Het tutje van Leon zit in de weg
Linne Bie
1 exemplaar
Beschikbaarheid | Uitgave | Plaats in de bib |
---|---|---|
Magazijn |
Linne Bie & co, cop. 2012 |
MAGAZIJN : SCHOOLCOLLECTIE : ENKEL NA MAGAZIJNRESERVATIE :
Telboeken |
15/08/2013
De clowntjes Gustave en Olivia helpen kleuters op een speelse manier van één tot tien te tellen en tegelijkertijd nemen ze hun eigen lichaam grondig onder de loep. Natuurlijk worden de klassieke lichaamsdelen geteld, zoals de neus, de oren, de vingers en de tenen. Maar het leuke is dat ook die kleine bijzondere dingen van het lichaam, die vaak de nieuwsgierigheid van jonge kinderen opwekken, aan bod komen. Zo bestudeert Olivia de drie gaten van uitgevallen melktanden in haar mond, de zeven muggenbeten op haar arm en de negen kleine staartjes in haar haar. Gustaves aandacht wordt dan weer gevangen door de vier blauwe plekken op zijn benen, de zes tranen die over zijn wangen rollen en de acht gekke sproeten op zijn neus.
Dit boek is vanzelfsprekend in de eerste plaats bedoeld om het tellen te stimuleren en van een echte verhaallijn is dan ook geen sprake. Linne Bie haalt wel alles uit de kast om de aandacht van haar jonge publiek vast te houden en ervoor te zorgen dat tellen veel meer wordt dan een saaie oefening. Op de linkerbladzijde staat telkens een grote prent van wat geteld wordt tegen een neutrale witte achtergrond. Daaronder staat in het groot het bijbehorende cijfer. Terwijl deze bladzijde focust op de zuivere telactiviteit, wordt op de rechterbladzijde dieper ingegaan op de inhoudelijke betekenis van wat geteld wordt en dit op een erg originele, frisse manier. Kleuters zullen bijvoorbeeld onmiddellijk aangesproken worden door de gekke paginagrote prent van Gustave die zichzelf met behulp van de chocopot nog enkele sproeten extra bezorgt. De enkele zinnen tekst die erbij staan, zijn precies voldoende om de prent ten volle te laten spreken. Deze structuur maakt dat tellen plezierig wordt. Doordat Gustave en Olivia elkaar telkens afwisselen is er bovendien voldoende variatie.
Wie het werk van Linne Bie kent, zal in de snoetjes van Gustave en Olivia zeker trekjes van Leon en Rosalie terugvinden. Haar prachtige illustraties met zoveel oog voor detail zijn de eigenlijke ziel van dit boek. Het zijn eenvoudige lijntekeningen in frisse kleuren tegen een vrolijke achtergrond. De grootte van het boek laat de illustraties nog beter tot hun recht komen. Gustave en Olivia kunnen niet anders dan je hart stelen. Dat meisje met haar twee schattige blonde staartjes en haar blozende wangen in hartjesvorm en dat jongetje met zijn ondeugende sproetjes zijn zó uit de kleuterklas weggelopen. De emoties zijn in enkele lijnen fascinerend levensecht op de gezichten weergegeven. Zo is de boosheid van Olivia als ze door de mug geprikt is, haast voelbaar. Het grijze konijntje in roze tutu, een onafscheidelijk vriendinnetje van Olivia, en het gevlekte konijntje in zijn groene truitje dat bij Gustave hoort, zorgen voor een extra vrolijke noot. Duizenden dingen zijn er in kinderboeken al geteld en toch steekt dit boek er met kop en schouders bovenuit omwille van zijn stimulerende aanpak en zijn sublieme illustraties. [Katrien Maris]
Toin Duijx
Groot telboek met in de hoofdrol Olivia en Gustave. Ze hebben een rode neus, een hoedje en zijn verder als clown gekleed. Bij elk cijfer van 1 tot en met 10 volgt een verwijzing naar een lichaamsdeel, die niet altijd even duidelijk is: ‘Olivia heeft al 3 melktanden uit’ (op de illustratie is wel te zien dat er drie tanden ontbreken). Als verteld wordt dat Olivia ‘aan elke hand’ 5 vingers heeft, zien we in de illustraties alleen de linkerhand. En de blauwe plekken, muggensteken hadden op elk willekeurig lichaamsdeel kunnen zitten. De verhaaltjes (tussen de drie en vijf regels) bij elk cijfer zijn weinig opzienbarend, eerder saai en zoetsappig. De illustraties sluiten aan bij de weinig sprankelende tekst en zijn niet erg esthetisch, maar eerder grof, zonder oog voor details en een expliciete uitdrukking van gevoelens op de gezichten. Achter in het boek uitgebreide informatie over de illustratrice, met foto’s van haar kinderen en konijnen die waarschijnlijk de inspiratie voor de boekfiguren waren. Een weinig inspirerend telboek. In dit genre bestaan betere boeken van grote illustratoren. Vanaf ca. 3 jaar.
Nicole Verbeke
ua/an/22 j
Per twee pagina's komt er een cijfer aan bod. Op de linkerpagina zie je telkens een kleine tekening van Olivia of Gustave, een cijfer en een klein konijntje. Wat er geteld wordt - van één tot tien - heeft altijd iets met het lichaam te maken: één neus, drie melktanden, zes tranen enz. Rechts wordt telkens de volledige pagina ingenomen door een tekening van Olivia of Gustave, twee clowntjes, met een korte tekst rond het lichaamsdeel in kwestie.
De tekeningen zijn flets van kleur en spreken de driejarigen niet echt aan. Het geheel komt wat oubollig over en het is ook een groot boek, wat onhandig om vast te nemen. De tekst is meestal wel aangepast aan het niveau van de doelgroep.
Laat hieronder weten op welk e-mailadres je een bericht wil krijgen als dit item beschikbaar is. Dit is geen reservering. Je krijgt geen voorrang om dit item te lenen.
Je gaat akkoord dat we je een mail sturen om je aanvraag te bevestigen en je te verwittigen wanneer jouw artikel binnen is. Deze mails zijn eenmalig. Je kan je toestemming op elk moment intrekken via de link in de bevestigingsmail.