Hotel Rozenstok : roman
Christophe Vekeman
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
Uitgeverij De Arbeiderspers, © 2019 |
VERDIEPING 3 : DUIZENDZINNEN : ROMANS : VEKE |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Uitgeverij De Arbeiderspers, © 2019 |
VOLWASSENEN : ROMANS : VEKE |
John Vervoort
te/ep/13 s
In juni 2018 vertrekt de Calm Sea een eerste keer op 'bezinningscruise'. Aan boord is een 'zootje ongeregeld', dixit de kapitein, die ook bedenker en organisator is van de cruise. Hij zag het gat in de markt: niet de zoveelste all-in vreet-, drink- en fuifcruise, maar een ontspannende zeetocht op de Noordzee voor mensen die nood hebben aan introspectie en reflectie. Gsm's of andere moderne communicatiemiddelen niet toegelaten.
De schepper van deze varende micromaatschappij heet Christophe Vekeman. Hij gaat in zijn romans graag in overdrive en koppelt vaak satire aan maatschappijkritiek. De personages die hij laat meevaren zijn niet meteen toonbeelden van sereniteit en contemplatie. Zo loopt op de boot een priester rond die een 'rauwroker' is. Hij heeft altijd een onaangestoken sigaar in de mond. Eerder denkt hij aan de 'gebaarde mossel', een welluidend synoniem voor de vulva, dan aan het zielenheil van de gelovigen. Of neem Barteke Courtois, een journalist die werkt voor een kritisch 'strijdblad' maar in zijn dromen de meest rabiate racistische teksten schrijft en zichzelf wel een nieuwe poot van de KKK ziet oprichten. De vrouw van de journalist oefent om een 'enigma' te worden en kijkt in de spiegel zo mysterieus en 'enigmatisch' mogelijk. Er is een dichter die de serieuze poëzie overboord heeft gegooid en zich voortaan DMC Dick laat noemen in een poging de beste slam poëet ter wereld te worden. Zijn gedichten wil hij voortaan als meezingers schrijven, genre: 'Het haar op mijn borst is oké voor jou/ maar het haar op mijn rug is een straf voor jou/ en het haar op mijn rug moet eraf'. Een vader speelt maniakaal schaak met zijn puberzoon, een genie dat echter niet meekan op school. Zelfs Anthony Hopkins is van de partij, of is het iemand die erg op de beroemde acteur lijkt?
Kapot
Het duurt lang eer Vekeman elk van het dozijn buitenissige personages heeft geïntroduceerd en verteld heeft wat zij meedragen uit hun verleden en waar zij in het heden mee worstelen. De eerste helft van de roman lijkt daardoor vooral op een vreemdsoortige optocht van mensen met fobieën, obsessies en andere ongemakken. In de tweede helft van de roman ontspoort het verhaal finaal en volgen er bizarre confrontaties. Er gaat veel 'kapot en kapot' aan boord.
Vekeman, op het achterplat mooi poserend als cowboy met stoere riem en dito hoed, is als satiricus goed op dreef in een roman waarin de karikaturale personages die soms de meest foute dingen toeteren over mekaar heen buitelen. Zijn stijl is exuberant. Hij bouwt vaak meanderende zinnen die echter nooit ontsporen. Wel is hij wat vergeten om een sterk verhaal uit te bouwen dat doorheen alle spot en schimpscheuten overeind blijft. Nu blijft Cruise te veel een stoet van wonderlijke personages die doorheen al hun gekte vooral op zoek zijn naar zichzelf.
De Arbeiderspers, 221 blz., 18,99 €. (e-boek: 11,99€)
Marnix Verplancke
te/ep/11 s
De aan alcohol verslaafde en immer op vrouwelijk vlees azende kapitein Verdussen meent een grandioos idee te hebben. Voor hij zijn pet voor eeuwig tussen het zeewier laat rusten, wil hij met zijn oude schuit nog één keer langs de kassa passeren. Hij organiseert een bezinningscruise, maar de toeloop valt tegen en het volk dat inscheept op de Calm Sea vindt hij ook maar een raar zootje. Zo is er de linkse opiniemaker Barteke Courtois, die voor Pro Progressie schrijft. Al dromend ontdekt die dat hij diep in zijn hart een racist is, waarna hij de Vlaamse afdeling van de Ku Klux Klan wil oprichten en op jacht gaat naar die zwarte rat onder de passagiers. DMC Dick is dan weer een slam poet die vroeger gedichten schreef à la Leonard Nolens maar daar zelf geen drie regels van kon onthouden. Pastoor Tom is een aan internetporno verslaafde geestelijke die met een onaangestoken sigaar zijn klapperende lippen in bedwang probeert te houden terwijl hij fantaseert over ‘het vagijn’, of de ‘bearded clam’, zoals hij het zelf liever uitdrukt. En nog een laatste misschien: Sybiel, de 42-jarige Gentse dierenartse die het zo fantastisch vindt dat haar straat bloedrood is geverfd en van iedereen wil weten wat zijn of haar hobby’s en lievelingskleuren zijn.
Over bloedrood gesproken, in de beste Agatha Christie-traditie moet er natuurlijk een dode vallen op zo’n cruise en Jan-Pierre, een Hercule Poirot-fan, vindt het dan ook jammer dat halverwege de reis iedereen nog steeds in leven is. Maar daar komt verandering in, want de lezer van Cruise is niet alleen getuige van het ontstaan van een volstrekt onverwachte liefdesrelatie, er wordt ook iemand een uur of twintig doodgemarteld.
Christophe Vekeman bekroont twintig jaar schrijverschap met een fijne en frisse roman, heerlijk politiek incorrect en bulkend van de barokke stijlcoloraturen die we zo van hem gewoon zijn. Hij bijt, niet tot bloedens toe, want dat zou geen spitant boek opleveren, maar wel met scherpe tandjes, die kietelen en aanzetten tot kirren. Met ieder nieuw personage toont Vekeman een ander gezicht van onze hedendaagse zo vanzelfsprekend lijkende zelfgenoegzaamheid. Niets is natuurlijk of gewoon, besef je na het lezen van de nieuwe Vekeman, die zich trouwens steeds meer ontpopt als een romaneske Sigmund Freud.
****
De Arbeiderspers, 221 blz., € 18,99.
Mr. J.J. Groen
De Vlaamse schrijver Christophe Vekeman (schrijver, dichter, performer - 1972) schetst een zeer bijzonder portret van een achttal verknipte personen. Kapitein Verdussen probeert zijn aan lager wal rakend alcoholisch zeemansbestaan nieuw leven in te blazen met de organisatie van een zesdaagse ‘bezinningscruise’ over de Noordzee. Ontdaan van elke luxe, internet en gsm worden de cruisegangers met harde hand op zichzelf teruggeworpen. Prachtige interne dialogen tekenen hoe de gasten in amper vier dagen vaststellen dat hun levens mislukt zijn. Een oversekste pastoor, een zelfbenoemde racist, een mislukte slam-poëet, een autistisch schaakgenie, een homo die naar een vrouw gaat hunkeren, een moord aan boord: Vekemans ontregelt zijn personages en de lezers. Merkwaardigerwijs leidt hij juist daardoor personages en de lezer listig naar de fatale onbenoemd blijvende climax. Vekemans wordt door o.a. Jeroen Brouwers geroemd om zijn prachtige taalgebruik. Juist dit maakt dat deze roman, die een hoog literair niveau heeft, de lezer onweerstaanbaar het verhaal inzuigt. Winnaar Sabam for Culture Literatuurprijs 2020.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.