hoe centraal het verlies van een dochter voor haar staat en hoezeer dat trauma haar poëzie mee heeft bepaald. In de loop van de bundel wordt herhaaldelijk aan de dood gerefereerd, en de herinnering aan de overledene bekleedt een belangrijke plaats in een aantal gedichten. Tegelijk echter is dit geen gewone belijdenis of een soort van zelfbeklag, maar integendeel bijzonder krachtige lyriek. In alle opzichten wordt deze bundel gesitueerd in een soort van mythische 'tussentijd': onderweg, op een ogenblik van verpozing, bij de aanblik van een scène, naar aanleiding van een ontmoeting. Tegelijk is dit moment binnen de tijd ook een ervaring 'buiten' de tijd, door de wijze waarop iets zich bij het dichterlijke ik aandient; vaak gaat het daarbij om (de herinnering aan) de overleden dochter. Daardoor ontstaat een bijzonder intrigerende spanning tussen het ik en de buitenwereld, waarbij de waarneming en het bewustzijn, samen met de herinnering, een centrale rol spelen. In dit opzicht is deze lyriek tegelijk ingehouden én suggestief, temeer daar Enquist als geen ander gebruik weet te maken van muziek en beeld in haar verzen. De tussentijd is daardoor een boeiende én aangrijpende bundel, die hopelijk spoedig zijn weg zal vinden naar een breed poëzieminnend publiek. [Dirk De Geest]
Gerard Oevering
Verlies, rouw en verwerking bepalen de inhoud en vormgeving van de jongste bundel gedichten van Anna Enquist. Al is een aantal gedichten in opdracht geschreven, het tragische, dodelijke ongeluk van Enquists dochter in 2001 vormt de enige bron van elk gedicht. De bundel is ook aan de dochter opgedragen. Tussen de eerste regel: ‘Verbaasd merkte de moeder/dat zij een menigte werd’.// en de laatste strofe van de bundel: ‘Het is een groots werk, het neemt/ al onze uren, het losmaken/ van de dochter uit ons’.// schrijft Enquist over ervaringen die verder reiken dan rouwverwerking. De tussenliggende gedichten zijn evenzovele pogingen tot onthechting; ze geven vorm aan het besef dat verder leven alleen mogelijk is, als zij de eenheid moeder-dochter ook emotioneel weet te doorbreken. De hier en daar te geringe afstand tussen poëzie en werkelijkheid heeft invloed op de poëtische overtuigingskracht van sommige strofen. Toch schreef Enquist een aantal prachtige gedichten over een onbegrijpelijk verlies. Rauwe èn ontroerende gedichten.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.