Het paradijs : opgroeien na de val van de Muur
Andrea Hanna Hünniger (Auteur), Jan Bert Kanon (Vertaler)
Beschikbaarheid en plaats in de bibliotheek
ARhus - De Munt magazijn
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Atlas Contact, 2012 |
MAGAZIJN : FICTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE : MAG F 9468 |
Besprekingen
31/12/2012
In Het paradijs: opgroeien na de val van de Muur wordt de bewering van de Duitse acteur Arnim Müller-Stahl geciteerd dat iedereen boven de veertig zijn autobiografie kan schrijven of een film van zijn leven kan maken. ‘Boven de veertig? In het Oosten iedereen boven de tien’, reageert Andrea Hanna Hünniger daarop. Dat is dan ook wat deze journaliste hier doet: op haar zevenentwintigste debuteert ze met jeugdherinneringen. Een beetje vroeg, inderdaad, en een beetje vreemd, want ze werd geboren vijf jaar voor de val van Berlijnse Muur, dus over die historische gebeurtenis kan het niet gaan, noch over de nostalgie naar de DDR (de zogenaamde Ostalgie, die het voorbije decennium voor heel wat literatuur en films zorgde, met als bekendste Good Bye, Lenin!), want daar heeft ze helemaal geen herinneringen aan. En toch gaat het precies over de val van de Muur en de DDR, of alleszins over de gevolgen daarvan.
Hünniger vertelt hoe ze in de jaren negentig opgroeit in een land dat door het kapitalisme ‘bevrijd’ is en hoe de bevolking met die nieuwe situatie omgaat. Haar ouders bijvoorbeeld, die nooit een ander regime dan het socialistische gekend hebben, raken totaal ontredderd. Van hooggekwalificeerde ambtenaren worden ze plots werkloos; van oprecht in de linkse idealen gelovende Oost-Duitsers worden ze gedwongen om westerlingen te worden die volop vertrouwen op democratie en de vrije markt. Dat valt hen bijzonder zwaar — vader raakt in een depressie terwijl moeder krampachtig haar best doet de positieve kanten van de nieuwe situatie te zien. Duidelijk is dat deze mensen worstelen met de plotse ideologisch-politieke omslag en dat dit repercussies heeft op de kinderen, die als vanzelfsprekend opgroeien in die kapitalistische wereld. Hun verwachtingen botsen op het voorbehoud dat de ouders maken vanuit hun opvoeding; die blijken totaal onaangepast aan de wereld waarin ze gedwongen worden te leven (zoals bijvoorbeeld blijkt uit het hilarische verhaal over het gezin dat voor het eerst op reis naar Frankrijk gaat). Dat wekt bij Hünniger eerst frustratie op, maar vervolgens nieuwsgierigheid naar het recente verleden. Zelf kent ze het systeem niet, wat ze ervan te weten komt, heeft ze van horen zeggen. Dat zorgt voor enige kritische distantie. Uiteraard zijn er de clichés, maar er is ook, zonder dat het systeem verheerlijkt wordt zoals in de Ostalgie-literatuur, ruimte voor het benoemen van de goede aspecten. Dat leidt uiteindelijk tot een striemende kritiek op het neoliberalisme.
Het paradijs is geen roman, maar een autobiografische documentaire waarin alle technieken van het romangenre worden toegepast. Stilistisch is het boek niet altijd even geslaagd — de associativiteit is soms hoog; verschillende passages duiken meermaals op — maar het bijzondere perspectief dat gehanteerd wordt, maakt dat dit een uitzonderlijk boeiend en bijwijlen meeslepend werk is. [Carl De Strycker]
C.H.M. Beijer
De in 1984 geboren Andrea Hünniger groeit op in Weimar in de voormalige DDR, waar de gevolgen van de Wende (1989) zich in de jaren ’90 langzaam maar zeker aftekenen. Zo verschijnen er nieuwe supermarkten, komt moderne elektronica binnen handbereik, wordt reizen naar het buitenland mogelijk en raakt de jeugd in de greep van westerse popmuziek, drank en drugs. De ingrijpende sociaal-politieke veranderingen stellen Andrea’s ouders voor grote problemen: zij worden werkloos en moeten zich omscholen. Het failliet van de DDR lijkt haar vader zo aan te grijpen dat hij ernstig ziek wordt. Als die ouders zich in stilzwijgen hullen wanneer hun kinderen vragen stellen over de Tweede Wereldoorlog en het communisme, zijn wederzijds onbegrip en verwijdering onvermijdelijk. De in Berlijn woonachtige auteur, werkzaam als journaliste voor o.m. Die Zeit, portretteert in anekdotes en bespiegelingen twee generaties, die ieder op eigen wijze indringend zijn getekend door de Wende. Storende herhalingen en een onevenwichtige stijl (sterk wisselende registers) doen afbreuk aan dit boek.
Suggesties
Krijg een e-mail wanneer dit item beschikbaar is
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.