Relmuis!
Moniek Vermeulen
Frank Pollet (Auteur), Kristina Ruell (Illustrator)
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Uitgeleend
|
De Eenhoorn, 2014 |
VERDIEPING 2 : BABILLE : IK EN DE WERELD : VERHALEN : POLL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Eenhoorn, 2014 |
JEUGD : VERHALEN ROOD (9-11 J.) : POLL |
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Aanwezig |
De Eenhoorn, 2014 |
JEUGD : VERHALEN ROOD (9-11 J.) : POLL |
31/07/2014
Want een ezel is een voorbeeldig mens! opent met een fragment uit het dagboek van Chloé, negen jaar. Het meisje woont met haar tweelingbroers Juul en Cesar, een hond, twee ezels, drie poezen en een kuiken bij haar vader. Haar moeder is enkele jaren geleden overleden. Dat haar vader een nieuwe vriendin heeft, vinden de kinderen maar niks. Frank Pollet geeft vervolgens als een alwetende verteller om het hoofdstuk een blik op een van beide betrokken gezinnen. Ook de meisjes Peeters blijken niet echt enthousiast over de nieuwe vriend van hun moeder. Ze willen hun mama voor zich alleen en willen zeker niet verhuizen.
De kinderen bedenken allerlei plannen, verzinnen smoesjes opdat ze niet hoeven te logeren bij de anderen, pesten elkaar opdat alles toch maar bij het oude zou blijven. Zo wordt vaders benzinetank leeggepompt, verstoppen de kinderen een muis in de logeerkamer en duwen de stoere broers een van de meisjes Peeters op een vlot in het water. Het ene na het andere incident stapelt zich op, wat zorgt voor een zekere vaart in het verhaal.
Het laatste hoofdstuk is opnieuw een fragment uit Chloés dagboek. Daaruit blijkt — enigszins voorspelbaar — dat de strijdbijl is begraven.
Tussen de hoofdstukken door vind je enkele korte intermezzo's over ezels, want Juul, die een beetje ‘anders’ is, houdt van zijn ezel Nero en is dol op schrijven. ‘Hij zegt altijd wat hij denkt. Ezels zijn eerlijk’, lachte Cesar. ‘Een ezel is een voorbeeldig mens.’
Naast de titel bevat het boek nog een aantal andere originele elementen: zo heten de poezen X, Y en Z, de hond heet Ezel en omdat ze geen naam vinden voor het kuikentje noemen ze het Nescio (Latijn voor ‘ik weet het niet).
Het boek is erg toegankelijk en bevat wat humor, zo loopt papa rond ‘als een kip zonder kop. (Kun je dat zeggen over een papa van het mannelijke geslacht? Of moet het een haan zonder kop zijn?)’. Verder vindt Chloé alles nogal ‘wups’ en schrijft Juul een ‘mooikei’ boek. De kinderen maken lijstjes met ideeën om de ouders uit elkaar te halen en die duiken meermaals op, telkens wat meer afgevinkt.
De zwart-witillustraties van Kristina Ruell zijn nogal braaf. Al is het boek vrij voorspelbaar, de uitvergrote thematiek van nieuw samengestelde gezinnen en de hoofdpersonages zorgen voor veel herkenbaarheid.
[Vanessa Dockx]
I. Poels
Als het aan Cleo, Cesar en Juul ligt, verandert er niets. Ondanks de dood van hun moeder is het leven met hun vader en heel veel dieren erg gezellig. Ook Louise en Amélie hebben het na de scheiding naar hun zin samen met hun moeder. Alle levens worden op hun kop gezet als hun vader en moeder verliefd op elkaar worden. De kinderen komen in opstand, omdat ze alles bij het oude willen laten en proberen de relatie te saboteren. Dit resulteert in doorgaans komische en herkenbare situaties. Als uiteindelijk de gezinnen bij elkaar logeren, loopt de boel in het honderd en besluiten de ouders hun relatie te beëindigen. Maar of dat is wat de kinderen willen? De kinderen verschillen onderling duidelijk en hun karaktertrekken en (on)hebbelijkheden zorgen voor vaart en dynamiek. Wel zijn de verhaallijn en de personages nogal clichématig en weinig verrassend. Het taalgebruik van de Vlaamse auteur is goed te begrijpen en vlot. Boven elk korte hoofdstuk staat een dag- en tijdsaanduiding. De bladspiegel is erg open en het lettertype vrij groot. De bijzondere titel verwijst onder meer naar de ezelverhaaltjes die Juul verzamelt en die in het boek verspreid staan. De functie is niet duidelijk, maar ze zijn leuk om te lezen. Vanaf ca. 10 jaar.
Magali Haesendonck
ua/an/22 j
Amélie en Louise merken dat hun mama Lena zich plots wat vreemder gedraagt, net zoals Cléo, Cézar en Juul vinden dat papa Albéric wat anders is. Zouden ze verliefd zijn? Maar de kinderen - zoals je dat al van ver ziet aankomen natuurlijk - willen geen nieuwe papa of mama, noch nieuwe broers of zussen en gaan zich verzetten tegen de nieuwe liefde van hun ouder.
Dit verhaal kent een vrij trage aanloop, mee natuurlijk omwille van de keuze om de perspectieven van beide gezinnen af te wisselen. Deze keuze versterkt wel de 'voorpret' die een jonge lezer ongetwijfeld ervaart als hij het vervolg vermoedt. Het had echter wel iets sneller kunnen verlopen.
De titel komt nogal vreemd over en dat wordt in het boek eigenlijk ook niet echt goed uitgediept. In het gezin van Albéric hebben ze twee ezels als 'huisdieren' en een hond die ze Ezel genoemd hebben. De jongste, Juul, verzamelt verhalen over ezels (die ook in het boek gezet zijn). Het is echter niet duidelijk hoe dit een meerwaarde vormt in het verhaal, behalve een beetje extra humor. De prenten van Kristina Ruell zijn braver dan anders, maar verbeelden wel goed het mentale beeld dat je krijgt van de personages doorheen het verhaal.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.