Godfried Danneels : biografie
Jürgen Mettepenningen
Jürgen Mettepenningen (Auteur)
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Pelckmans, 2012 |
MAGAZIJN : NON-FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : 246.4 METT |
15/04/2013
Het Tweede Vaticaans Concilie staat volop in de belangstelling doordat het precies vijfitg jaar geleden van start is gegaan. Men kan het concilie zelfs van dag tot dag volgen via internet. Het is dan ook niet uitzonderlijk dat er zelfs in het Nederlands wat animo rond is. En de vraag der vragen die dan opduikt, is of er nood is aan een nieuw concilie. De discussie is al vijfitg jaar gaande: moet er een nieuw concilie komen omdat de tijd hopeloos veranderd is? Of moet er eindelijk werk gemaakt worden van de besluiten van het vorige concilie? Veel reden tot feesten is er niet. Met die analyse begint kerkhistoricus Jürgen Mettepenningen zijn nieuwe boek. Het imago van de kerk is tot op een historisch dieptepunt gevallen door talrijke schandalen, als achterhaald ervaren dogma’s en een conservatief imago. Binnen de kerk zelf is er niet zoveel animo voor een nieuwe algemene kerkvergadering. In de kerkelijke hiërarchie constateert Mettepenningen zelfs een verlangen naar een terugkeer naar de tijd vóór het concilie, toen de kerk nog massaal bijval genoot en het hele leven van de meeste burgers bepaalde. Kortom, de tijd van het rijke Roomse leven. In dat gesternte ziet het er niet naar uit dat er snel een nieuw concilie zal komen. Maar is dat nodig? De auteur stelt het alvast in vraag. Hij maakt er in elk geval een aantal bedenkingen bij. Mocht er toch een derde concilie komen, dan liever een Johannesburg I dan een Vaticanum III. Het zou gestalte geven aan de kerkelijke realiteit, die sneller groeit buiten dan binnen Europa. Ook een andere bedenking is me bijgebleven. Een nieuw concilie gaat de kerk niet redden. Belangrijker dan een concilie is de weg ernaartoe. Heel wat veranderingen in de structuur en de opvattingen van de kerk hebben helemaal geen concilie nodig. Ik wil er nog een persoonlijke bedenking aan toevoegen. Op een concilie moeten alle bisschoppen aanwezig zijn. Dat zijn er op dit ogenblik 5209. Hoe gaan die een beetje ordentelijk vergaderen? En waar? Het kleine boekje — eerder een essay — leest heel onderhoudend. Het is geen academische studie geworden, al getuigt de auteur van een grote belezenheid. Hij heeft vooral een vlotte pen die de aandacht van de lezer makkelijk kan vasthouden. [Hans Geybels]
Dr. E. Sengers
Vijftig jaar na de opening van het Tweede Vaticaans Concilie in de Rooms-Katholieke Kerk verschijnen vele studies over het belang en de doorwerking ervan. Een beknopt, helder en hoogstaand essay werd geschreven door Mettepenningen, voormalig perswoordvoerder van de Belgische aartsbisschop en docent theologie in Leuven. Aangezien de situatie van de kerk in België deels slechter is dan in Nederland, stelt hij zich de vraag wat een nieuw concilie kan bewerken. Een vraag die velen zich stellen, vooral degenen die van mening zijn dat het vorige nog niet geheel gerealiseerd is. Volgens de auteur moet het een werkelijk algemeen concilie zijn van de christelijke kerk(en) en zou het moeten gaan over het doordenken van het doopsel, het vieren van het geloof, en het maatschappelijk handelen. Ondanks deze rake discussiepunten eindigt het boek (helaas) in mineur, omdat hij verwacht dat een nieuw concilie het slechtste van het Eerste en Tweede Vaticanum zal verenigen. Een van de intelligentere bijdragen in dit jubileumjaar, binnenkerkelijk en Vlaams van opzet; het wachten blijft op een publicatie die de lezer realistisch doch positief raakt.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.