Kofi moet weg
Kolet Janssen
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Lannoo, 1999 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : JANS |
31/12/2000
In "Gedane wit" wil Bart Janssen taalconstructies bouwen omheen de leegte die zichtbaar en hoorbaar gemaakt wordt door de omringende woorden. Citaat uit de flaptekst: "Geen onbeschreven, maar uitgesproken wit dat, in elk gedicht opnieuw, de onuitspreekbare grens wil markeren tussen nu en dan, tussen hier en daar [...]." Weten we ineens waar de titel voor staat én dat deze poëzie bedachtzaam, zelfs behoedzaam moet uitgesproken worden.
In vijf cycli en één afsluitend gedicht passeren verschillende onderwerpen de revue die even divers van aard als gelijklopend van stijl zijn. Janssen heeft het over abstracte begrippen als ruimte, plaats, tijd, horizon, verhoudingen, afstand etc, maar altijd op dezelfde klinische, aftastende toon, als met het scalpel in de hand. Die toon paste hij ook al toe in zijn vorige bundels, "Grisailles" (Lannoo, 1994) en "Een losse draad" (Lannoo, 1996), alleen zijn in "Gedane wit" de woorden nog meer uitgeschuurd, is de confrontatie met het wit nog meer ten top gedreven, ben je als lezer-interpretator nog meer op je eigen associatievermogen aangewezen om zinvol betekenissen toe te kennen. BV. de cyclus 'Passage' leent zich daar perfect voor. Zes gedichten, waarvan vier bij een werkfoto omtrent de aanleg van een begraafplaats, staan stil bij de komst van een kerkhof in Kessel-Lo en zetten aan tot introspectie, tot inlevingsvermogen met het arduin, de grond, het landschap. Omdat deze gedichten niet van de poes zijn, mag het niet verbazen dat diegene die bij een foto of een afbeelding van een kunstwerk behoren, zijn zgn. "beeldgedichten", op het eerste gezicht het meest te zeggen hebben, zich het snelst laten doorgronden. Een wegwijzer kan wonderen verrichten, zeg maar.
"Gedane wit" heeft echter ook zijn zwakke momenten. Soms zijn de gedichten te scherp afgekloven, zijn de woorden te spaarzaam rondgestrooid en de poëtische gedachten te weinig ingekleurd en worden de gedichten doorzichtig, kan je er letterlijk doorheen kijken en blijft er weinig inhoudelijks over.
"Gedane wit" is een moeilijke bundel, maar een moedige. In tijden van light verse en hap-slik-weg-straatpoëzie ligt het niet voor de hand een bundel te schrijven waarbij je van de lezer vraagt een niet geringe intellectuele en emotionele inspanning te leveren. [Max Temmerman]
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.