Wat doven zeggen : onderzoek naar de socio-educatieve leefsituatie van volwassen doven en slechthorenden uit het buitengewoon onderwijs in Vlaanderen
Erik Broekaert
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Veen, 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 313.2 BOGA |
31/12/2004
Dit fotoboek hoort bij de roman De onzichtbaren van Karel Glastra van Loon en maakt deel uit van de eerste realisatie van het project 'Schrijvers en Vluchtelingen', die de Stichting Vluchteling plant om vergeten groepen van vluchtelingen bij het Nederlandse publiek bekend te maken. De schrijver getuigt in het voorwoord tot deze reportage dat Jan Bogaerts hem heeft geleerd beter te kijken naar de mensen, het vluchtelingenkamp, de Birmese straten in Mae Sot, zodat hij niet enkel op boeken en verhalen moest vertrouwen om de wereld van deze vluchtelingen te begrijpen.
Niettemin heeft de lezer/kijker een zekere context nodig. In het voorwoord verstrekt Glastra van Loon enige basisinformatie over Myanmar en de vluchtelingen (zelfs meer dan in zijn roman). De fotograaf zet na twee inleidende idyllische plaatjes meteen de toon met foto's uit het museum van het vluchtelingenkamp: een kaart met de gevangenissen van Burma, een affiche met politieke gevangenen, een kindertekening van geweld, mijnen en granaten. Met foto's van gehandicapte vluchtelingen brouwt Bogaerts verder op het thema mijnen, dat ook verder nog terugkomt in de reportage -- onvermijdelijk gezien het grote aantal mijnen in Myanmar, die overigens ook door Karenstrijders worden gelegd. Het boek bevat vrijwel uitsluitend portretten van individuen, families, groepjes kinderen, klassen en religieuze bijeenkomsten. [Chris Bulcaen]
F. Hockx
Evenals auteur Karel Glastra van Loon verbleef fotograaf Bogaerts op uitnodiging van Stichting Vluchteling enkele weken in het westen van Thailand, waar Birmese vluchtelingen leven in het kamp Mae La. Het resulteerde in Glastra van Loons roman De onzichtbaren* en dit fotoboek met een inleiding van dezelfde schrijver. Bogaerts vaak paginagrote kleurenfoto’s tonen vooral de mensen en slechts terloops hun armoedige leefomstandigheden. De ontberingen die ze hebben ondergaan op hun vlucht uit het door burgeroorlog en dictatuur geteisterde Birma, zijn soms uiterlijk zichtbaar, maar Bogaerts brengt het zo in beeld dat het niet direct opvalt. Wat de vluchtelingen die niet fysiek gehandicapt zijn, is overkomen, laat zich in veel gevallen raden uit de manier waarop zij in de lens kijken. Toch tonen de mensen die Bogaerts fotografeerde, ook kracht en levenslust. Roman en fotoboek vestigen de aandacht op slachtoffers van een vergeten oorlog en zijn alleen daarom al zinvolle uitgaven. Spijtig aan het fotoboek is dat het zo veel wil tonen, waardoor op diverse pagina’s opnamen klein zijn afgedrukt.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.