Mijn man en mijn minnaars
Robin Rinaldi (Auteur), Mireille Vroege (Vertaler)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Cargo, 2015 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 10548 |
Besprekingen
Supervinger
Stine Jensen
i /ul/01 j
Hordes vrouwen kregen er rode oortjes van, maar ik werd niet opgewonden van Fifty Shades of Grey van E.L. James - vorige week verscheen deel vier, de vertaling ligt er op 21 juli. Dat is niet omdat ik zo feministisch correct ben dat een vrouw van mij niet zou mogen smachten naar de onderwerping aan een rijke man in driedelig grijs. Of naar zweepjes, hete was, een Rode Pijnkamer en tepelklemmetjes - ik werd daar gewoon niet nat van.
Nu is er een boek waar ik wél opgewonden van word: Mijn man en mijn minnaars van de Amerikaanse Robin Rinaldi - de Nederlandse vertaling verscheen deze week bij Cargo en het zet zich af tegen de eroticamarkt waarin de fantasie hoogtij viert, want dit is 'waargebeurd', 'moedig' en 'openhartig'.
Robin is 42 en zit zeventien jaar in een gelukkig huwelijk als ze haar man een voorstel doet: ze wil een jaar lang seksueel experimenteren. Ze is in haar hele leven met 'maar' vier mannen naar bed geweest. Haar kinderloosheid speelt een rol: hij wil geen kinderen, zij wel. Rinaldi's vriendinnen keuren haar seksuele zoektocht niet goed. Ze heeft toch een leuke man? Is dit niet een midlifecrisis vanjewelste? Wie brengt je naar het ziekenhuis als je aan de chemo moet?
Hij gaat na wat tegensputteren akkoord en zij plaatst een advertentie online: vrouw zoekt seksuele ervaring. Die ervaring krijgt ze. Ze gaat orgastisch mediteren in de gemeenschap OneTaste, doet het voor het eerst in haar leven ook met vrouwen en met meerderen tegelijk. De dagelijkse hoogtepunten liegen er niet om:
"'Benen wijd', beval hij, en toen ik dat deed, stak hij zijn vinger bij me naar binnen en drukte hem tegen hetzelfde plekje dat Paul gevonden had de eerste keer dat hij in me kwam, vermoedelijk mijn g-spot. Dat joeg een stroomstoot door mijn ruggengraat, waardoor die zich kromde, en mijn hele lichaam werd overspoeld door een schok die me vulde met een alles verslindende honger naar de afgrond. Ik had hem wel in zijn geheel kunnen opslokken, alsof ik een soort krankzinnige was. Toen we eenmaal begonnen te neuken, bleef het tempo net zo hoog, alsof we ons aan elkaar vastgezogen hadden, bewusteloos waren geraakt en onze lichamen als één organisme lieten functioneren."
"Vermoedelijk mijn g-spot" - er bestaat bij de veertigster kennelijk wat onzekerheid over. Volgt een uitvoerige zoektocht naar het vrouwelijk orgasme, de g-spot en het ultieme genot.
Genot versus genomen
Mijn man en mijn minnaars is beslist geen esthetisch hoogtepunt, maar zo beroerd geschreven als Fifty Shades is het niet. Stilistische perfectie noch waargebeurd (en daarmee voyeuristisch) zijn kennelijk voorwaarden voor erotisch leesgenot. Neem Het seksuele leven van Catherine Millet, waarin Catherine zich pagina's lang in alle mogelijke standjes door meerdere mannen tegelijk laat neuken. Dat is zó goed geschreven dat het weliswaar een literaire chronique scandaleuse mag heten of een radicale libertijnse filosofie met een provocatieve waarde, maar Catherine wordt zo vaak 'genomen' in diverse gaten die ze steeds 'aanbiedt', dat het niet alleen haarzelf, maar ook mij gaat vervelen. Belangrijker: ze komt niet klaar, althans, ze schrijft daar niet uitvoerig over.
Seksmachine
In Mijn man en mijn minnaars staan het vrouwelijke orgasme en het genot van Robin helemaal centraal, en misschien is dat wel de reden voor opwinding. Een en ander wordt verpakt in wat langdradig zelfonderzoek naar hoe je je leven leidt (met of zonder kinderen, een monogame relatie en drukke baan?), maar daardoor is zij niet de seksmachine die Catherine M. is. Ik kan mij in intieme of realistische zin gemakkelijker met haar verbinden dan met Catherine M. of de jonge maagd Anastasia.
De Israëlische sociologe Eva Illouz, auteur van Hardcore romantiek - Vrouwen, mannen en Vijftig tinten grijs, geeft een mogelijke verklaring waarom je van het ene boek wel en van het andere niet opgewonden raakt. Zo is het volgens haar een volstrekte misvatting te denken dat Vijftig tinten grijs pornografie is waar je geil van wordt. Pornografie wil de lezer laten masturberen, gewoonlijk door allerlei geslachtsdelen en standjes te tonen, en dat masturberen gebeurt in afwezigheid van een seksuele partner.
