Ik ben God niet
Frank Vandenbroucke
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Davidsfonds, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 396.8 VAND |
31/12/2002
De uiterst bekwame sp.a minister van Sociale Zaken en Pensioenen Frank Vandenbroucke publiceert een schitterend boek, waarin hij zijn beleid verdedigt, maar tegelijkertijd de complexiteit en paradoxaliteit van het politieke bedrijf aantoont. Hij hanteert daartoe een spitsvondige methode. Sinds hij in 1999 minister werd, ontving hij meer dan 11.000 persoonlijke brieven, waaruit hij voor dit boek negen pakkende verhalen van "kleine Belgen" selecteert. Het zijn verhalen waarin burgers een bepaald probleem aankaarten, dat meestal draait rond gezondheidszorg, ouderenzorg en pensioenen: over het gebrek aan opvang voor bejaarden, over chronisch zieke mensen waarvan het geneesmiddel niet wordt terugbetaald, over artiesten zonder sociaal statuut, over onvoorstelbare armoede bij werkonbekwame zelfstandigen... Eigenlijk vormen al die verhalen het bewijs dat ons sociale-zekerheidssysteem nog verre van perfect is. De tiende "kleine Belg" is de minister zelf, die in een glashelder essay van tachtig bladzijden een antwoord probeert te geven op de bekommernissen van die negen burgers. Daarbij slaat hij drie vliegen in één klap. Hij krijgt ten eerste een uitgelezen forum om zijn beleid uiteen te zetten. Hij overloopt op een voor iedereen begrijpelijke wijze zijn beleidsmaatregelen en zijn plannen: de maximumfactuur in de geneeskunde, de selectievere terugbetaling van kinesitherapie, de aanmoediging van generische medicamenten, de snellere terugbetaling van nieuwe geneesmiddelen, de verbetering van het sociaal statuut van zelfstandigen, de herwaardering van het beroep van huisarts en het globaal medisch dossier, de responsabilisering van de farmaceutische industrie... Voorbij de concrete beleidsmaatregelen toont hij -- op een tweede niveau -- doorheen zijn betoog voortdurend aan hoe complex de taak van een minister is en dat politiek fundamenteel neerkomt op het maken van keuzes. Daarbij speelt ook het electorale motief een vervelende bijrol. Met 388 miljoen euro kan Vandenbroucke alle pensioenen met 1,9 procent verhogen. Die maatregel zou hem veel media-aandacht en veel stemmen opleveren. Met dat bedrag kan hij echter ook een selectief beleid voeren en de begroting voor de rusthuizen met 50 procent optrekken. Die maatregel -- die hij zelf verkiest -- genereert minder media-aandacht en minder stemmen, maar is sociaal rechtvaardiger. In de laatste 25 bladzijden van zijn essay -- en dat is de derde laag -- schetst hij de evolutie van zijn denken over sociale zekerheid en zet hij de puntjes op de i over het door hem uitgevonden concept van de actieve welvaartsstaat.
Tien kleine Belgen is een uitermate nuttig boek, dat op een zeldzaam toegankelijke en openhartige wijze de ingewikkelde sociale problematiek aan de orde stelt en dat bewijst dat er ook niet-mediageile, ernstige en toekomstgerichte politici bestaan. Wie dit leest, kan niet meer klagen over de kloof tussen politiek en burger. Eigenlijk zou dit boek -- waarvan de problematiek iedereen aanbelangt -- gratis moeten worden uitgedeeld. [Gunter Bousset]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.