Het drinkend hert bij zonsondergang : het Jungle boek van de Vlaamse film
Robbe De Hert
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Van Halewyck, 2003 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 798.53 DE HERT |
31/12/2004
Robbe de Hert bezit talent, filmideeën en de nodige gedrevenheid. Bovendien heeft de regisseur van 'De Witte van Sichem', 'Blueberry Hill' en 'Lijmen/Het Been' al een en ander bewezen. Alleen, films maken lijkt hem de laatste tijd niet meer te lukken. Nu liep het pad van de Antwerpse regisseur nooit over rozen. Maar momenteel wil blijkbaar niemand die 'eeuwige zagevent' nog zien regisseren. In tv-programma's mag hij zijn rol van 'kleurrijke figuur' spelen en vooral niet té veel zeggen. Robbe de Hert is door het mediacircus omgevormd tot een karikatuur: 'de man met de handdoek'. In filmmiddens wordt het negatief imago van 'de Robbe' duchtig gecultiveerd en het beeld van 'moeilijke jongen' lijkt hem weg te houden van de filmset. Een en ander brengt de eeuwige rebel aan het twijfelen. "Voor de eerste keer in mijn leven begin ik ernstig na te denken over stoppen, over ophouden met filmen", schrijft hij in zijn nieuwste boek Het drinkend hert in het nauw. Gelukkig is hij één paragraaf verder weer de oude, nl. een door humor en woede gedreven lastpost: "Alles wordt blijkbaar in het werk gesteld om ons het filmen zoveel mogelijk te belemmeren. Ik geloof niet dat dat met opzet gebeurt maar wel uit lompigheid en pretentie. Altijd zijn er wel een paar mensen die absoluut het warm water opnieuw willen uitvinden, die alles beter weten dan wij, wij die gedurende veertig jaar alle film- en tv-watertjes hebben doorzwommen."
Het drinkend hert in het nauw is Robbe de Herts, door journaliste Désirée de Poot opgetekende, vervolg op het in 1983 gepubliceerde Het drinkend hert bij zonsondergang. In dit relaas van het reilen en zeilen in film- en medialand de laatste twintig jaar gaat de regisseur dieper in op zijn belevenissen in de Vlaamse film. Chronologisch vertelt hij o.m. over de kritiek die hij te verduren kreeg n.a.v. de Gaston en Leo-film 'Zware Jongens', zijn haat-liefdeverhouding met de BRT, zijn contacten met Louis Paul Boon, het verlies van het 'Priester Daens'-project, de conflicten bij de Elsschot-verfilming 'Lijmen/Het Been' en de pijnlijke problemen met Fugitive Cinema. Daarnaast komt De Hert ook aandraven met een karrevracht aan filmideeën die hij zelf vreest nooit te zullen kunnen uitvoeren. Voor de lezer is het dan al overduidelijk dat film het leven is (en vice versa) voor Robbe de Hert en dat hij zijn passie nog steeds niet kwijtgespeeld is. Ook al worden zijn uithalen naar al wie hem belet om een veelfilmer te worden, steeds grimmiger. Niet toevallig noemt De Hert dit boek 'een pamflet'. Gelukkig bevat Het drinkend hert in het nauw heel wat humor en leuke anekdotes. Al is het duidelijk dat de filmmaker het best verhalen vertelt met beelden. In afwachting van een nieuwe film moeten we het stellen met "dit kladwerk, dit geschreeuw om reflectie". Deze kreet om aandacht, zouden we zelf willen aanvullen. [Ivo De Kock]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.