Alle remmen los
Josie Dew
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Arena, cop. 2002 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : DEW |
31/12/2002
Iedereen die wil weten hoe als westerse vrouw duizenden kilometers per fiets af te leggen in het Verre Oosten, raadplege het amusante verslag van de Engelse Josie Dew. Peddelen is haar grootste passie. Deze keer koos ze voor een route van het zuiden naar het noorden van Japan. Op haar vehikel neemt ze gedurende enkele maanden haar hele huishouden mee, inclusief tent en slaapmatje. Bij aanvang scheept ze zelfs in op een zeilschip, om zichzelf te allen prijze een oversteek per vliegtuig te besparen. En vanaf de eerste meters op Japanse bodem begint het fietsavontuur echt: in kleine dorpjes, in grote steden en zelfs in de openbare badruimten komt Dew de vreemdste snuiters tegen. Maar steeds is er de vriendelijkheid en de gastvrijheid van de mensen. Niet alleen willen ze haar steeds vervoer en slaapruimte aanbieden, ze stouwt haar fietstassen ook vol gekregen proviand, drank en watermeloenen. Aan het einde van de tocht sleept ze zelfs drie stuks slaapmat mee op haar bagagedrager, alle gevonden in de berm van de weg. Dat Dew er niet voor schuwt zulke details ("Wanneer zou ik nu eens nee leren zeggen tegen al die bermrommel?") te vermelden, zorgt in hoge mate voor de relativerende toon van het boek. Hoewel de lezer af en toe het gevoel besluipt dat ze humoristische situaties wat al te dik in de verf zet, kan je er niet omheen dat de Engelse een bewonderenswaardige inspanning heeft geleverd de tocht ondanks de harde omstandigheden al fietsend af te maken. Zo is het leuk dat ze foto's van haar belevenissen insloot, maar de vraag is of het nodig is dat ze op haast elke afbeelding zelf te zien is. Mij lijkt dat vooral interessant voor de betrokkene zelf, en veel minder voor de lezers. Ook het steeds opnieuw beschrijven van de krakkemikkige dialogen die ze met de plaatselijke bewoners heeft, is niet echt nodig: het zijn immers steeds dezelfde onderwerpen (over haar afkomst en haar fietstocht) die worden aangesneden. Maar door de band genomen leest De zon in mijn ogen erg vlot. [Marjan Bex]
Jan Joosse
Josie Dew is een kleine Britse die al jaren fietstochten in allerlei delen van de wereld maakt. Dit keer trekt ze eerst door Hong Kong en een deel van China om dan met een jonk naar Japan af te reizen. Daar begint ze haar tocht over de grote eilanden van Japan. Ze verhaalt smakelijk van haar belevenissen aldaar waarbij haar met name opvalt dat de Japanners ontzettend vriendelijk voor haar zijn, en dat ze zich, in tegenstelling tot voorgaande reizen, geen enkele keer onveilig voelde. Daardoor zou het verhaal tamelijk saai kunnen worden, maar, gelukkig voor de lezer, wordt ze voortdurend geconfronteerd met slecht weer en moet ze op zoek naar een onderkomen wat weer tot aardige ontmoetingen leidt. Vergeleken met ‘Een gaijin op de fiets’*, waarin ze de zuidelijkste eilanden van Japan bezoekt, heeft ze zich veel beter voorbereid waardoor ze geregeld een historische uitleg kan geven. Bevat een katern zwartwitte foto's die in een niet chronologische volgorde zijn afgedrukt, diverse overzichtskaartjes met aanduidingen van markante gebeurtenissen, die soms niet in het verhaal zijn opgenomen (omdat het boek enigszins ingekort is) en is er een overzicht van Japanse woorden.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.