Koninkrijken
Hazim Kamaledin
Hazim Kamaledin (Auteur), Sarah Michiel (Vertaler)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Polis, 2016 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 13835 |
Marnix Verplancke
em/ov/23 n
Omgekomen bij een Amerikaans bombardement in Irak – of was het toch een moord, begaan door jihadisten, zoals sommigen beweerden? – ziet Hazim Kamaledin zijn voorbije leven aan zich voorbijschieten. Hazim was regisseur. Eerst werden zijn films gecensureerd door het regime van Saddam Hoessein, later door dat van de Amerikaanse bezetter. Hij werd gearresteerd, gemarteld en door jihadisten ontvoerd. Zelfs dood vindt zijn lichaam geen rust. Zijn moeder en vader kibbelen eindeloos over de plek waar hij begraven moet worden. Maar de grote vraag is of hij door de hemelpoorten zal mogen.
Schoonheid raast in me tot ik sterf prijkte vorig jaar op de longlist van de Arabian Booker Prize. Auteur Hazim Kamaledin woont al dertig jaar in Vlaanderen en onderging ongeveer hetzelfde lot als personage Hazim. Alleen wist hij op tijd te vluchten – en leeft hij dus nog. Zijn geboorteland laat hem echter niet los, zo merk je aan dit boek, dat het gewelddadige lot dat het hele Midden-Oosten de voorbije decennia toeviel, beschrijft als een sarcastische nachtmerrie. Kamaledin is bij momenten hilarisch, zoals wanneer een jihadist uitlegt waarom hij zijn edele delen met een Pepsi-blikje beschermt (omdat je de maagden in het hiernamaals niet tegemoet wilt treden met een verpletterde penis). Dat combineert hij met magisch-realistische scènes – een man gaat het gevecht aan met een vliegende stier – of net realistische, waarin hij haarfijn uitlegt hoe een dictatuur werkt. De sardonische rollercoaster waarin dat resulteert, is allicht een waarheidsgetrouw beeld van wat het betekent om vandaag in het Midden-Oosten te leven, waar het heden nog zozeer bepaald wordt door het verleden, en waar je dat heden allicht graag zou inruilen voor het verleden, ook al kom je dan bij je opa uit die zijn elfjarige toekomstige schoondochter bezwangerde.
****
Polis, 207 blz., € 19,95.
John Vandaele
i /un/07 j
Onbekend maakt onbemind, zegt het gezegde. En een belangrijke remedie tegen de angst en de verwarring is dan ook elkaar beter te leren kennen. Zodat al te krasse wederzijdse veralgemeningen kunnen smelten als sneeuw voor de zon van de kennis en de empathie. In de tredmolen van een druk bestaan krijgen we te zelden voeling met andere belevingswerelden. Er zijn in onze samenleving evenwel heel wat mensen die ons daarbij kunnen helpen. Soms zijn dat mensen die boeken schrijven over het leven onder of met de islam.
Zo roept de Belgisch-Iraakse schrijver Hazim Kamaledin zijn vaderland Irak voor de geest met zijn roman Schoonheid raast in mij tot ik sterf . Het boek gaat over de regisseur die in het Irak van Saddam Hoessein de bekroonde en vervolgens gecensureerde film Schoonheid raast in mij tot ik sterf maakte. De Hazim in het boek is gestorven – door een Amerikaans bombardement of door een terroristische aanslag, dat is niet duidelijk – en kijkt vanuit een kolkende tunnel terug op zijn leven en dat van zijn familie in dat oeroude Tweestromenland, en op het getouwtrek rondom zijn begrafenis.
Er passeert een reeks bizarre, fantastische, pijnlijke scenes de revue die vertellen hoe de auteur zijn bloederig gewelddadige land ervaart. Het begint er al mee dat Hazims oudste voorvader de bijnaam “de Bloedvergieter” krijgt omdat hij een pauw vermoord heeft die een dadel had gestolen. ‘Daar midden op het dorpsplein staat mijn oudste voorvader, zijn handen besmeurd met bloed, het afgerukte hoofd in zijn handpalm(…). En omdat onze handen met het bloed van de pauw besmeurd zijn, zal onze familie de naam krijgen van de Bloedvergieters, zij die er niet voor terugdeinzen het bloed te doen vloeien.’
De elkaar opvolgende verhalen geven de enorme historische en culturele gelaagdheid van het Tweestromenland weer. ‘Voordat hij mij begraaft op jezidische wijze, vermengd met Soemerische rituelen, zal ik horen hoe hij het strijdlied van de Iraakse communistische partij aanheft.’
We leren hoe het hele dorp woest is als Hazims grootvader de hand van een elfjarig meisje vraagt voor zijn zoon, maar er later zelf mee trouwt. We lezen hoe zijn moeder, die altijd een communiste was, zich nu plots uit als sjiiet. Uit de verhalen blijkt ook de grote verwevenheid van de drie grote boekgodsdiensten, jodendom, christendom en islam. En we leren dat de Iraakse autoriteiten, net als de Syrische overigens, eenzame hoogten hebben bereikt in het martelen van mensen. Al die werkelijkheden volgen elkaar op, lopen door elkaar en zorgen ervoor dat het boek een caleidoscoop van Irak wordt, maar – zeker in het eerste deel – ook nogal wat energie vergt om door te lezen.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.