Verscheurde liefde
Maurice Bellet
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Averbode, 2002 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 230.7 BELL |
31/12/2002
In zijn kort voorwoord stelt Maurice Bellet de lezer meteen voor de kern van de zaak: onze tijd met zijn ongehoorde ontwikkelingen, met zijn dito problematieken voor de mens. Christus' toekomst is een pleidooi om even halt te houden, te bezinnen en na te denken. Vooral de luisterbereidheid en de uitwisseling, de communicatie is voor hem het kernwoord. Hij pleit om op zoek te gaan naar de intuïtie achter elke traditie, wat een grote uitdaging is voor alle wereldgodsdiensten en wereldideologieën.
Bellet stelt zich voortdurend de vraag naar het ontwaken van die oorspronkelijke intuïtie. Hij stelt zijn boek voor als een gebruiksboek, een 'voor-wendsel' dat uitnodigt om de 'wending' die hij neemt in dit boek mee te voltrekken. Zijn tekst is schatplichtig aan vele anderen. Spijtig dat er geen bibliografie aanwezig is. Maar zijn boek is een samenvatting van datgene waartoe de schrijver zelf gekomen is: een permanente uitnodiging om ermee verder te denken en te doen. Vooral treffend is zijn duidelijke stellingname: het resoluut opruimen van het soort vragen die de oorsprong verdoezelen en het stopzetten van de twistvragen tussen traditie en moderniteit. Een pleidooi voor een doorgedreven kritiek, die niet meer als een bedreiging overkomt voor de gelovigen: een onvoorwaardelijk zoeken naar de waarheid. Het geloof kan denken, de kritiek heeft alleen maar betrekking op de zichtbare rampen van het christendom, zelfs op het doctrinair-disciplinair systeem ervan. Een kritiek op alles wat de kracht van het evangelie verloren laat gaan. Die kritiek zal ook streng zijn voor deze permissieve tijd. Niet vanuit een systematische oppositie, maar vanuit een soort laatste oordeel van wat het evangelie te zien en te horen geeft. Uiteindelijk blijft hij ook kritisch tegenover de kritiek zelf, wanneer die te aanmatigend wordt en te zelfzeker.
Na een mooie, korte credo-verklaring, is zijn boek verdeeld in twee bewegingen waarin Bellet zich de vraag stelt of het christendom geheel zal verdwijnen, opgelost worden in de moderniteit, een resturatie gaat meemaken of als een verdund humanisme zal voortbestaan. Hij kiest voor een vierde hypothese: wij beleven het einde van een christendom binnen de moderniteit waarin het dreigt op te lossen en te verdwijnen, maar waarin juist daarom het ongehoorde van het woord weer als een opening kan worden gehoord. Als het christendom zal zijn, dan zal het zijn buiten elke angstige verenging die het ongehoorde hoorbaar maakt: dat is zijn stelling. Het is een meeslepend boek dat je vrijheid respecteert.
In een laatste deel doet hij twee voorstellen van oefening. Het richt zich zowel tot gelovigen als tot diegenen die beweren niet te geloven. Voor hem gaat het over het 'wezen' van het christendom en om er binnen gaan via de 'goede deur': diegene die toegang geeft tot de kern. Hij besluit met enkele summiere varianten voor het groepswerk.
Christus' toekomst verdient een sterke aanbeveling. De auteur schrijft lucide en penetrant, wat hij te zeggen heeft, beklijft. Het boek komt tot het besluit dat het laatste woord niet 'weten' is, maar 'luisteren', samen als het kan, naar het Woord dat mateloos openbreekt en dat licht geeft aan iedere mens. [Jan Scheers]
Drs. C.G. Kok
Maurice Bellet is de schrijver van een veertigtal (Franstalige) werken. In dit boek beschrijft hij de situatie van de westerse religieuze traditie als het einde van het gevestigde christendom. De ruimte die daardoor vrijkomt, kan/moet door het evangelie worden opgevuld, met name door de liefdesboodschap van Christus. Hij kiest daarbij duidelijk niet voor een herbezinning op de joodse bronnen: 'de judaïserende christen staat in de onwaarheid' (pagina 20). Het gaat om het 'werken aan een nieuw menstype', even radicaal en ongehoord als Christus. De beproevingen die wij moeten doorstaan, het einde van alle ideologie en geloofszekerheden kunnen alleen door de liefde overwonnen worden; 'De liefde is de kleur en de smaak van alle dingen, de primordiale oorsprong' (72), en: 'het hart van het hart, de goddelijke tederheid, de vreemde zoetheid' (107). Een nogal hoogdravend betoog. In het 'voorstel voor een oefening', waarmee het boek afsluit, wordt de leerling aangeraden 'te aanvaarden dat je uit je eigen "overtuigingen" zult moeten opkrassen' (136). Dat is nogal kras.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.