Moeders zijn gevaarlijk met messen
Do Van Ranst
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
Davidsfonds /Infodok, 2016 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : VANR |
Conny Meijer
Mon woont al enige tijd in het bejaardentehuis, omdat hij niet goed genoeg voor zichzelf kan zorgen. In de kamer naast hem woont sinds kort Gies, een aardige man die in de ogen van Mon soms een beetje vreemd doet. Zo beweert hij dat zijn zus naar Canada is verhuisd, zonder dat zij een adres heeft achtergelaten. Bes, het vriendinnetje van de Mons kleinzoon Wolf, die in het kader van het schoolproject 'handen uit de mouwen' een poosje in het huis werkt, zet een computerles op. En dat opent perspectieven. Twee oude mannen die moeite hebben met het afbrokkelen van hun vertrouwde wereldje, verzinnen allerlei trucjes om aan hun beperkte, tobberige bestaan weerstand te bieden. Ontroerend, origineel verhaal waarin de twee kinderen als tegenpool van de oudjes wel een functie hebben, maar waarin de bejaarden de hoofdrol vormen. Het verhaal is in een goede, leesbare stijl geschreven en bevat treffende, veelzeggende illustraties. Het thema, twee tobberige ouderen die invulling aan hun leven willen geven, zal niet elk kind aanspreken. Vanaf ca. 9 jaar.
Hedwige Buys
2/ei/01 m
Mon bracht een groot deel van zijn leven door als schoenmaker in het dorp. Wanneer hij oud wordt, alleen komt te staan en hij niet meer zo goed voor zichzelf kan zorgen, verhuist hij naar ‘Morgenster’, een woon- en zorgcentrum in de buurt. Zijn kleinzoon Wolf komt hem er geregeld opzoeken, vaak samen met zijn buurmeisje, Bes. Bes organiseert er in het kader van een schoolproject vaak hilarische activiteiten voor de bewoners. Het lijkt alsof ze daarmee hun bestaan nog zin wil geven nu ze in een levensfase beland zijn waarin vooral herinneringen en verhalen over het verleden hun dagelijkse conversatie bepalen. Dat proberen ze ook met Mons nieuwe buurman Gies. Hij geeft een verwarde indruk en lijdt onder het verlies van zijn zus, Sus, die naar Canada verhuisd zou zijn. Bes en Wolf leren Gies met de computer werken waardoor hij Sus kan mailen en Sus schrijft terug. Wie tussen de regels leest, kan maar hopen dat haar brief weer wat vreugde in Gies’ leven brengt.
Met dit verhaal schetst Do van Ranst een beeld van het leven in een woon- en verzorgingstehuis, een omgeving die voor weinig kinderen vertrouwd zal zijn. Dat geldt ook voor de dialogen die de ouderen met elkaar voeren en de beschrijvingen van hun innerlijk gevoelsleven. Voor wie over enige levenservaring beschikt, is dit wellicht herkenbaar. Voor jonge lezers lijkt het, ondanks de korte zinnen en ondersteunende zwart-wittekeningen, niet zo vanzelfsprekend om zich in te leven in de personages en situaties. Hier is enige leeservaring voor nodig. Wel lenen een aantal fragmenten er zich goed toe om bijvoorbeeld op school te verwerken. Op die manier bereiken ze een breed publiek en kan het verhaal een middel zijn om kinderen kennis te laten maken met het leven in een verzorgingstehuis en zijn bewoners.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.