Vijftig tinten grijs is volgens Illouz bovenal een instructieboek voor mannen en vrouwen om meer bedreven te raken in de gezamenlijke kunst van het minnen (en nu is er dus ook het zelfhulpboek voor mannen met Grey). Weetjes waar je als lezer inderdaad niet zozeer geil van wordt, maar die je mee kunt nemen naar de alledaagse praktijk. "Hoe zit dat nou met dat niet naar de wc gaan?", wil Ana bijvoorbeeld weten vlak voor een vrijpartij.
"Wil je het echt weten?" Hij glimlacht zo'n beetje half, terwijl zijn ogen wellustig glimmen.
"Wil ik dat?" Ik kijk hem door mijn oogleden heen aan terwijl ik een slokje wijn neem.
"Hoe voller je blaas, hoe intenser je orgasme, Ana."
Volgens Illouz lost Vijftig tinten grijs als zelfhulpboek ook een eigentijds probleem op. Moderne relaties worden gekenmerkt door een permanente vorm van psychisch lijden: angst, onzekerheid, verveling en tegenstrijdige geboden en gevoelens. Zo is er de autonomie van de vrouw enerzijds die haar vraagt om mannelijk en zelfstandig te zijn, en haar verlangen naar bescherming en overgave anderzijds. De man is al evenzeer in de war: van hem wordt verwacht een echte man te zijn, maar hij moet toch ook zacht en subtiel zijn.
Moderne samenlevingen produceren 'een chronisch tekort aan eigenwaarde' en seks is in het hart komen te staan van de bevestiging van eigenwaarde. Illouz leest Vijftig tinten als een tragedie van eigenwaarde. Ana vraagt zich voortdurend af waarom juist zij, middelmatige schoonheid, de uitverkorene is van de rijke sexy zakenman Grey. Bdsm (een seksueel spel waarbij domineren en macht een centrale rol spelen) reikt de oplossing aan: de rolverwarring tussen man en vrouw wordt opgelost, omdat er heldere rollen van slaaf en meester zijn die losstaan van sekse-identiteit.
Vingeren voor gevorderden
Het is een sterke analyse, waarmee je ook Mijn man en mijn minnaars als succesvolle erotica kunt duiden. Dat boek is een beetje pornografisch. Robin komt in afwezigheid van de partner tot seksuele bloei, er is een fixatie op het vrouwelijke geslachtsdeel en supervingeraars brengen golven van orgasme teweeg.
De lezer leest het in afwezigheid van de partner, en kan dan of meteen zelf aan de slag of het als instructieboek gebruiken voor later in de slaapkamer. Robin Rinaldi trekt daarvoor geen bdsm uit de kast, maar technieken uit de tantra en het vingeren voor gevorderden. De vinger kan aan een man of een vrouw toebehoren, en zo wordt het keurslijf van de seksen ook verlaten.
Daarmee biedt het ook de oplossing voor verwarrende mannen- en vrouwenrollen. Niet door ze in een seksspel vast te leggen in een meester en een slaaf, maar door een 'spirituele' weg van het 'hogere' genieten. Rinaldi's minnaars zijn allemaal healers, kunstenaars, spiritueel minnenden en in die zin nogal eenvormig van soort - een ruwe zeebonk zit er niet bij, maar met het langdurige hoogtepunt weten ze goed raad.
Mijn man en mijn minnaars is de Vijftig tinten-versie van Eat Love Pray, de bestseller van Elizabeth Gilbert waarin een vrouw op zoek gaat naar zichzelf - zonder eten en bidden. Orgastisch mediteren? Omdat je het waard bent!
Robin Rinaldi, Mijn man en mijn minnaars, Cargo, 340 p., 19,90 euro. Vertaling: Mireille Vroege.
STINE JENSEN ■
Iris Stekelenburg-van Halem
Journaliste Robin Rinaldi wil eigenlijk kinderen. Maar haar man Scott denkt daar anders over en het gaat niet gebeuren. Als hij vreemd gaat, gaat Robin ook helemaal los. 'Geen kinderen, dan minnaars', aldus Robin. Ze is in de veertig, gaat op zichzelf wonen, bezoekt datingsites en brengt al haar seksuele fantasieën in praktijk. Autobiografisch relaas over een jaar vol passie en erotiek. Het boek bestaat uit drie delen: 'Exit het brave meisje', 'Het project', en 'Huis van schaduw en verlangen'. Met hoofdstukken als 'De sprong', 'Orgastische meditatie' en 'Oneindige spelletjes'. Het speelt zich af in Noord-Amerika. Seks speelt niet de boventoon, meer de zoektocht van Robin naar wat zij nu echt wil en belangrijk vindt op seksueel en relatiegebied. Openhartig en gevoelig beschreven. Rinaldi woont in Los Angeles. Dit is haar debuut.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.