Niemand ziet het
Dolf Verroen
Dolf Verroen (Auteur), Fred de Heij (Illustrator)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Leopold, 1987 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : VERR |
31/12/2003
Toen Dolf Verroen in 1986 verhuisde van de stad naar een bos in Friesland, schreef hij Een leeuw met lange tanden. De verandering van omgeving had hem anders doen kijken naar de dieren rond hem: in plaats van brave poesjes en hondjes zag hij plots reeën, konijnen en vogels: dieren in hun eigen biotoop die ook écht anders denken dan mensen. Dat werd het uitgangspunt voor zijn nieuwe boek, een bundel van negen verhalen over rare dieren of mensen met dierlijke trekjes, dat in 1987 met een Zilveren Griffel werd bekroond.
Op het eerste gezicht lijken Verroens verhalen op klassieke fabels en sprookjes: de kip die de vos te slim af is, de leeuw die ongelukkig is in het circus... Maar ze lopen anders dan je denkt: bijna elk verhaal heeft een wrang of absurd einde en vaak komt er een behoorlijke portie bloed en gruwel aan te pas: een jongen eet zijn in varkens veranderde ouders op en een leeuwentemmer wordt in stukken gereten. Het zijn geen brave en moraliserende sprookjes maar wel 'beestige' verhalen: zelfs als de hoofdpersonages mensen zijn, zitten ze vol onverwachte wendingen en instinctieve reacties. De tegenstelling tussen mens en dier is schrijnend: ze zijn onaangepast aan elkaar en hun pogingen tot vereniging lopen doorgaans slecht af. Een bijzonder origineel thema op een niet onschuldige manier uitgewerkt: nog eens een spannend boek voor jonge lezers, het mocht wel.
Ook de structuur van het boek -- afwisselend een mensen- en een dierenverhaal -- maakt dat het helder blijft en nooit saai wordt. Toch is er een grote onderlinge verbondenheid tussen de verhalen, zodat het meer als een boek dan als een bundel leest. Daarnaast bieden de eenvoudige illustraties van Saskia Halfmouw in de nieuwe uitgave een niet heel opvallende maar toch aangename en menselijke meerwaarde.
Dolf Verroen is een veelzijdig man: hij schreef al voor zowat alle leeftijden: van eerste lezertjes tot volwassenen, en in vele stijlen en genres: kortverhalen, historische romans en met Een leeuw met lange tanden dus ook dierenverhalen. Zolang hij in zijn eigen stijl werkt -- onverwacht en eigenzinnig -- komt het voor mijn part dik in orde. Het boek zal vanzelfsprekend niet iedereen kunnen bekoren: Verroen heeft een eigen manier om de wereld te bekijken en hij doet geen extra moeite om lezers mee te slepen of om realistisch te blijven, je moet het maar nemen zoals het is. Een origineel boekje om zeker eens van te proeven en je -- meer of minder aangenaam -- te laten verrassen. [Beatrijs Geudens]
Redactie
Een bundel met negen vrij korte verhalen (gemiddeld 7 pagina's), waarin dieren een belangrijke rol spelen. Sommige verhalen zijn in feite moderne fabels, waarin alleen dieren, sprekend en handelend als mensen, optreden. In enkele andere verhalen ligt het perspectief bij een mens, die soms ook hoofdpersoon is. De verhalen zijn vlot geschreven en zeer leesbaar, het taalgebruik is niet te moeilijk. Humor en ironie ontbreken niet, de verhalen zijn anders dan anders, met soms, zoals in "Geluk" en in "Eigenwijs", een soort vervreemdend effect. Het verhaal "Trouw" is, in al z'n beknoptheid, een ontroerend kleinood. Ondanks de vlotte schrijfstijl zijn de verhalen niet altijd even makkelijk, je moet regelmatig tussen de regels door lezen, gezien de suggestieve schrijftrant hier en daar. Voor kinderen boven de 10 jaar echter een boeiend boek. Met schetsmatige zwartwitillustraties. Bekroond met een Zilveren Griffel.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.