De reus uit de Rif : herinneringen aan mijn vader
Mohammed Benzakour
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
De Geus, cop. 2013 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 11569 |
15/12/2013
‘Yemma’ is het Marokkaanse woord voor ‘moeder’. Mohammed Benzakour tekent in zijn roman Yemma een portret van zijn zorgbehoevende moeder die na een herseninfarct in een instelling verblijft. Dagelijks gaat de zoon zijn moeder opzoeken en probeert hij opnieuw contact met haar te krijgen. Door haar afasie is het bijzonder moeilijk voor hem om tot haar door te dringen. Benzakour wordt ook geconfronteerd met de rigide regelgeving die het reilen en zeilen in de instelling bepaalt, in zoverre zelfs dat hij zich meerdere keren boos moet maken als het erop aankomt veel elementaire behandelingen en tegemoetkomingen gerealiseerd te zien. Alle specifieke behandelingen, van logopedie tot tekentherapie, helpen de moeder niet of nauwelijks vooruit en Benzakour krijgt steeds meer het gevoel dat hij in een ‘systeem’ verstrikt is geraakt waar persoonlijke zorg en medeleven van generlei tel zijn. Ook het feit dat hij er toch gaat over schrijven en zo het belastende gevoel krijgt dat hij de situatie uitbuit, baart hem zorgen. Aan het slot van zijn roman noteert hij: ‘als er één opdracht is die zwaar en dwingend op mijn schouders rust, dan wel deze: mijn stemloze moeder een stem geven. Een stem tegen de vergetelheid. Dit boekwerk is mijn enige en laatste middel om haar nog enigermate te redden, te reanimeren, tot leven te wekken.’ (blz. 211)
Als roman overtuigt Yemma niet echt, hoe eerlijk en emotioneel bewogen de auteur zich ook toont in zijn beschrijving van de ziekte toestand van zijn moeder en van de pogingen toegang te krijgen tot haar wereld van sprakeloosheid. Het geheel blijft al te nadrukkelijk steken op het niveau van een feitelijk verslag. Wat de lezer al bij al mist, is het vuur van de taal, zoals die onder meer – zij het al te zelden voorkomend – even oplicht in zinnen zoals ‘De slaap is niet langer een genezend bad, of een herwinning van levenskracht. Slaap is een deur naar vergetelheid. Een donkere idylle van onttakeling.’ (blz. 68) Voor het overige blijft het stil, heel stil in dit stilleven van een Marokkaanse moeder, zoals de ondertitel luidt. [Jooris Van Hulle]
Trix Westeneng
Met ‘Yemma’ (Marokkaans voor ‘moeder’) geeft de schrijver zijn stemloze moeder een stem, een stem tegen de vergetelheid. Yemma is de echtgenote van een Marokkaanse eerste generatie gastarbeider. Zij is analfabeet en heeft nooit Nederlands geleerd. Na een herseninfarct wordt zij volledig zorgafhankelijk en opgenomen in een verpleeghuis. Deze zorginstelling is niet berekend op patiënten met een islamitische achtergrond. De beschikbare therapieën zijn ontoereikend en bepaald niet aangepast. Benzakour ziet dit alles met lede ogen aan. Hij probeert voor zijn moeder te regelen en te redden wat er nog te redden valt. Gedetailleerd beschrijft hij de bezoeken aan zijn moeder en zijn worsteling met de instelling. Bovenal geeft hij een liefdevolle beschrijving van zijn moeder en van de dierbare herinneringen aan haar. Een ontroerend en indrukwekkend boek, dat in prachtig proza de sterke band tussen moeder en zoon schetst. Mohammed Benzakour (Marokko, 1972) is columnist, dichter en publicist. Zowel zijn poëzie als zijn journalistieke werk zijn bekroond met diverse prijzen. Kleine druk.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.