Je ogen spreken : gedichten van kinderen, tieners en jonge volwassenen over verdraagzaamheid
Ben Reynders
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas, 2000 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : BLAN |
31/12/2001
In Holleweg vertelt auteur Jef Blancke het levensverhaal van Albert de Geest. De hoofdfiguur is geboren op het einde van de oorlog -- "De dag dat de laatste Duitser Brussel werd uitgejaagd hebben we hem gemaakt" -- en groeit op in het fictieve dorp Beek, ergens in Vlaams-Brabant. In vier grote delen vertelt Jef Blancke de geschiedenis van een man in een confrontatie met zijn omgeving: de mensen uit het dorp, zijn ouders en familie, en Beek. Het dorp dat in zijn jeugd nog landelijk was en vrij afgezonderd, ondergaat net als de hoofdpersoon de gevolgen van de vooruitgang en van talrijke historische gebeurtenissen.
In het eerste deel spelen de gevolgen van de Tweede Wereldoorlog een belangrijke rol. Onrechtstreeks beïnvloeden ze het jonge Bertje in zijn pubertijd door zijn contacten met de Rosse, een joodse jongen die psychisch gehavend teruggekomen is uit de concentratiekampen. Ook zijn vader, die na de capitulatie op de vlucht ging, dompelt de jongen onder in de gruwelen die de oorlog meebracht. In deel twee zien we Bert in de jaren '60: de overlijdens in de familie, zijn huwelijk, de geboorte van zijn zoon. Het zijn telkens de 'anderen' die Berts denken en handelen bepalen. Het gevecht om te ontsnappen aan de bekrompenheid van zijn familie, van het dorp en zijn bewoners, om het koste wat het kost te proberen iemand te zijn, eindigt in een mislukking. Hij wordt alleen maar een 'man zonder gezicht' die hij niet begrijpt.
Holleweg leunt naar de vorm aan bij de naturalistische heimatliteratuur. Het levensverhaal van Albert de Geest wordt verteld aan de hand van talrijke anekdotes. De personages worden getypeerd door hun handelingen en taalgebruik, maar de geloofwaardigheid is nogal eens zoek omdat zowel datgene wat gezegd wordt als de gebruikte taal niet bij hun natuur passen. Er wordt trouwens te veel gezegd en te weinig gesuggereerd. De lezer krijgt de kans niet het verhaal mee op te bouwen. Het is een opsomming van feiten en feitjes, bijna een reportage, en mist diepte en spanningskracht. [Emile Clemens]
G. Didelez
In deze roman schetst de auteur (1945) -die meteen ook voor de ruwe, maar toch smaakvolle omslagtekening zorgt- het portret van een Vlaams dorpje in de jaren vijftig. Hij doet dat in een zeer directe, volkse stijl, waarbij hij de 'gij-vorm' en Vlaamse uitdrukkingen niet schuwt. Precies daardoor wint het boek aan authenticiteit en geloofwaardigheid. Als lezer is het niet moeilijk je de typische dorpsfiguren voor te stellen die in een mengeling van ironie en meedogen beschreven worden. Op de achtergrond van dat alles kabbelt de tijd genadeloos verder, sterven er mensen en wordt ook de ik-figuur er niet jonger op. Akkoord, dit is een boek vol nostalgie, dat door sommigen misschien als 'belegen' bestempeld zal worden. Maar tegelijk is dit zeer vlot geschreven verhaal geloofwaardig van de eerste tot de laatste letter en weet het de lezer op een eenvoudige manier vaak te ontroeren. Vrij kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.