De argonauten
Maggie Nelson
Maggie Nelson (Auteur), Nicolette Hoekmeijer (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Atlas Contact, 2024 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : NELS |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij Atlas Contact, 2024 |
VOLWASSENEN : ROMANS : NELS |
Jozefien Van Beek
rt/aa/16 m
In 1969 werd Jane Mixer, de tante van Maggie Nelson, neergeschoten en gewurgd met een panty, die zo strak om haar hals zat dat ze bijna onthoofd werd. Ze was 23, studeerde rechten en wilde van de universiteit van Michigan naar huis liften om haar ouders te vertellen dat ze verloofd was, maar haar advertentie op het prikbord van de unief viel in verkeerde handen.
Nelson was toen nog niet geboren, maar het gewelddadige familieverleden sijpelde toch door - onbewust droeg haar moeder haar angsten over op haar twee dochters. Nelson schreef er de experimentele dichtbundel Jane. A murder over, die begin 2005 verscheen. Net voordien kreeg haar moeder telefoon: het onderzoek was heropend, er was een nieuwe verdachte. Hoewel er nooit iemand veroordeeld werd voor de moord op Jane Mixer, ging de politie er al die jaren van uit dat ze vermoord was door seriemoordenaar John Norman Collins, veroordeeld voor de zogenoemde 'Michigan Murders'. Maar nu wees nieuw bewijsmateriaal in de vorm van DNA in een andere richting, namelijk die van de gepensioneerde verpleger Gary Earl Leiterman.
De rode stukken gaat over wat er dan volgt: de rechtszaak, die Nelson samen met haar moeder en opa bijwoont, en een nieuw rouwproces. Opvallend is dat Nelson níét focust op Leiterman en wat hij heeft gedaan, maar op het effect van de moord op haar en haar familie. Ze schrijft over de moeilijke band met haar moeder, de onverwachte dood van haar vader toen ze nog een kind was en de angst die dat bij haar teweegbracht - “Met zijn overlijden in de slaapkamer was het 'Als ik sterf eer ik ontwaak' uit mijn gebedje voor het slapengaan in één klap overgegaan van speculatief in plausibel” - maar ook over haar liefdesleven en haar voorkeur voor gewelddadige seks. Ze wisselt af tussen de rechtszaak en haar eigen leven, vandaar de titel: De rode stukken. Autobiografie van een rechtszaak .
Moordgemoed
Het motto is een citaat van Nietzsche: “In alle verlangen naar kennis schuilt al een druppel wreedheid.” Het illustreert de gespletenheid die Nelson voelt bij het schrijven: ze wil de zaak uitspitten en vraagt zich tegelijk af of het wel haar verhaal is om te vertellen. Ze is gefascineerd, maar bedenkt dat het niet fatsoenlijker zou zijn om weg te kijken. Tijdens haar research voor de dichtbundel Jane kreeg ze last van een aandoening die ze “moordgemoed” noemde: “Ik kon de hele dag met een zekere afstand aan mijn project werken en opgewekt 'kogel' of 'schedel' opzoeken in mijn rijmwoordenboek. Maar 's nachts in bed wachtte me een verzameling misselijkmakende beelden van gewelddadige handelingen.”
Scherp analyseert Nelson ook Amerika's obsessie met verhalen over de gewelddadige dood van jonge, aantrekkelijke, witte vrouwen uit de gegoede of middenklasse. Ze hekelt de manier waarop er over zulke zaken bericht wordt: steeds wordt “het sentimentele beeld van 'de toekomst die haar toelachte' gekoppeld aan quasi-pornografische beschrijvingen van het geweld dat elk afzonderlijk meisje was aangedaan.” En hoewel ze niet wil dat haar tante moet aanschuiven bij de dode-witte-meisjes-van-de-week-club, “meisjes wier leven en dood, te oordelen naar de hoeveelheid zendtijd, kennelijk belangrijker zijn dan alle vermoorde, vermiste en in nood verkerende gekleurde mensen bij elkaar”, stemt ze er toch mee in om mee te werken aan een true-crimeprogramma dat een aflevering aan haar tante wil wijden. Want ze weet dat ze het programma over Jane ook zonder haar wel zullen maken, ook al gruwelt ze bij de gedachte aan “de miljoenen Amerikanen die Jane's lijk onder die regenjas voorbij zien komen, terwijl ze bij hun schoonouders op de bank zitten te zappen, tot diep in de nacht, uitbuikend van het Thanksgiving-diner”.
Catharsis
Maggie Nelson werd beroemd met haar non-fictie: met het cultboek Bluets (2009) over haar liefdesverdriet, maar vooral met het populaire De argonauten (2015), waarin ze een verhaal over verlangen, identiteit en familie vermengde met theorieën van feministische en queer denkers. Maar eigenlijk was Nelson dichter geworden omdat ze geen verhalen wilde vertellen. De rode stukken (oorspronkelijk verschenen in 2007) is haar eerste prozaboek; de werktitel was The end of the story . Verhalen vertrouwde ze niet, en catharsis steeds minder. “Het boek was een lange kritiek op catharsis”, zei ze in The Guardian over De rode stukken . “Maar ironisch genoeg maakte schrijven dat catharsis niet bestaat voor mijn eigen catharsis.”
Vertaald door Nicolette Hoekmeijer. Atlas Contact, 224 blz., € 23,99 (e-boek € 14,99) Oorspr. titel: 'The red parts'.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.