Een doodgewone liefdesgeschiedenis
Lucía Etxebarria
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Arena, cop. 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : ETXE |
31/12/2001
LucÃa EtxebarrÃa is ongekend populair bij jonge Spaanse vrouwen. Ze wordt gezien als dé literaire stem van een nieuwe generatie vrouwen". Een veelbelovende introductie van een bij ons onbekende Spaanse schrijfster, niet? Jammer genoeg doet Liefde, stress en andere curiositeiten twijfelen aan al dit moois. Het werk komt traag op gang en raakt vaak verzeild in feministische clichés, waardoor het een onvolwassen indruk nalaat.
Alles draait om drie zussen, die afwisselend de vertellersrol op zich nemen. Aan de hand van flashbacks moet de lezer dan de familiesage samenstellen. Belangrijk thema is het vertrek van de vader. Hierop reageren ze alledrie anders, gelijklopend met hun karakter en hun plaats in het gezin. Ze evolueren dan ook tot totaal verschillende jonge vrouwen. De jongste, Christina, leeft aan de rand van de samenleving, met drugs en vooral veel mannen. Ze heeft het ondanks haar intelligentie niet verder kunnen (of willen) schoppen dan tot barmeid in een discotheek. Voor Rosa, de tweede zus, was de scheiding het verlies van een laatste vaste grond. Het eens zo gevoelige, muzikale meisje stort zich op de exacte wetenschappen en werkt zich daarna op tot keiharde carrièrevrouw. Emoties -- en impliciet ook haar leven -- gaat ze te lijf met Prozac en een strikt tijdsschema. Ana, ten slotte, zoekt heil in het huishouden van de familie. Later stapt ze als eerste van de drie -- en voorlopig als enige -- in het huwelijksbootje. Een verkeerde keuze, zo blijkt, want het huishouden alleen voldoet niet aan haar verwachtingen. Ook zij grijpt daarom naar kunstmatige gelukkigmakers. Lijken de gezusters aanvankelijk van drie verschillende planeten te komen, EtxebarrÃa maakt al snel duidelijk dat zij in wezen met dezelfde problemen worstelen. Net als bij elke andere jonge, moderne vrouw zijn het mannen, hoge maatschappelijke verwachtingen en angst, die hun zoektocht naar evenwichtig geluk verstoren.
Wat betreft de stijl zijn er een aantal kanttekeningen te maken. Bij de afwisseling van verteller krijgt de lezer telkens een andere gedachtestroom. Soms is die zeer mooi conform het karakter van het personage uitgedrukt (bv. het gebruik van cijfers en gegevens bij Rosa en de plotse associaties aan niet gewassen ramen en dergelijke bij Ana). Toch valt hier nog veel meer van te maken. Te veel wordt nog gezegd en te weinig getoond. (Christina benadrukt zo zelf tot vervelens toe hoe rebels ze wel is, wat dit aspect van haar karakter kunstmatig maakt.) Een ander vervelend punt zijn de dialogen. Of het aan de vertalers ligt, wordt hier in het midden gelaten, maar het kan onmogelijk de bedoeling zijn dat volwassen personages als kinderen overkomen.
Inhoudelijk is het lievelingetje van alle mannen eveneens dat van de auteur. Christina neemt de meeste -- en de beste -- hoofdstukken voor haar rekening. Daarom had EtxebarrÃa haar verhaal misschien beter tot dit personage beperkt. De jongerenscène en aanverwanten liggen haar losser in de pols. Ze ontsnappen aan de clichés die EtxebarrÃa 's beelden van de huisvrouw en de zakenvrouw kenmerken. Op hun best doen sommige passages ervan denken aan Douglas Couplands cultboek Generation X. Ze heeft echter geen keuze durven maken en dat moet ze bestraffen met een boek waarin haar besluiteloosheid duidelijk weerspiegeld is. [Anke Van Lancker]
Redactie
De zussen Cristina (24), Rosa (30) en Ana (32) maken de balans op van hun leven, dat ze als ongelukkig ervaren. Ze lijken voor de buitenwereld - en ook voor elkaar - in harmonie met hun levenswijze: Ana als zorgzame huismoeder, Rosa als financieel manager en Cristina als vrijgevochten studente, financieel onafhankelijk door haar job in een discotheek. De schrijfster heeft de clichés die met elk van deze karakters worden geassocieerd breed uitgemeten, waardoor Ana en Rosa niet echt vrouwen van vlees en bloed zijn geworden. Cristina kreeg wat meer reliëf als vrouw die ondanks haar drukke uitgaansleven met drugs en wisselende seksuele contacten veel minder oppervlakkig of afgestompt is dan haar omgeving denkt. Zij is ook het vaakst aan het woord. Wat de zussen gemeenschappelijk hebben is een traumatische herinnering aan hun vader, maar ook de kracht om hun leven een zelfgekozen richting te geven. Dit is de eerste roman van deze Spaanse schrijfster (Valencia, 1966) en journaliste die in 1998 voor haar derde, 'Beatriz en de hemellichamen'*, de Premio Nadal ontving. Vooral voor een jong vrouwelijk publiek. Pocketeditie; kleine druk, krappe marge.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.